«Στο δωμάτιο μου έχω τις εικόνες και τις φωτογραφίες της κόρης μου και αγκαλιάζω το ρούχο της αλλά έξω είμαι η μάνα που σκοτώθηκε το παιδί της», λέει σπαρακτικά η Μαρία Καρυστιανού που έχασε την 20χρονη κόρη της στο δυστύχημα των Τεμπών.
«Έλεγα στην κόρη μου μην πας με αυτοκίνητο ΚΤΕΛ το φοβάμαι. Πάρε το τρένο της έλεγα εγώ, της το ‘λεγα καταλαβαίνετε; καταλαβαίνετε πως σηκώνομαι κάθε πρωί και να βλέπω τους δολοφόνους του παιδιού μου να είναι ελεύθεροι και ωραίοι και αλαζόνες», λόγια που σοκάρουν, που «λυγίζουν» ακόμη και τους πιο δυνατούς.
Μαρία Καρυστιανού, η γυναικά που ζητά δικαίωση για το δυστύχημα των Τεμπών, μια μάνα που έλεγε στη 20χρονη κόρη της, ότι το ασφαλέστερο μέσο μεταφοράς είναι το τρένο και να επιλέξει να ταξιδέψει με αυτό. Κάτι που στοιχειώνει τη σκέψη της.
«Τα κλάματα και το τί νιώθω είναι δικά μου στο δωμάτιο μου με τις εικόνες μου τις φωτογραφίες της κόρης μου και το ρούχο της που το έχω και το αγκαλιάζω αλλά έξω είμαι η μάνα που της σκότωσαν το παιδί ».
Με κυνισμό την αντιμετώπισαν στον Άρειο Πάγο, όταν προσπάθησε να τους ενημερώσει για όσα στοιχεία είχε συγκεντρώσει για το φονικό σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, θα πει σε συνέντευξη της.
«Είναι δυνατόν να πηγαίνω εγώ στην εισαγγελία του Αρείου Πάγου να μου λέει «τί να κάνουμε; Αυτά συμβαίνουν, πάτε στην εκκλησία να σας βοηθήσει και κοιτάξτε μπροστά τη ζωή σας».
Εγώ έμπαινα στο αυτοκίνητο στο δρόμο που επέστρεφα, σταματούσα και ούρλιαζα και να λέω δεν είναι δυνατόν να συμβαίνουν αυτά στη χώρα μου. Μόνη μου, μόνη μου εγώ, η μία θα το τρέχω μέχρι μέχρι εκεί που θα πάει κι άμα δεν πηγαίνει εγώ θα συνεχίσω να το τρέχω. Νομίζω ότι θα σβήσω στο δρόμο την ώρα που περπατάω να πάω κάπου για να δικαιώσω την κόρη μου έτσι το έχω σαν εικόνα τιμητική για μένα».
Η μητέρα της αδικοχαμένης Μάρθης, ανέφερε πως μέσα σε ελάχιστες ημέρες οι έρευνες είχαν ολοκληρωθεί, o χώρος μπαζώθηκε και τα όποια στοιχεία χάθηκαν.
«Δεν έπρεπε να μπαζωθεί σαφώς ο χώρος και να πάνε μετά από δική μας επιμονή μετά από ενάμιση μήνα οι πραγματογνώμονες να κάνουν τους ελέγχους πάνω στον μπαζωμένο χώρο έπρεπε επίσης να έρθει και ΕΡΑ η ευρωπαϊκή επιτροπή, το ξέρετε ότι τους απαγόρευσαν να έρθουν».
Η «ηχηρή» φωνή όλων των οικογενειών που έχασαν τους αγαπημένους τους στο σιδηροδρομικό δυστύχημα κραυγάζει πως οι αρμόδιοι γνώριζαν ότι δεν υπήρχε σύστημα τηλεδιοίκησης.
«Όλα δείχνουν κουκούλωμα. Ποια αμέλεια; Δεν ήξεραν ότι υπάρχει κίνδυνος θανάτου. Βάζεις κάποιους ανθρώπους να τρέχουν με 160 km και ξέρετε ότι εκείνη την ημέρα το τρένο έτρεχε με 178 km/h σε ένα σύστημα που είναι ό,τι να’ ναι…Γι’ αυτό το λόγο επειδή δεν λειτουργούν βάζεις άνοδο κάθοδο για να αποκλείσεις κάποια σημεία μη λειτουργικά σε αυτό το αίσχος».
Στις 14 Φεβρουαρίου η φωνή της κας Καρυστιανού θα ακουστεί στο Ευρωκοινοβούλιο για το κράτος Δικαίου εκπροσωπώντας τις οικογένειες των θυμάτων.
