Το αφιέρωμα που έγινε το 1997 από το δίκτυο WTN για τα Ελγίνεια, με πλάνα από την περιοχή το μουσείο της Ακρόπολης ακόμα μακέτα και δηλώσεις του αρχαιολόγου Κώστα Ζάμπα και του αρχιτέκτονα του μουσείου Μανφρέντι Νικολέτι, τότε το πάγιο επιχείρημα περί δήθεν αδυναμίας της Ελλάδας να διαφυλάξει τα μάρμαρά ήταν ακόμα στην πρώτη γραμμή, σήμερα το μουσείο της Ακρόπολης έχει εκμηδενίσει αυτή την δικαιολογία που σε κάθε περίπτωση ήταν μια πρόφαση για να καλύψει την κλοπή των μαρμάρων από τον λόρδο Έλγιν.
Το επιχείρημα των Άγγλων περί δήθεν αδυναμίας της Ελλάδας να φυλάξει τα Μάρμαρα
«Η Ελληνική κυβέρνηση και οι αρχές της Αθήνας δουλεύουν σκληρά να βελτιώσουν όλη την πόλη όπως και την Ακρόπολη καθώς έχουν βάλει ένα στοίχημα για την Ολυμπιάδα του 2004, η αποκατάσταση του Παρθενώνα και άλλων κτιρίων είναι απλά μία πλευρά, οι προηγούμενες επεμβάσεις κάποιές φορές πρόσθεσαν προβλήματα που τα αντιμετωπίζουν σήμερα. Σε πολλές περιπτώσεις πρέπει να διορθώσουμε λάθη του παρελθόντος. Όμως φαίνεται πως μόνο επισκέπτες του Βρετανικού Μουσείου θα έχουν την ευκαιρία καθώς ούτε το σχεδιαζόμενο μουσείο της Ακρόπολης ούτε αυτό το μουσείο με μινιατούρες αντίγραφα από τον Παρθενώνα είναι πιθανό να εκθέσουν τα μάρμαρα. Το βρετανικό κοινοβούλιο συμφώνησε πως οι θησαυροί του Έλγιν πρέπει να έχουν αυτό που ονομάστηκε ένα τιμητικό άσυλο στην αιωνιότητα».
Λ. Μενδώνη: «Τα μάρμαρα εκλάπησαν»
H ιστορία είναι πάνω κάτω γνωστή, τα μάρμαρα κατέληξαν στην Αγγλία, και κάποια με περιπετειώδη τρόπο αφού ο Έλγιν και η σύζυγός, του Μαίρη Νίσμπετ, κοντέσα του Έλγιν αποφάσισαν έτσι απλά να σηκώσουν τον μισό Παρθενώνα, όχι χωρίς περιπέτειες.
«Πρόκειται για το πλοίο ”ΜΕΝΤΩΡ”, το οποίο βούλιαξε και τα γλυπτά, ύστερα από παρατεταμένη παραμονή στον βυθό, ανελκύστηκαν από Έλληνες δύτες στα Κύθηρα και έφτασαν τελικά στην Βρετανία το 1804».
Φυσικά όταν έγινε η ανέλκυση του ναυαγίου δεν βρέθηκε τίποτα αφού ο Έλγιν είχε φροντίσει και μετά το ναυάγιο να σηκώσει τον πολύτιμο θησαυρό και να τον πάει στην Αγγλία.
Με τον Λόρδο μάλιστα να ψεύδεται, όπως αναφέρουν ιστοσελίδες, για το περιεχόμενο του πλοίου και τα Μάρμαρα τα οποία αποκαλούσε «πέτρες».
«Έγραψε στον επίτιμο Βρετανό αντιπρόξενο στο νησί Εμμανουήλ Καλούτση, ζητώντας τη βοήθειά του. Στην επιστολή του, επίσης με ημερομηνία 25 Οκτωβρίου 1802, ο Έλγιν ανειλικρινά δήλωσε ότι το σκάφος του είχε στο σκάφος μια ποσότητα κιβωτίων «με πέτρες χωρίς αξία από μόνες τους, αλλά με μεγάλη συνέπεια για μένα να τις εξασφαλίσω», σύμφωνα με το greekcitytimes.com.
