Για τον αβάσταχτο πόνο που βιώνουν και την δικαίωση που περιμένουν με την ανακάλυψη και σύλληψη του δολοφόνου του Μιχάλη μίλησαν στην εκπομπή LIVE NEWS και τον Νίκο Ευαγγελάτο η μητέρα και ο αδελφός του 29χρονου οπαδού της ΑΕΚ.
«Πώς κοιμάται. Πώς κοιμάται η συνείδηση του που μου έσφαξε το παιδί μου. Δεν έχει μάνα, δεν έχει αδέλφια;»
Η μητέρα του Μιχάλη Κατσουρή μιλά στο LIVE NEWS και ξεσπά. Ζητάει ένα μόνο. Να βρεθεί ο άνθρωπος που έκοψε το νήμα της ζωής του γιου της έξω από το γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας το βράδυ της 7ης Αυγούστου.
«Πού να κοιμηθώ με μια φωτογραφία πάω γύρω – γύρω… μου λέει ο αδελφός του θα πέσεις κάτω».
«Το γιατί μόνο. Για εμάς έχει σταματήσει ο χρόνος και περιμένουμε να μάθουμε … τον δολοφόνο του αδελφού μου».
Ο Μιχάλης εκείνο το απόγευμα έφυγε από το σπίτι τους και δε γύρισε ποτέ.
«Εκείνη την ημέρα το παιδί μου ήρθε από τη δουλειά, έφαγε, ξάπλωσε και πήγε για έναν καφέ. Γιατί πήγαινε με τους φίλους. Ήταν 19.00 ή 19.30 και μετά δεν τον ξαναείδα».
Ο κόσμος κατέρρευσε όταν την ενημέρωσαν πως το παιδί της είχε τραυματιστεί σοβαρά. Όταν πήγε στο νοσοκομείο έμαθε την σκληρή αλήθεια.
«Πάγωσε η καρδιά μου»
«Ήρθε η αδελφή μου και μου λέει έλα λίγο στην αυλή να σου πω κάτι…Παγώνω στην καρέκλα και της λέω μην συνεχίζεις… Πάγωσε η καρδιά μου. Κάτι ένιωσα εκείνη την ώρα».
Η κυρία Κατερίνα περνάει πλέον τις περισσότερες ώρες στο εικονοστάσι που ο γιος της είχε φτιάξει μέσα στο σπίτι τους.
«Εδώ έκανε τον σταυρό του. Προσκύναγε. Γιατί έχω χάσει τη μάνα μου χρόνια τώρα και τώρα να βάλω το παιδί εδώ μέσα. Πήγα εδώ στην Αγία Τριάδα δίπλα στο περίπτερο εκεί στη Φιλαδέλφεια και μου είπε ο παπάς ”δεν ξέρετε τι παιδί είχατε. Δεν ξέρατε. Θα πέρναγε να ανάψει το κερί, μιλάγαμε. Άφηνε κάτι για την εκκλησία και μετά θα πήγαινε στο γήπεδο…δεν ξέρετε μου λέει τίποτα”».
«Κοιτούσα το πανό και νόμιζα ότι είναι ζωντανός»
Η μητέρα του Μιχάλη όπως λέει στη μνήμη του παιδιού της πήγε να παρακολουθήσει τον αγώνα της ΑΕΚ με τη Ντιναμό.
«Για το παιδί μου πήγα. Για το παιδί μου. Ποτέ δεν είχα πάει. Απλά μου έλεγε μαμά θα σε πάω μια μέρα να δεις το γήπεδο. Το κοίταγα απέναντι και νόμιζα είναι ζωντανό… γι’ αυτό πήγα. Να δω το παιδί απέναντι. Εκεί που καθόταν, εκεί που του άρεσε για την ομάδα του».
«Λες και μου έλεγε ”μάνα εδώ είμαι” και χειροκρότησα μια δόση για το παιδί μου, όταν μπήκε το γκολ. Με αγαλλιάζει να βλέπω που πήγαινε, μου έδειχναν τα παιδιά ότι εκεί κάθονταν και έτρωγαν σουβλάκια. Αυτά παιδί μου… τίποτε άλλο».
Η οικογένεια του Μιχάλη αναμένει την ολοκλήρωση των ερευνών των αρμόδιων αρχών με την ελπίδα ότι ο δολοφόνος θα βρεθεί και θα τιμωρηθεί από την δικαιοσύνη.
