Οι μαχαιριές στα πλευρά, της τρύπησαν τον πνεύμονα και την έστειλαν στην εντατική. Είναι η υπάλληλος του ενεχυροδανειστηρίου που, πριν από περίπου έναν χρόνο, βρέθηκε αντιμέτωπη με δύο αδίστακτους ληστές.
«Με παράτησαν όλοι»
Την ξυλοκόπησαν, τη μαχαίρωσαν κι την έσυραν τραυματισμένη και αιμόφυρτη μέχρι το πεζοδρόμιο. Η φρίκη που έζησε στα χέρια τους στοιχειώνει τις σκέψεις της καθημερινά μέχρι και σήμερα, με τη ζωή της, όπως λέει στο MEGA, να έχει αλλάξει προς το χειρότερο και να παραμένει άνεργη.
«Ήμουν με μάσκα οξυγόνου. Με έπιανε και κρίση πανικού την ώρα που έβλεπα να φτύνω αίμα. Η μαχαιριά, μου είχε τρυπήσει τον πνεύμονα και ήταν σχεδόν 5 χιλιοστά από την καρδιά. Ακόμα δεν έχω συνέλθει και δεν έχω βρει μια δουλίτσα».
Η νεαρή υπάλληλος μιλάει για πρώτη φορά μετά τη ληστεία. Περιγράφει τα όσα έγιναν και επιχειρεί να βγάλει από μέσα της το μεγάλο της παράπονο.
«Στην αρχή ήταν το θέμα με τη δημοσιότητα κτλ. Βγήκα από το νοσοκομείο, με παράτησαν όλοι».
Εκείνο το απόγευμα η άτυχη γυναίκα βρισκόταν μόνη στο ενεχυροδανειστήριο, επί της οδού Λιοσίων. Είναι 18.26 καθώς η κάμερα ασφαλείας δείχνει δυο ώρες μπροστά, όταν οι δράστες, χωρίς να έχουν καλύψει τα χαρακτηριστικά τους, φτάνουν στην είσοδο. Της χτυπούν και εκείνη πατάει το κουμπί και τους ανοίγει.
Ο εφιάλτης της υπαλλήλου ξεκινά. Αντιλαμβάνεται αμέσως ότι πρόκειται για ληστεία και κλείνει το λάπτοπ. Σηκώνεται και αρχίζει να δέχεται χτυπήματα στο κεφάλι. Προσπαθεί να πιαστεί από μία καρέκλα αλλά είναι μόνη. Και οι δύο τη σηκώνουν κι την σέρνουν στο γραφείο, ο ένας μπροστά κ ο άλλος από πίσω, με τη γυναίκα να προσπαθεί ενστικτωδώς να αντιδράσει και σε αυτό το σημείο να μαχαιρώνεται.
Αιμόφυρτη, και όμως οι ληστές συνεχίζουν να την τραβούν από τα ρούχα και από τα μαλλιά. Όλα αυτά τα εφιαλτικά δευτερόλεπτα για την ίδια, οι δράστες κατάφεραν να βάλουν στις τσέπες τους κοσμήματα αξίας, με τη νεαρή υπάλληλο να τους εκλιπαρεί για τη ζωή της. Χάνει αίμα και στέκεται με δυσκολία.
Δύο λεπτά μετά την είσοδό τους, έξω από το κατάστημα κάποιοι σταματούν και κοιτούν μέσα που ακούγονται φωνές. Στις 18:28 οι ληστές ανοίγουν την πόρτα και πετούν την υπάλληλο στο πεζοδρόμιο. Είναι η στιγμή που η ίδια καταρρέει και οι δράστες τρέχουν για να αποφύγουν τη σύλληψη.
«Πίστευα ότι θα πεθάνω»
Στο ενεχυροδανειστήριο επικρατεί πανδαιμόνιο. Η υπάλληλος σηκώνεται από το πεζοδρόμιο και σε άθλια κατάσταση μπαίνει προς τα μέσα.
Λίγα δευτερόλεπτα μετά, γύρω της, στο γραφείο που μαχαιρώθηκε δύο φορές, βρίσκονται ορισμένοι από τους αυτόπτες μάρτυρες, που προσπαθούν να τη βοηθήσουν μέχρι να φτάσει το ασθενοφόρο.
Οι κηλίδες αίματος στο πάτωμα αλλά και στα ρούχα της, συμπυκνώνουν ένα κομμάτι μόνο, του εφιάλτη που έζησε.
«Αυτά τα μαγαζιά, δεν τους αναγκάζει κάποιος να βάλουν μέτρα ασφαλείας και προστασίας αν δε γίνει τρεις φορές απόπειρα ληστείας. Εγώ, ακούγοντας αυτά λέω ‘ εντάξει, μου έχει τύχει δύο φορές, τι έπρεπε να περιμένω και τρίτη».
Στις 18:26 φτάνουν στο ενεχυροδανειστήριο, ένα λεπτό μετά να τη μαχαιρώνουν στο γραφείο της και στις 18:28 βγαίνουν και να τη ρίχνουν στο πεζοδρόμιο. Αμέσως μετά, τρέχουν σε στενό της περιοχής για να διαφύγουν. Το όχημα όμως που στρίβει και μπαίνει με ταχύτητα, ήταν πολιτικό της αστυνομίας, που στο τέλος του δρόμου τους εγκλωβίζει.
«Έχω και θέμα με αυτούς. Ένας από τους δύο, ήταν ένας Αλβανός και ένας Έλληνας. Ο Έλληνας έχει δηλώσει ότι κάποτε ήταν σε ψυχιατρείο μετά από 6 μήνες, μετά το συμβάν, ξαφνικά έγινε και τρελός. Εγώ είμαι έναν χρόνο μετά ακόμη άνεργη και χωρίς καμία βοήθεια»
Το περιβάλλον του εργοδότη της άτυχης κοπέλας αναφέρει στο LIVE NEWS πως στάθηκε δίπλα στην υπάλληλο και την περίμενε να επιστρέψει στη δουλειά.
«Την κοπέλα την βοήθησε ο ιδιοκτήτης τότε, ήταν με αναρρωτική τρεις μήνες, της έδωσε και κάποια χρήματα για τις πρώτες ανάγκες, τα οποία θα τα επέστρεφε μόλις επέστρεφε στη δουλειά. Είχε πάρει πάνω από 2.500 ευρώ που θα τα επέστρεφε στη συνέχεια όταν επέστρεφε στην δουλειά, στην οποία δε γύρισε ποτέ».
Εκείνη όμως, εκφράζει παράπονα.
«Στην αρχή ήταν κομπλέ ο εργοδότης απέναντι μου. Ο ίδιος ο δικηγόρος μού πρότεινε να του κάνει μήνυση, εγώ είπα όχι. Ψάχνω δουλειά και ψάχνω και το δίκιο μου».
Η ληστεία είχε σημειωθεί τον περασμένο Νοέμβριο και σχεδόν έναν χρόνο μετά τίποτα δεν είναι ίδιο στη ζωή της άτυχης υπαλλήλου. Αισθάνεται μόνη, φοβισμένη από τα όσα έζησε και ζητάει στήριξη για ένα νέο ξεκίνημα.
