Συνεχίζονται οι έρευνες για το μακελειό στη ναυτιλιακή στην Γλυφάδα, την στιγμή που το φως της δημοσιότητας βλέπουν όλο και περισσότερες λεπτομέρειες για τον ρόλο του 76χρονου δράστη στην εταιρεία.
Την ίδια ώρα, οι μαρτυρίες των εργαζομένων για τα όσα φρικτά πέρασαν μέσα στην εταιρεία το πρωί της Δευτέρας, συγκλονίζουν.
«Ενδιαφέρει το κίνητρο την ΕΛ.ΑΣ»
«Δεν είναι πρώτη φορά που βλέπουμε μια ισχυρή οικογένεια να εμπιστεύεται πιο πολύ έναν ξένο άνθρωπο παρά έναν άνθρωπο που είναι συγγενής», λέει, μιλώντας στο MEGA, ο πρόεδρος των αστυνομικών υπαλλήλων Ν/Α Αττικής, Γιώργος Καλλιακμάνης.
«Όταν δουλεύεις 36 χρόνια σε αυτούς τους ανθρώπους δίπλα και έχεις όλα αυτά τα προνόμια που είχε ο Άρης, όλα τα λεφτά σού μένουν. Ό,τι λεφτά σου δίνουν αυτοί οι άνθρωποι, σου μένουν αφού όλα τα έξοδά σου είναι καλυμμένα. Τον εμπιστεύονταν».
Όπως λέει ο ίδιος:
«Ενδιαφέρει το κίνητρο την ΕΛ.ΑΣ μήπως υπάρχει κάποιος ηθικός αυτουργός ο οποίος έχει ποινική ευθύνη. Αυτό προσπαθεί να δει η ΕΛ.ΑΣ γιατί τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Έχουμε έναν άνθρωπο ο οποίος ξεφεύγει, νιώθει ότι αδικείται, επιβεβαιώνονται οι πληροφορίες ότι κάποιος του είπε ότι αν δε φεύγεις από το σπίτι θα σε κάψω σαν ποντίκι. Οι Άραβες στο DNA τους έχουν το εξής: εκδηλώνουν έντονα συναισθήματα είτε είναι χαράς είτε λύπης είτε θυμού. Προσβάλλονται εύκολα και δεν κάνουν πίσω. Μετά είναι η προσωπικότητα του κάθε ανθρώπου».
Ο ίδιος σημειώνει πως:
«Ο στόχος του ήταν η Μαρία Καρνέση. Πήγε στο γραφείο, μίλησε μαζί της, λογοφέρανε, βγήκε έξω, η Μαρία Καρνέση κλείδωσε την πόρτα γιατί προφανώς είδε ότι κινδυνεύει. Είναι σημαντικό να δούμε τι είπαν εκεί μαζί, εκεί θα φανεί ακριβώς το κίνητρο. Αν υπάρχει μαρτυρία εκεί που λέει ότι είπαν αυτό, αυτό είναι το κίνητρο. (…) Έδειξε ότι είχε πολύ θυμό και μίσος για τη συγκεκριμένη γυναίκα. (…) Αυτός ο άνθρωπος αυτό που έκανε δε δικαιολογείται σε καμία περίπτωση».
«Ο Άρης ήταν η σκιά του Σπύρου»
Από την πλευρά του, ο ναυτιλιακός οικονομολόγος, Γιώργος Ξηραδάκης, σημειώνει:
«Είναι αδιαμφισβήτητο ότι η οικογένεια Καρνέση για ένα πολύ μεγάλο διάστημα στην πορεία της ναυτιλίας μας, ήταν ένας σταθμός πραγματικός. Έστησαν μια εταιρεία πρότυπο, ήταν από τις πρώτες εταιρείες που έδωσαν την εταιρική δομή, φύγαμε από το κλασικό ο καπετάνιος, ο μηχανικός, επετράπησαν πολλοί οικονομολόγοι να είναι μέσα».
