«Κοουτσάρα μου, το παιχνίδι δεν τελείωσε».
Ραγίζει καρδιές ο συγκινητικός επικήδειος της κόρης του Γιάννη Ιωαννίδη.
«Πήρες απλά ένα τάιμ άουτ για να το συνεχίσεις στα ουράνια γήπεδα, περνώντας στην αθανασία».
Η Ελένη Θεοδώρα αποχαιρέτησε τον πατέρα της με τρεμάμενη φωνή.
«Ένα τραγούδι της αγαπημένης σου Μαρινέλλας λέει ‘καμιά φορά να αλλάξω ουρανό μα δεν υπάρχουν δρόμοι’. Εσύ μπαμπά μου τους βρήκες αυτούς τους δρόμους».
Συντετριμμένη η σύζυγός του Γιούλα μπήκε στην εκκλησία για να αποχαιρετήσει τον άνθρωπό της, την ώρα που πλήθος μπασκετικών προσωπικοτήτων συνέρρεε για να αποχαιρετήσει τον θρύλο της προπονητικής, τον «Ξανθό» του ελληνικού μπάσκετ.
Παναγιώτης Γιαννάκης, Δημήτρης Διαμαντίδης, Τάκης Κοροναίος, Κώστας Παπανικολάου, Φραγκίσκος Αλβέρτης ήταν μερικοί από όσους έδωσαν το παρών. Στεφάνια έχουν γεμίσει το προαύλιο του ναού.
«Η γυναίκα & η ερωμένη μου»
«Εγώ δε λειτουργώ επαγγελματικά. Επαγγελματικά με το χρήμα. Αυτό το ξέρει ολόκληρη η κοινωνία. Δεν μπορείς εμένα να με αγοράσεις. Άμα αγοράσεις την ψυχή μου, είμαι δούλος».
Παθιασμένος με την πορτοκαλί «θεά», παντρεμένος με τον Άρη, ερωτευμένος με τον Ολυμπιακό.
«Ο Άρης είναι η γυναίκα μου και ο Ολυμπιακός το αίσθημά μου».
Έντονα συναισθηματικός, ιδιόρρυθμος, αφιλτράριστος, εγωιστής. Ο θρυλικός Γιάννης Ιωαννίδης ξυπνούσε πάθη έξω από την πλάγια γραμμή του παρκέ, ενίοτε και μέσα.
Γέμιζε τα γήπεδα. Οι οπαδοί τον λάτρευαν και οι αντίπαλοι λάτρευαν να τον μισούν. Ντελίριο είχε προκαλέσει όταν αποχώρησε νικητής από το κατάμεστο ΟΑΚΑ με σηκωμένα τα χέρια.
Στα άκρα, όπως ήταν και η επιστροφή του στο Αλεξάνδειο για πρώτη φορά ως αντίπαλος.
Ο κόσμος του Άρη, που τον αγαπούσε σαν Θεό, σε αυτόν τον αγώνα τον αποδοκίμασε ως προπονητή του Ολυμπιακού.
«Όσο πιο πολύ αγαπάς έναν, τόσο πιο πολύ τον ξεφωνίζεις. Είναι σημαντικό αυτό, σημαίνει ότι με αγάπησαν πολύ. Μου είπε ένας συνδεσμίτης ‘σε παρακαλώ την ώρα που θα τελειώσει το παιχνίδι, ένα λεπτό μετά πρέπει να ξεχάσεις ό,τι κι αν σου πουν’».
Η πορεία του ως προπονητής
Οι μεγάλες πορείες του Άρη, τα Final – 4, τα 8 πρωταθλήματα, τα 5 κύπελλα. Και μετά ο Ολυμπιακός, άλλα 4 πρωταθλήματα και 1 κύπελλο Ελλάδος. Ακόμα και σήμερα διατηρεί τα σκήπτρα του προπονητή με τις περισσότερες κατακτήσεις.
Έφευγε με το σακάκι στους ώμους μόνο όταν δεν το χάριζε στους διαιτητές ή στους φιλάθλους του Άρη, όπως στο κύκνειο άσμα του στον πάγκο των κιτρίνων.