Η άβολη αλήθεια για τους Άγγλους
Υπάρχουν όμως και μια σειρά από άγνωστες λεπτομέρειες που δείχνουν αν μη τι άλλο πως είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς τις αγαθές προθέσεις που κάποιοι θέλουν να προσδώσουν στην κλοπή των Μαρμάρων που ούτε λίγο ούτε πολύ κοντεύει να εμφανιστεί ως προσπάθεια διάσωσης τους. Και ο ρόλος των Μαρμάρων τονίζεται όχι μόνο από τους Έλληνες:
«Αυτά τα γλυπτά, που προήλθαν από την Αθήνα τον 5ο αιώνα π.Χ., έγιναν εμβλήματα της βρετανικής εθνικής ταυτότητας και έκτοτε παρέμειναν αντικείμενα τέχνης σύμμαχοι του πολιτιστικού εθνικισμού τόσο στη Βρετανία όσο και στην Ελλάδα», γράφει η μελετήτρια Debbie Challis στο The British Art Journal. Το Βρετανικό Μουσείο ονομαζόταν τότε «Εθνικό Μουσείο», αλλά παρουσίαζε τέχνη από όλο τον κόσμο, αντανακλώντας την αποικιακή του ταυτότητα.
Το διαζύγιο που ανάγκασε τον Έλγιν να πουλήσει τα Μάρμαρα
Και βέβαια ίσως η περιπέτεια των μαρμάρων να ήταν διαφορετική αν δεν είχε μεσολαβήσει ένα διαζύγιο το διαζύγιο που συντάραξε την τότε αυτοκρατορία.
«Τον χειμώνα του 1805-06, η βρετανική κυβέρνηση άρχισε μια 10ετή διαμάχη για τα Μάρμαρα. Ο Έλγιν ήταν τότε αιχμάλωτος πολέμου στη Γαλλία και η Μαίρη, στο Λονδίνο, δέχτηκε την επίσκεψη από αξιωματούχους που προσφέρθηκαν να της πάρουν τα μάρμαρα. Δύο χρόνια αργότερα, ο Λόρδος Έλγιν χώρισε τη γυναίκα του σε δύο σκανδαλώδεις δίκες και μια πράξη του Κοινοβουλίου. Η Μαίρη έχασε την επιμέλεια των παιδιών της και ο Λόρδος Έλγιν έχασε την πρόσβαση στην περιουσία της γυναίκας του, αναγκάζοντάς τον να πουλήσει τα μάρμαρα. Οι εκτιμήσεις κυμαίνονταν από 25.000 λίρες ως και 100.000 λίρες. Ο μέσος εργάτης κέρδιζε τότε περίπου 7 λίρες το χρόνο», περιγράφει το elginism.com.
Το τρίτο πρόσωπο και τα Μάρμαρα του Παρθενώνα
Αν δεν είχε μπει ένα τρίτο πρόσωπο να υποσχεθεί στην τότε κυρία Έλγιν όσα αναζητούσε σε μία νέα ζωή που ήθελε να αρχίσει το διαζύγιο φυσικά δεν θα είχαν έρθει και τα Μάρμαρα λένε δεν θα κατέληγαν ποτέ στο βρετανικό μουσείο.
«Ο Νάγκελ υποστηρίζει ότι αν ο Έλγιν δεν είχε χωρίσει τη γυναίκα του, «δεν υπάρχει αμφιβολία» ότι τα μάρμαρα θα είχαν παραμείνει σε ιδιωτικά χέρια στην οικογένειά του», γράφει στην Washington post.
Ο λόρδος έβαλε τα Γλυπτά στην Αγγλία κι αφορολόγητα
Η γυναίκα που βοήθησε τον Έλγιν να «γδύσει» τον Παρθενώνα και κάποιοι λένε να στείλει ακόμα και κάποια κομμάτια κρυφά στην Αγγλία με το διαζύγιο της ανάγκασε τον Λόρδο να πουλήσει τα μάρμαρα στο Μουσείο για να συνεχίσει να ζει όμως το μουσείο σίγουρα αντιλήφθηκε από τότε πως ήταν μάλλον αδύνατο αυτά τα μάρμαρα να είναι από οπουδήποτε αλλού παρά από την Ελλάδα και πως δεν θα μπορούσαν παρά να είχαν κλαπεί, και η πράξη αυτή της αποδοχής των κλαπέντων σίγουρα από τότε δεν ήταν κάτι που κάποιος θα χαρακτήριζε κανονικότητα, όσο για το ότι – όπως γράφει ο Guardian – είχαν εισαχθεί και παράνομα και κυρίως αφορολόγητα αυτό πια μάλλον μοιάζει με λεπτομέρεια.
