Ξεχειλίζει συγκίνηση και νοσταλγία η εξομολόγηση της γνωστής ηθοποιού Όλγας Δαλέντζα, που φιλοξενείται στο Γηροκομείο του Πειραιά. Η ηθοποιός που γνωρίσαμε και μέσα από τις σειρές του Mega, μιλάει για τα προβλήματα όρασης που πλέον αντιμετωπίζει και αναπολεί το χθες με τα μάτια της καρδιάς...
Μία ζεστή αγκαλιά, η υπόσχεση πως οι ηλικιωμένοι άνθρωποι δεν μπαίνουν σε εφεδρεία αλλά ζουν τις ημέρες τους με την φροντίδα που τους αξίζει – έτσι όπως αξίζει στην πολυετή προσφορά τους στη κοινωνία.
Στον κήπο του Γηροκομείου του Πειραιά συναντούμε την Όλγα Δαλέντζα, τη Δροσούλα μας – απο την μεγάλη επιτυχία του MEGA Ήρθε και Έδεσε.
Τα φώτα της σκηνής σβήνουν, η αυλαία πέφτει…
«Πρέπει να είσαι λογικός και να βλέπεις τι πρόβλημα έχεις και δε μπορείς να παίξεις στο θέατρο, γίνεται να μη βλέπω και να παίζω στο θέατρο; Αυτό σου προκαλεί μια πικρία και μία θλίψη και προσπαθείς να το αντιμετωπίσεις όταν θυμάσαι τις καλές στιγμές που έζησες τις ευχάριστες, και όταν είσαι και σε ένα καλό περιβάλλον – όπως εγώ. Όταν τελειώσει η παράσταση ξαφνικά είχες μπροστά σου 300 άτομα και τώρα δεν έχεις κανέναν… και νιώθεις μια μοναξιά…»
Η αγαπημένη μας Κατίνα απο το Θέατρο της Δευτέρας δεν βλέπει τα φώτα να σβήνουν – βλέπει την άσβεστη φλόγα της ζωής να φωτίζει τα φθαρμένα ασπρόμαυρα φιλμ.
«Πρέπει να αισθανόμαστε τη χαρά της ζωής, υπάρχει η χαρά της ζωής – η χαρά της ζωής, της φύσης, των ανθρώπων, υπάρχει αυτή η χαρά μεσ στον άνθρωπο – δε πεθαίνει ο άνθρωπος επειδή γέρασε και τελείωσε η ζωή του»
Οι καρδίες των ανθρώπων που την περιβάλλουν εκπέμπουν περισσότερη ζεστασιά απ' όση θα μπορούσαν να εκπέμψουν τα φώτα της σκηνής.
130 χρόνια προσφοράς στην κοινωνία και πάνω απ' όλα ένα ασφαλές καταφύγιο για δύσκολες μέρες – απο τον Εμφύλιο μέχρι και την πανδημία του Κορονοιού.
Ξαναζείς τις στιγμές
Σας παρακολουθούσα όταν βγήκατε να μας συναντήσετε και σας παρακολουθώ και τώρα – κάναμε μία συζήτηση η οποία είχε μέσα και το παρελθόν και δε μπορω να μη δω οτι το πρόσωπο σας έλαμψε αυτό σημαίνει ότι έχετε ακόμα ζωή μέσα σας – το καταλαβαίνετε οτι το πρόσωπο σας διηγώντας τα λάμπει και πάλι;
« Ναι το πιστεύω, ξαναζείς τις στιγμές – οι στιγμές που έχεις περάσει οι ευχάριστες – που έπαιξες στο θέατρο – που βγήκες στη σκηνή, όταν λέω " όταν βγαίναμε στη σκηνή" είναι σαν να βγαίνω και εγώ εκείνη την ώρα στη σκηνή…»
