Συγκλονιστική είναι η μαρτυρία μια νεαρής κοπέλας που δέχθηκε επίθεση με μαχαίρι από δύο μαυροφορεμένους άνδρες, στην περιοχή της Δάφνης μόλις μια ημέρα μετά την δολοφονία του Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι.
Συγκλονιστική είναι η μαρτυρία μια νεαρής κοπέλας που δέχθηκε επίθεση με μαχαίρι από δύο μαυροφορεμένους άνδρες, στην περιοχή της Δάφνης μόλις μια ημέρα μετά την δολοφονία του Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι. Το βίντεο με την μαρτυρία της νεαρής έχει αναρτηθεί στην ηλεκτρονική έκδοση του Guardian.
Η νεαρή κοπέλα με αλλοιωμένη φωνή και χωρίς να φαίνεται το πρόσωπό της, υποστηρίζει ότι την πλησίασαν δύο μαυροφορεμένοι άνδρες, οι οποίοι της επιτέθηκαν με μαχαίρι και της προκάλεσαν πληγές στα χέρια και στο πρόσωπο γιατί φορούσε μια αντιφασιστική μπλούζα, το βράδυ εκείνο που επέστρεφε στο σπίτι της.
Τα όσα της έλεγαν κατά τη διάρκεια της επίθεσης οι δύο άνδρες, την κάνουν να πιστεύει ότι ήταν οπαδοί της Χρυσής Αυγής.
"Στην αρχή δεν ήμουν σίγουρη αν ήταν χρυσαυγίτες. Πλησιάζοντας είδα τα πρόσωπά τους, φορούσαν μαύρες μπλούζες και οι δύο και μου σχολίαζαν την μπλούζα που φορούσα, η οποία ήταν αντιφασιτσική. Τους είπα ευχαριστώ ότι η ραπ και η χιπ χοπ είναι κατά του φασισμού. Συνέχισα να προχωράω και τότε αυτοί γύρισαν κατευθείαν και με πιάσαν, με πήγαν λίγο πιο μέσα στο πεζοδρόμιο για να μην φαινόμαστε από τον δρόμο" αναφέρει.
Και προσθέτει: "Ο ένας μου κρατούσε τα χέρια πίσω από την πλάτη και ο άλλος έβγαλε ένα μαχαίρι, κάτι σαν σουγιά από την τσέπη του, μου τον έβαλε στο λαιμό και στο πρόσωπο και μου έλεγε ότι είμαστε περισσότεροι από σας και ότι θα μάθεις να μην φοράς τέτοιες μπλούζες, ότι έχουμε πάρει πολύ αέρα. Μου έριξε γονατιά στο πόδι και γροθιά στο στομάχι".
Σώθηκε γιατί σταμάτησε ένα αυτοκίνητο στο σημείο εκείνο για να παρκάρει, υποστηρίζει η νεαρή, και οι μαυροφορεμένοι άνδρες απομακρύνθηκαν. Όπως είπε στον Guardian δεν κατήγγειλε το περιστατικό στην αστυνομία θεωρώντας ότι θα γίνει μαι απλή καταγραφή του γεγονότος.
Το πόσο πολύ τρομοκρατημένη αισθάνθηκε στην αρχή, είπε στο βίντεο η νεαρή κοπέλα, λέγοντας ότι "ενοιωσα ότι δεν μπορούσα να κάνω κάτι όσο και να το ήθελα. Και τις επόμενες ημέρες μου έβγαινε σε οργή. Ότι πλέον δεν είναι φυσιολογικό να φοβόμαστε να κυκλοφορήσουμε και να κινδυνεύουμε από αυτούς τους τύπους".