«Ο Σπύρος ήταν αυτός που εξέλιξε την εταιρεία, αυτός που μιλούσε μα τις τράπεζες, με τους επενδυτές. Όταν ‘έφυγε’ ο Προκόπης, υπήρξε ο πρώτος διωγμός μέσα από την εταιρεία που έφυγε ο γιος του ο Μάριος, ο οποίος, από ό,τι ξέρουμε, εκδιώχθηκε όχι με τους καλούς τρόπους», συμπληρώνει.
Όπως λέει ο κ. Ξηραδάκης:
«Αρχικώς, όταν βλέπουμε αυτά τα έγγραφα που παρουσιάζονται, βλέπουμε ότι γίνεται μια μοιρασιά. Δεν είναι εύκολο να διαχειριστείς έναν τέτοιον στόλο. Αυτό το χαρτί που είδαμε, είναι ένα χαρτί ‘νοικοκύρηδων’ γι’ αυτό σας είπα ότι είναι μια εταιρεία με δομή.
«(…) Ο Άρης πάντα ήταν η σκιά του Σπύρου, ανέκαθεν. (…) Μη χάνεται την σχέση με τη γιαγιά, την Ελευθερία, ήταν το ψυχοπαίδι της. Νομίζω είχε άριστες σχέσεις και με τις αδερφές, δεν πρέπει να είχε άσχημες σχέσεις στο παρελθόν. Δεν ξέρω πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα», υπογραμμίζει.
Ο ίδιος σημειώνει πως:
«Η πρώτη δικαστική διαμάχη γίνεται μεταξύ του ανιψιού και των άλλων αδελφών όταν ο Μάριος εκδιώχθηκε και έκανε κάτι για να βρει την περιουσία του πατέρα του. Αφού γίνεται η πρώτη διαμάχη που μας σοκάρει όλους, πάμε στην επόμενη, πλέον μεταξύ των αδερφών».
«Αυτοπροσδιορίζονταν από την εμπιστοσύνη & την εγγύτητα της οικογένειας»
Αναλύοντας το προφίλ του δράστη, ο ψυχίατρος Δημήτρης Παπαδημητριάδης, τονίζει:
«Θα πρέπει να καταλάβουμε ότι αυτός ο άνθρωπος αυτοπροσδιορίζονταν από την εμπιστοσύνη και την εγγύτητα της οικογένειας και βρέθηκε αίφνης αποκομμένος από τις ρίζες που καθόριζαν την ύπαρξή του για χρόνια. Αυτό είναι μια πολύ τραυματική εμπειρία για κάποιον, γιατί η αίσθηση του ανήκειν και του σκοπού που παρέχουν αυτές οι στενές προσωπικές σχέσεις αλλά και η απασχόληση, έχουν θεμελιώδη σημασία στην αυτοεκτίμηση και την ψυχική υγεία οποιουδήποτε ανθρώπου».
Όπως λέει ο ίδιος:
«Δεν είναι οικονομικοί οι λόγοι, είναι περισσότερο συναισθηματικοί. Για κάποιον στην ηλικία των 70 ετών, αυτές οι απώλειες οι συναισθηματικές δεν αφορούν μόνο στο παρών, αλλά και στην επίγνωση της πραγματικότητάς του, δηλαδή ότι υπάρχουν ελάχιστες ευκαιρίες διαθέσιμες να ανακτήσει κανείς αυτήν τη συναισθηματική εγγύτητα».
«Δυστυχώς, η σύγχυση των επαγγελματικών και των προσωπικών ορίων, που την βλέπουμε ενίοτε και στις οικογενειακές επιχειρήσεις, εντείνει τον ψυχολογικό αντίκτυπο ενός χωρισμού ή ενός καυγά. Αυτή είναι μια αντιληπτή προδοσία για έναν άνθρωπο που αυτοπροσδιορίζεται για τον σκοπό της ζωής του μέσα από την εγγύτητα», συμπληρώνει.
Σύμφωνα με τον κ. Παπαδημητριάδη:
«Ο μόνος τρόπος για να καταλάβουμε ακριβώς την τραγωδία είναι να προσπαθήσουμε να αγγίξουμε την αίσθηση της προδοσίας. Υπάρχει μια τραυματική απόσχιση από το αίσθημα του σκοπού της ζωής σε αυτόν τον άνθρωπο που οδηγεί σε θλίψη και οργή και μια βαθιά αίσθηση αδικίας».
