Η σημερινή καλεσμένη της Ελένης ήταν η Ανθή Βούλγαρη.
Η Ανθή Βούλγαρη αναφέρθηκε στο ντοκιμαντέρ «Μαμά, έρχομαι», το οποίο θα προβληθεί στις 27 Φεβρουαρίου και θα φορά το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών, ένα χρόνο μετά.
«Πήγα μόνη μου και το πρότεινα και ευχαριστώ πολύ τους ιθύνοντες του καναλιού και τον πρόεδρος. Όταν συνέβη το δυστύχημα, έλεγα πως δεν πρέπει να το ξεχάσουμε και να μείνει πίσω. Επειδή είμαι σε επικοινωνία με αρκετές μαμάδες και έβλεπα τον αγώνα που δίνουν για να μάθουν ‘’γιατί’’ και για να μην ξανασυμβεί, το θεώρησα χρέος μου. Υπάρχουν άνθρωποι που ακόμα έχουν εφιάλτες και άλλοι που ακόμα πολεμάνε με χειρουργεία. Μόνοι τους και αυτός είναι ένας ακόμη λόγος για να μην το ξεχάσουμε. Δεν μπορούμε να πάμε παρακάτω χωρίς να πάρουμε απαντήσεις».
Όπως είπε, το ντοκιμαντέρ ολοκληρώθηκε τον Ιανουάριο και περιλαμβάνει μαρτυρίες, καταθέσεις από πραγματογνώμονες, έγγραφα και θα ακουστούν ηχητικά από εκείνο το βράδυ.
«Ο σταθμάρχης δεν έχει μιλήσει γιατί ήθελα να ‘’δώσω φωνή’’ σε εκείνους που έχασαν τους δικούς τους. Και δεν ξέρω εάν θα μιλούσε ο σταθμάρχης. Θα καταλάβουμε πολλά. Θα καταλάβουμε γιατί συνέβη αυτό, πώς το να μην κάνουν πιο πολιτικοί αυτό που έπρεπε, μας οδήγησε εκεί. Πώς οι συγγενείς έρχονται αντιμέτωποι με ένα σύστημα που είναι απέναντί τους. Έχει περάσει ένας χρόνος και απαντήσεις δεν έχουν πάρει. Και με προβληματίζει και ως πολίτη και ως δημοσιογράφο. Αυτή τη στιγμή στόχος είναι να ολοκληρωθεί η ανάκριση αλλά το ερώτημα είναι εάν θα βρεθούν πολιτικοί ενώπιον της δικαιοσύνης», είπε αρχικά και 0πρόσθεσε:
«Οι γονείς δεν ζητούν αίμα αλλά δικαιοσύνη. Θέλουν να τιμωρηθούν αυτοί που έφτασαν τον σιδηρόδρομο σε αυτή την κατάσταση, να βρεθούν τουλάχιστον ενώπιον της Δικαιοσύνης. Δεν ξέρω εάν θα αισθανθούν λυτρωμένοι. Είναι ένας αγώνας όχι μόνο για τα δικά τους παιδιά αλλά για όλους εμάς, γιατί αυτό το τρένο το έχουμε πάρει όλοι. Υποκλίνομαι μπροστά σε αυτούς τους ανθρώπους και τους ευχαριστώ που μου μίλησαν».
«Φαντάζεσαι πόσες μητέρες νιώθουν τύψεις που είπαν στα παιδιά τους να πάρουν το τρένο γιατί είναι το ασφαλέστερο;»
Η Ανθή Βούλγαρη ανέφερε πως από το ντοκιμαντέρ δεν έχουν κοπεί πολλά πράγματα και για εκείνη είναι σημαντικό πως δεν χρησιμοποιείται αρχειακό υλικό για να μην έρθει στη μνήμη των γονιών και πάλι εκείνη η τραγική στιγμή.
«Ξεκινάμε με τα ταξίδια. Ήθελα να μας βάλω στη διαδικασία να σκεφτούμε πως θα μπορούσαμε να είμαστε εμείς εκεί. Έχω βάλει και το πώς το αισθάνθηκα και εγώ. Γιατί με έχει επηρεάσει. Φοβάμαι, έχει τύχει να θέλω να ταξιδέψω με τρένο και να φοβάμαι. Δεν έχω εμπιστοσύνη πια. Για εμένα ο χρόνος έχει σταματήσει εκεί. Θέλω να παρακαλέσω όσους μας βλέπουν να το δουν γιατί θα καταλάβουν πολλά. Πρέπει να σταθούμε δίπλα στους γονείς».
Όπως είπε, το ανθρώπινο λάθος είναι δεδομένο αλλά υπάρχουν νπ0ολ΄΄α λάθη και π[ολλοί που δεν έκαναν τη δουλειά τους.
«Ειδικά όταν λίγες ημέρες πριν ο τότε υπουργός Μεταφορών είπε πως είναι το ασφαλέστερο μέσο. Φαντάζεσαι πόσες μητέρες νιώθουν τύψεις που είπαν στα παιδιά τους να πάρουν το τρένο γιατί είναι το ασφαλέστερο; Κόμπαζαν σε αυτό το σημείο στο ντοκιμαντέρ».
Ενώ για το πόσο επηρέασε την ίδια το να κάνει αυτό το ντοκιμαντέρ, είπε πως είναι δύσκολο αλλά το αποτέλεσμα θα τους δικαιώσει.
«Μιλάμε για όλους όσους ήταν μέσα, και το προσωπικό. Θα ακούσουμε ηχητικό από εκείνο το βράδυ για τι γινόταν πριν το ατύχημα, που πήγε να γίνει και άλλο. Θα ακουστούν όλα τα ονόματα των ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους εκείνο το βράδυ. Μένουνε στη ψυχή μου ο τρόπος με κοιτούσαν οι μαμάδες. Αυτό το ‘’γιατί χάθηκε το παιδί μου’’. Και δεν ξέρεις τι να τους απαντήσεις».
Όταν είχε συμβεί το δυστύχημα, όπως είπα, δεν είχε συνειδητοποιήσει το μέγεθος του δυστυχήματος.
«Πέρασαν αρκετές ώρες μέχρι να καταλάβουμε το μέγεθος του δυστυχήματος. Στο ντοκιμαντέρ δεν θωρήσαμε πω πρέπει να υπενθυμίσουμε τους συγγενείς τι έγινε εκείνο το βράδυ αλλά να αναδείξουμε το τι συνέβη, το τι γίνεται τώρα και εάν θες να αφυπνίσουμε τον κόσμο, να το απαιτήσουμε από την πολιτική ηγεσία».
Αναφερόμενη στο μακελειό στη ναυτιλιακή εταιρεία είπε, πως μετά τον κορονοϊό αντιδρούμε πολύ άσχημα.
«Λέγαμε σήμερα αυτί είναι ελληνική πραγματικότητα ή είμαστε στο Τέξας; Είμαστε σε ένα μεταβατικό στάδιο και δεν ξέρω εάν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω».