«Είμαι φτωχός και δεν έχω άλλο να αγοράσω» απαντούσε σε όσους έλεγαν πως φορά το ίδιο σακάκι, με τον αστικό μύθο να λέει πως το φορούσε γιατί το θεωρούσε γουρλίδικο.
Από τα 15 του είχε δείξει πως ήταν γεννημένος νικητής, παρόλα αυτά μόλις στα 33 του αποφάσισε να «σκοτώσει» τον παίκτη μέσα του και να γίνει προπονητής του Άρη.
Οι αντιδράσεις του στον πάγκο
Μνημειώδεις οι εκρήξεις του στον πάγκο, με συχνό αποδέκτη τον Σιγάλα, ο οποίος χτες βράδυ δε κατάφερε να κρύψει τη συγκίνησή του.
Είναι ο άνθρωπος που έβγαλε το ελληνικό μπάσκετ από τα μονόστηλα των εφημερίδων και το σύστησε στα σαλόνια της Ευρώπης. Κι όμως αυτός ο μεγάλος του αθλητισμού έφυγε με ένα απωθημένο. Δεν κατάφερε να κατακτήσει έναν ευρωπαϊκό τίτλο.
Τρεις φορές έφτασε στον τελικό μα δεν χαμογέλασε. Αν και προληπτικός, συνάμα ήταν βαθιά θρησκευόμενος.
Όλη του η ζωή τίτλοι, όλη του η ζωή διακρίσεις με τον δικό του μοναδικό τρόπο. Κατόρθωσε να συνυπάρξουν τα ιερά τέρατα Γκάλης και Γιαννάκης στην ίδια ομάδα, ομάδα που ήταν πάνω από όλα και στην οποία απαγορευόταν να είσαι αφηρημένος.
Οι εξάρσεις του
Αν και ήταν ο λατρεμένος της κερκίδας, δε δίσταζε να τους βάζει τις φωνές όταν έκρινε ο ίδιος. Στα «γαλλικά» του όταν οι οπαδοί των ερυθρόλευκων φώναζαν αντεθνικά συνθήματα έπεφταν όπως – όπως διαφημίσεις από την κρατική τηλεόραση.
Κυνηγούσε τη νίκη με κάθε κόστος, δρούσε πάντα με το συναίσθημα, γι’ αυτό δεν πήγε ποτέ στον ΠΑΟΚ αλλά ούτε και στον Παναθηναϊκό. Αυτό όμως δεν τον εμπόδισε να βλέπει μπροστά και ως σπουδαίος δάσκαλος του μπάσκετ να συμβουλεύει τον πιτσιρικά τότε Δημήτρη Διαμαντίδη να πάει στον Παναθηναϊκό.
«Εγώ πήγα τον Διαμαντίδη στον Παναθηναϊκό».
Η φυσιογνωμία του εμβληματική. Με το τσιγάρο στο χέρι και το σακάκι στον ώμο υπηρέτησε το άθλημα που αγάπησε περισσότερο από κάθε τι από όλα τα πόστα, παίκτης, προπονητής, κόουτς της εθνικής Ελλάδος.
«Έφυγε» στα 78 του από μια ασθένεια που του στέρησε αυτό που χάρισε απλόχερα στους Έλληνες φιλάθλους, τις μνήμες που πέρασαν στην αιωνιότητα.
Οι ατάκες του Γιάννη Ιωαννίδη
Ο Γιάννης Ιωαννίδης όταν ήταν φοιτητής στη Γεωπονική, όπου είχαν πανεπιστημιακό πρωτάθλημα και ο αντίπαλος ήταν πολύ πιο δυνατός. Τότε, αρχίζει την ίντριγκα. Λέει «Την Κυριακή θα σας σκίσουμε».
Οι άλλοι γελούσαν, οι αντίπαλοί πήγαν την Κυριακή, ενώ ο αγώνας ήταν το Σάββατο και οι αντίπαλοι έχασαν το παιχνίδι στα χαρτιά.
Ο Γιάννης Ιωαννίδη ήταν έντονα πατριώτης και όταν ακουγόντουσαν αντιεθνικά συνθήματα, εκείνος πήρε το μικρόφωνο και είπε: «Μην βρίζετε, μην λέτε ‘’Βούλγαροι’’. Σταματήστε γ@@@ το στανιό σας».
