Η Γεωργία Λαλέ πετάει το… γάντι στον Γιώργο Γεραπετρίτη, εξηγώντας τι θα του έλεγε δια ζώσης για το έργο της που κατέβηκε με εντολή του υπουργείου Εξωτερικών.
«Θα του έλεγα ότι κατεβάζοντας ένα έργο από μια έκθεση στην ουσία το ανεβάζεις πιο ψηλά», είπε η εικαστικός.
Η 34χρονη Ελληνίδα εικαστικός εξηγεί πως το έργο της δεν είναι η ελληνική σημαία, αλλά μια παραλλαγή της και πως δεν είχε σκοπό να προσβάλλει το εθνικό σύμβολο της χώρας.
«Το έργο λέγεται σημαία. Έχει τετράγωνα και παραλληλόγραμμα που αναφέρονται στην ελληνική σημαία. Είναι ένα εθνικό σύμβολο και σαν εθνικό σύμβολο αντιπροσωπεύει όλους τους Έλληνες. Στεναχωρήθηκα που θεώρησαν ότι το έργο μου προσβάλλει το εθνικό μας σύμβολο και ζήτησε το υπουργείο εξωτερικών να κατέβει το έργο από το προξενείο».
Στην αποκλειστική της συνέντευξη στο LIVE NEWS, η επιμελήτρια της επίμαχης έκθεσης αποκαλύπτει πως άπαντες στο Γενικό Προξενείο αιφνιδιάστηκαν από τη θύελλα αντιδράσεων που προκλήθηκε.
«Δεν το περιμέναμε αυτό το πράγμα μας ήρθε εντελώς ξαφνικά, βέβαια μετά εμείς δεν είμαστε το κράτος. Εμείς είμαστε εικαστικοί και επιμελητές, δεν μπορούμε να απευθυνθούμε εμείς στο Υπουργείο Εξωτερικών και να τους πούμε “μην το κατεβάσετε”», είπε η Ειρήνη Λιναρδάκη, επιμελήτρια της έκθεσης.
Ένα έργο τέχνης δεν μπορεί να γίνεται πολιτικό εργαλείο, συμπληρώνει, εξηγώντας πως οι πρώτες αντιδράσεις ξεκίνησαν πριν τα εγκαίνια της έκθεσης από ένα άρθρο στον Εθνικό Κήρυκα.
«Πριν γίνουν τα εγκαίνια της έκθεσης είδαμε ότι υπήρχε ένα άρθρο στον Εθνικό Κήρυκα που είναι μία ελληνοαμερικάνικη εφημερίδα. Απάντησε σε αυτό ο Έλληνας πρόξενος και απάντησε πάρα πολύ καλά και στήριξε το έργο. Δεν περιμέναμε τις αντιδράσεις σε αυτό τον βαθμό τουλάχιστον, δεν τις περιμέναμε καθόλου μπορώ να πω», είπε η κα Λιναρδάκη.
Ποια είναι η Γεωργία Λαλέ
Αντισυμβατική, ακτιβίστρια, από οικογένεια καλλιτεχνών. Η 34χρονη Γεωργία Λαλέ δεν δίστασε να κυκλοφορεί στους δρόμους της Νέας Υόρκης με ένα πορτοκαλί σωσίβιο στέλνοντας μήνυμα για το προσφυγικό.
«Η επικοινωνία με τον κόσμο μέσω της τέχνης μου είναι η κύρια προτεραιότητά μου. Δεν είναι μια εύκολη ζωή, αλλά είναι η ζωή που διάλεξα για τον εαυτό μου», είπε η εικαστικός.
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Χαϊδάρι, το 2014 μετακόμισε μόνιμα στη Νέα Υόρκη και μόλις τον περασμένο Σεπτέμβρη γιόρταζε με ελληνικά τραγούδια την πρώτη επέτειο της αμερικανικής υπηκοότητας.
Πολλές φορές το σώμα της γίνεται ο καμβάς της τέχνης της. Πάνω σε αυτό είχε χαρτογραφήσει την μεγάλη έξοδο των προσφύγων στην μικρασιατική καταστροφή.
«Το όνομα της προγιαγιάς μου ήταν Γεωργία. Γέννησε το μικρό της στο λιμάνι της Σμύρνης. Η πόλη φλεγόταν κι εκείνη γεννούσε. Θήλαζε όσο διέσχιζε το Αιγαίο Πέλαγος μαζί με τους άλλους πρόσφυγες», είχε αναφέρει η εικαστικός.
Συχνές είναι οι αναφορές της στα social media στις νοσηλείες και τη μάχη της με τον καρκίνο, μια μάχη που έγινε πηγή έμπνευσης για τη σημαία που φιλοτέχνησε το 19 από νοσοκομειακές ρόμπες.
Η τελευταία της δουλειά με θέμα τις γυναικοκτονίες στην Ελλάδα προοριζόταν να μείνει δύο μήνες στο Προξενείο της Νέας Υόρκης, ωστόσο κατέβηκε λίγες ώρες αφότου ανέβηκε.
