Το “Γκλόρι, ο δρόμος για τη δόξα” είναι μια ταινία που αφηγείται μια αληθινή ιστορία: Στις 18 Ιουλίου του 1863, σε μια παραλία κοντά στο Τσάρλεστον της Νότιας Καρολίνας, το 54ο Σύνταγμα Πεζικού της Μασαχουσέτης προσπάθησε να καταλάβει ένα απόρθητο οχυρό των Νοτίων. Οι μαύροι εθελοντές δεν πολεμούσαν μόνο για τη νίκη, αλλά και για την ίδια την ελευθερία τους. Η ηρωική τους δράση έκανε τους Βορείους να πάψουν να βλέπουν με προκατάληψη τους μαύρους και συντέλεσε στην κατάταξη 180 χιλιάδων μαύρων. Αφηγείται, όμως, και την αληθινή ιστορία του νεαρού συνταγματάρχη Ρόμπερτ Γκουντ Σο, προνομιούχου Βοστωνέζου, βραχμάνου και ιδεαλιστή, διοικητή του νεοσχηματισμένου 54ου Συντάγματος Πεζικού εθελοντών της Μασσαχουσέτης, της πρώτης μονάδας που στις τάξεις της είχε και μαύρους στρατιώτες.
Το “Γκλόρι” είναι μια σημαντική ταινία, με στέρεη δραματουργία και επικο-ηρωικό χαρακτήρα. Και, ακόμα, είναι μια από τις ελάχιστες εκείνες ταινίες που επιχειρούν να φωτίσουν κάποιες “άγνωστες” πτυχές του αμερικανικού εμφυλίου πολέμου, χωρίς να υποκύπτουν στη γραφικότητα, αλλά και χωρίς να εξυμνούν τον ηρωισμό των Βορείων. ‘Ισως γιατί το επίκεντρο της ταινίας δεν είναι τόσο ο πόλεμος αυτός καθεαυτός, όσο η ανθρώπινη πραγματικότητα πίσω από τις πολιτικές και στρατηγικές σημασίες και δη η πραγματικότητα των ίδιων των μαύρων, για την απελευθέρωση των οποίων, υποτίθεται ότι, έγινε αυτός ο πόλεμος. Η ταινία τιμήθηκε με τρία ‘Οσκαρ: φωτογραφίας, ηχοληψίας και δεύτερου αντρικού ρόλου (ο Ντένζελ Ουάσινγκτον).