Τέσσερα νεαρά παιδιά, παρά την αδυναμία του καθενός χωριστά, ως ομάδα, μοιράζονται ένα αίσθημα δύναμης και σιγουριάς, που τα συνδέει ακόμα περισσότερο μεταξύ τους. Ο ευαίσθητος και δημιουργικός Γκόρντι, που υποφέρει από τον ξαφνικό θάνατο του μεγαλύτερου αδελφού του και πιστεύει ότι οι γονείς του δεν τον καταλαβαίνουν, ο κατά ένα χρόνο μεγαλύτερος από τους άλλους Κρις, ο “σκληρός” της παρέας, που ανησυχεί για το μέλλον του εξαιτίας του αλκοολικού πατέρα του και του εγκληματία αδελφού του, ο παράτολμος και κάπως “φαφλατάς” Τέντι, με τα χοντρά γυαλιά του και το παραμορφωμένο αυτί, και ο παχουλός και ειλικρινής Βερν, που φοβάται ακόμη και τη σκιά του, όταν είναι μαζί ξεπερνούν τα ατομικά τους προβλήματα. Ενωμένα, λοιπόν, ξεκινούν ένα ταξίδι, κατά μήκος των σιδηροδρομικών γραμμών, για να βρουν το πτώμα ενός εξαφανισμένου συνομηλίκου τους. Το ταξίδι τους θα αρχίσει τελείως αθώα, με το όνειρο να γίνουν οι “ήρωες” του Καστλ Ροκ, αλλά πριν τελειώσει θα ανακαλύψουν πολλά πράγματα (για τον εαυτό τους, τη φιλία και τους άλλους) και θα ζήσουν αρκετές περιπέτειες.

“Ποτέ ξανά δεν απέκτησα τέτοιους φίλους σαν αυτούς που είχα όταν ήμουν 12χρονος. Αλήθεια, ποιός απέκτησε;” Αυτές οι τελευταίες λέξεις, που ο μεσήλικας πια συγγραφέας γράφει στον προσωπικό υπολογιστή του, ολοκληρώνοντας την ιστορία του διηγήματός του, έχουν μια διττή σημασία. Κατ’ αρχήν, σε σχέση με τον ίδιο τον Στήβεν Κινγκ: ο επιτυχημένος μυθιστοριογράφος, όταν γράφει ένα έργο του, ατενίζει το παρελθόν με τα μάτια του ενήλικου άνδρα και αντλεί απ’ αυτό στοιχεία, στιγμές, εικόνες και περιστατικά, που στη συνέχεια θα τα μεταφέρει στο χαρτί, φιλτραρισμένα μέσα από το συναίσθημα της αλλοτινής αθωότητας και τη γνώση της τωρινής ωριμότητας. Και, κατά δεύτερο λόγο, σε σχέση με την αφηγούμενη ιστορία αυτή καθαυτή: το φιλμ (και το διήγημα στο οποίο βασίζεται) είναι κάτι περισσότερο από μια απλή νοσταλγική ιστορία. Είναι ένα κείμενο που μιλάει για το ξεπέρασμα της αθωότητας και το τίμημα αυτής της υπέρβασης. Και, επιπλέον, είναι ένα έργο που εξυμνεί τη σπουδαιότητα της φράσης “η ισχύς εν τη ενώσει”.