Ο Χρήστος Ρούσσος, ο ναύτης που συντάραξε το πανελλήνιο και δίχασε την κοινή γνώμη, ανοίγει την καρδιά του 48 χρόνια μετά στο «Ακόμα δεν είδες τίποτα»
Πριν από 48 χρόνια η υπόθεσή του είχε συνταράξει το πανελλήνιο και η κοινωνία ήρθε αντιμέτωπη με την ομοφυλοφιλία και ένα στυγερό έγκλημα το οποίο ομολόγησε.
33 χρόνια μετά την αποφυλάκισή του ο Χρήστος Ρούσσος μίλησε για την επιλογή του να είναι ήρεμος σε ένα ωραίο περιβάλλον, ενώ ασχολείται με τα φυτά του, το διάβασμα και το γράψιμο. Ακόμη, δηλώνει ευτυχισμένος γιατί έχει μία σχέση και τα αισθήματα είναι αμοιβαία.
«Ξεκίνησα να γράφω εξαιτίας της ταινίας «Άγγελος. Αισθάνθηκα ότι προσβάλλομαι, ένιωθα ότι έπρεπε να απαντήσω, να πω πως είναι τα πράγματα».
Στη συνέχεια ανέφερε όσα έγιναν εκείνη τη μοιραία νύχτα που δολοφόνησε τον σύντροφό του, Ανέστη.
«Η συμπεριφορά του Ανέστη μου άρεσε πολύ. Η φροντίδα, η αγάπη, η στοργή του. Ο Ανέστης θέλησε να εκμεταλλευτεί το συναίσθημά μου και σκέφτηκα να φύγω. Το αποφάσισα και το βράδυ πήγα στην Καλλιθέα, ήρθε μετά ο Ανέστης. Συμπεριφέρθηκε πολύ άσχημα κι εγώ τρελάθηκα. Ήμουν σε τέτοια ψυχολογική κατάσταση, που δεν μπορεί να καταλάβει κανείς. Εκείνη την ώρα ήμουν ένα ηφαίστειο που εξερράγη».
Όπως είπε ο ίδιος, στη συνέχεια δεν είχε επίγνωση του τι είχε συμβεί και ήταν σαν να μην ήταν αυτός.
«Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν να ειδοποιήσω τους δικούς του. Ενημέρωσα τη μητέρα μου, εκεί είχαμε άλλο δράμα και της είπα «σκότωσα τον Ανέστη». Θυμάμαι τη μάνα μου σαν εικόνα αρχαίας τραγωδίας».
«Οι εφημερίδες μας κανιβάλησαν», είπε.
Η πρώτη ποινή που άκουσε ήταν εις θάνατον και μετά έγινε ισόβια. Τον πήγαν στην Κέρκυρα, στην πιο αυστηρή φυλακή.
«Θα ήθελα να επικοινωνήσω με την οικογφένεια του Ανέστη, αλλά δεν θα άλλαζε κάτι. θα τους γύριζα το παιδί; Όχι. Τον πόνο τον δικό μου, αυτόν που ακόμα έχω, δεν τον καταλαβαίνει κανείς. Πέρυσι τον Αύγουστο επισκέφτηκα το μνήμα του Ανέστη. Σπάραξα. Βλέποντας την ηλικία συνειδητοποίησα ότι ήμασταν παιδιά».
