Με τη διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και την υπερκινητικότητα που εμφανίζουν κυρίως τα παιδιά, ασχολείται σήμερα Κυριακή, η εκπομπή «Όλα για τη Ζωή μας» και ο Μιχάλης Κεφαλογιάννης.
Στην εκπομπή μιλά ο γνωστός ηθοποιός Γιάννης Χατζηγεωργίου, ο οποίος έπασχε ο ίδιος από αυτήν την πάθηση.
«Με δυσκόλεψε πολύ»
«Δεν διαγνώστηκε άμεσα και αυτό με δυσκόλεψε πάρα πολύ στο να καταλάβω πιο ήταν το πρόβλημά μου. Δεν ήξερα για ποιον λόγο οι συμμαθητές μου μπορεί να με κοροϊδεύαν. Όλο αυτό το συνειδητοποίησα γύρω στο Λύκειο. Στο Γυμνάσιο βρέθηκα με ψυχολόγο και εκεί βρήκαμε το κομμάτι της δυσλεξίας».
Το σύνδρομο της ελλειμματικής προσοχής απασχολεί κατά κόρον τα τελευταία χρόνια, όχι μόνο τους γονείς που ανησυχούν για τα παιδιά τους, αλλά και πάρα πολλούς ενήλικες, οι οποίοι υποφέρουν από διάσπαση προσοχής.
«Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι δεν μπορούσα ποτέ να μείνω σε μία και μόνο πρόταση. Ακόμα και τώρα ως ενήλικας, δυσκολεύομαι πολύ», είπε ο δημοφιλής ηθοποιός.
«Θυμάμαι ότι έπαιζα πολύ με τα χέρια μου, έφευγε το μάτι μου δεξιά και αριστερά, ήταν δύσκολο. Στο Λύκειο ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι κάτι τρέχει»
Ωστόσο, η διάσπαση αυτή της προσοχής, δεν τον εμπόδισε από το να γίνει ηθοποιός.
«Η αλήθεια είναι ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο, αλλά πήγα κόντρα για να λύσω το θέμα. Ως ηθοποιός, έπρεπε όντως να συγκεντρωθώ. Με βοήθησε πάρα πολύ η υποκριτική και το τραγούδι επίσης».
«Μαθαίνεις να ζεις με αυτό»
Όπως λέει ο Γιάννης Χατζηγεωργίου, «μαθαίνεις να ζεις με αυτό το σύνδρομο ως ένα βαθμό, σίγουρα όμως βρίσκεις κατάλληλα εργαλεία για να μπορέσεις να προχωρήσεις».
Στην εκπομπή μίλησε και η Τερψιχόρη Κόρπα, ψυχίατρος παιδιών και εφήβων, λέγοντας ότι η συγκεκριμένη πάθηση είναι ισόβια.
«Είναι μια ισόβια κατάσταση. Είναι από το DNA μας, από τα γονίδιά μας. Συνήθως είναι κληρονομικός ο λόγος που υπάρχει η προδιάθεση για τα συμπτώματα της ΔΕΠΥ».
Όσο για το πώς το αντιλαμβάνονται τα παιδιά που βιώνουν τη συγκεκριμένη διαταραχή;
«Σε όλη του τη ζωή βιώνει το αίσθημα ότι πολλά πράγματα πέφτουν πάνω του μαζεμένα, ότι δεν μπορεί να τα προλάβει και να τα διαχειριστεί, απορώντας πώς οι άλλοι τα καταφέρνουν. Συνήθως καταλήγει σε ένα συμπέρασμα, ότι κάτι δεν πάει καλά με το μυαλό του».
Ο Γιάννης Χατζηγεωργίου από τη μεριά του, αναφέρθηκε και στα μαθησιακά προβλήματα που ανέπτυξε λόγω του συνδρόμου.
«Είχα και μια ελαφριά μορφή κεκεδισμού, οπότε ήταν ένα σύμπλεγμα».
Εκτός από τις μαθησιακές δυσκολίες, με τη ΔΕΠΥ συνδέονται και δυσκολίες συναισθηματικής φύσεως.
«Η ΔΕΠΥ από μόνη της σπανίως υπάρχει. Υπάρχει και με άλλα νευροαναπτυξιακά ελλείματα. Είναι δύσκολο να μεγαλώνεις με ΔΕΠΥ», σημείωσε η κ. Κόρπα, συμπληρώνοντας:
«Το καμπανάκι αρχίζει να χτυπάει με την ένταξη στην προσχολική αγωγή. Ο εκπαιδευτικός θα συγκρίνει το παιδάκι με τα υπόλοιπα και θα δει ότι το συγκεκριμένο είναι πιο ζωηρό από τα υπόλοιπα. Όταν ένα παιδί είναι πάρα πολύ διασπαστικό και πάρα πολύ ενοχλητικό στο περιβάλλον, μπορεί να μην το ανέχονται ακόμα και οι ίδιοι του οι γονείς. Μπορεί να είναι νευρικοί μαζί του και υπάρχει ο κίνδυνος να κακοποιηθεί σωματικά ή λεκτικά».
Σχετικά με τους ενήλικες, η κ. Κόρπα τόνισε ότι η συγκεκριμένη διαταραχή αφορά ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού, κυρίως τις γυναίκες, ωστόσο δεν αντιμετωπίζεται σωστά.
«Είναι υπ’ αριθμόν ένα ο κίνδυνος να αναπτυχθούν συναισθηματικές δυσκολίες στους ενήλικες, ειδικά όταν είσαι γυναίκα με ΔΕΠΥ».
