Από τα πρώτα αυτοκίνητα που έφυγαν από εκεί, οι περισσότεροι έχασαν τη ζωή τους γιατί τους περίμεναν οι τρομοκράτες στον δρόμο.
O Γκίλαντ είναι ένας από τους τυχερούς που αν και τραυματισμένος κατάφερε να σωθεί από την σφαγή που έγινε στο φεστιβάλ το πρωί του Σαββάτου.
«Με το που ξεκίνησαν οι πυροβολισμοί καταλάβαμε ότι ήταν πολύ κοντά και άρχισαν όλοι να πανικοβάλλονται».
Περιγράφει στην Άννα Μαρινάκη πως σώθηκε από καθαρή τύχη ενώ προσπαθούσαν να διαφύγουν μαζί με τους φίλους του.
«Ο Ντόρ αποφάσισε να κάνει τον γύρο και να βρει πιο ασφαλή δρόμο, και καθώς πλησιάζαμε οδηγούσαμε προς τα σύνορα με την Γάζα. Καθώς οδηγούσαμε ελεύθεροι σκοπευτές μας πυροβολούσαν από διαφορετικές πλευρές».
Αφού κρύφτηκαν σε κάποια δέντρα για λίγο άρχισαν και πάλι να οδηγούν για να απομακρυνθούν. Συνέχισαν να οδηγούν φτάνοντας σε ένα κατεστραμμένο ισραηλινό τανκ από όπου έκλεψαν ένα όπλο.
«Βρήκαμε μπροστά μας 8 τρομοκράτες σε ποδήλατα. Όταν κατάλαβαν ποιοι ήμασταν άρχισαν να φωνάζουν στα αραβικά και να μας πυροβολούν. Ο Ντορ οδηγούσε σαν τρελός. Χτύπησε έναν από τους τρομοκράτες ένας από αυτούς πιθανότατα χτύπησε πίσω το αυτοκίνητο, η σφαίρα έπεσε από την δική μου πλευρά. Ένας μέρος της σφαίρας χτύπησε το πίσω μέρος του κεφαλιού μου».
Δείχνει τον μπερέ του που τρύπησε το θραύσμα από την σφαίρα αλλά και το τραύμα του που αν ήταν πιο βαθύ θα μπορούσε τώρα να μην ζει.
«Το μόνο που ήξερα είναι ότι έπρεπε να το κρατάω σφιχτά. Να μην πανικοβληθώ. Να περιορίσω τον σφυγμό μου όσο πιο πολύ μπορούσα».
«Βλέπαμε νεκρούς στο δρόμο»
«Άνθρωποι ουρλιάζουν, άνθρωποι τρέχουν, με τα αυτοκίνητα. Τρέχουν να σώσουν τις ζωές τους γιατί δολοφονούνταν».
O Σάι Γουέινστιν είναι ο φωτογράφος που κατέγραψε όλη την απόδραση του μαζί με την παρέα του με την φωτογραφική του μηχανή.
«Καθώς οδηγούσαμε, βλέπαμε κόσμο να βγαίνει από τα αυτοκίνητά του, να ουρλιάζει, να κρέμονται από αυτοκίνητα που έφευγαν. Φορτώνονταν στις καρότσες φορτηγών. Έτρεχαν στους θάμνους, οδηγούσαν αριστερά, οδηγούσαν δεξιά. Όλοι έψαχναν τρόπο διαφυγής».
Αφού βγήκαν σε έναν δρόμο που έμοιαζε ασφαλής άρχισαν να βλέπουν νεκρούς στον δρόμο.
«Βλέπαμε αυτοκίνητα τρυπημένα από σφαίρες. Βλέπαμε υπάρχοντα ανθρώπων διάσπαρτα στον δρόμο. Είδαμε σε ένα αυτοκίνητο έναν άνδρα με μια τρύπα στο πρόσωπό του. Καθόταν στην θέση του οδηγού. Ήταν νεκρός. Δεν πρόλαβε να φύγει. Περάσαμε κι άλλα αυτοκίνητα. Υπήρχαν δύο αυτοκίνητα στην άκρη του δρόμου και 3 σορούς με τα υπάρχοντά τους σε όλο τον δρόμο και το πρόσωπό τους κάτω. Ήταν γεμάτοι αίματα».
Ο Σάι μαζί με τους φίλους του οδηγούσαν επί 8 ολόκληρες ώρες για να φτάσουν τελικά ασφαλείς στο Τελ Αβιβ.
