Ο Κλέων, ταμίας σε κάποια τράπεζα, κάνει αιματηρές οικονομίες. Παρόλο που από τα χέρια του περνούν καθημερινά εκατομμύρια, αυτός προσέχει ακόμα και πόσα τσιγάρα θα καπνίσει. Επιπλέον έχει πάνω από το κεφάλι του τον διευθυντή του, ο οποίος τον προσβάλλει συνεχώς, και μάλιστα μπροστά σε όλους.
Ένας άλλος κρυφός καημός του είναι ο ξαφνικός και κεραυνοβόλος έρωτας για την φιλενάδα του διευθυντή του, την Μπιμπή. Κάποια μέρα, κάνοντας ταμείο, βρίσκει περίσσευμα περισσότερο από ένα εκατομμύριο. Μετά από ολονύχτια πάλη με την συνείδησή του, αποφασίζει να αναφέρει το γεγονός στον διευθυντή του. Εκείνος όμως τον ειρωνεύεται μπροστά στην Μπιμπή και δεν τον αφήνει ούτε να μιλήσει. Και ο Κλέων παίρνει την μεγάλη απόφαση: θα κρατήσει το ποσό, θα φύγει από την τράπεζα και θα κάνει φιλενάδα του την Μπιμπή…
Με δυο λόγια: ‘Ενας φτωχός ταμίας βρίσκει ένα εκατομμύριο περίσσευμα και αρχίζει να το σπαταλά στην αγκαλιά μιας μοιραίας γυναίκας...
***Στην υπέροχη αυτή κομεντί του Γιώργου Τζαβέλλα, καταγράφεται με ευαισθησία η δημοσιοϋπαλληλήστικη νοοτροπία της Ελλάδας του ’58 και η δίψα για τη χαρά της ζωής και του έρωτα όλων όσων στερούνται αυτή τη “πολυτέλεια”. Δίπλα στον αξεπέραστο Δημήτρη Χορν, υπέροχος στο ρόλο του μεγαλόκαρδου δεσμοφύλακα ο Βασίλης Αυλωνίτης, και
κυριολεκτικά πανέμορφη η Υβόν Σανσόν. Το πλάνο όπου τα περίφημα μαργαριτάρια της, σκορπίζονται, ένα – ένα στην προβλήτα του λιμανιού και εκείνη αδιάφορη για τον τόσο “δύσκολα” αποκτηθέντα θησαυρό της που χάνεται προσπαθεί με τα μάτια γεμάτα δάκρυα – όμοια με τα μαργαριτάρια της – να φτάσει το πλοίο που φεύγει, είναι μοναδικό. Όσο για τον Χρήστο Τσαγανέα,