Ο Άρης Σερβετάλης μίλησε στο «Πάμε Δανάη» για την Ορθοδοξία και το νόημα της ζωής, τη δύναμη του όχλου, την υποκρισία και την έλλειψη ελευθέριας αλλά και για την σύντροφο της ζωής του.
Ο Άρης Σερβετάλης πρωταγωνιστεί στα «Βατράχια» του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία Έφης Μπίρμπα στις 19 & 20 Ιουλίου στο ανοιχτό θέατρο Συκεών – Θεσσαλονίκης και στις 28 & 29 Ιουλίου στην Επίδαυρο.
Ο αγαπημένος ηθοποιός μίλησε για τα νεανικά του χρόνια και την ενασχόλησή του με την υποκριτική.
«Ως νέος δεν ήθελα να κάνω κάτι επαγγελματικά, ήθελα απλά να περνώ ωραία χωρίς στόχο και αυτό έχει μια επικινδυνότητα. Όταν τελειώνεις το σχολείο, μπαίνεις σε διαφορά πράγματα και καταχρήσεις, πέρασα από αυτά, αλλά η ενασχόλησή μου με το θέατρο, ήταν λυτρωτική. Εάν δεν υπήρχε το θέατρο, ίσως και να έπαιρνα κάποιον άλλο δρόμο που μπορεί να μην ήταν και ευχάριστος», είπε αρχικά.
Για την τηλεοπτική επιτυχία που σημείωσε με το «Είσαι το ταίρι μου» τοποθετήθηκε ο Άρης Σερβετάλης.
«Η δύναμη της τηλεόρασης είναι τεράστια, ήταν επιθετικό αυτό που συνέβη με το «Είσαι το ταίρι μου», υπήρχε «έλξη» για τον κόσμο & δεν μπορούσα να το διαχειριστώ. Ήρθαν προτάσεις παρόμοιες με το «Είσαι το ταίρι μου» και εγώ τότε πήρα μια απόσταση, εξαφανίστηκα. Δούλεψα για ένα χειμώνα σε μια μάντρα πλοίων, όπου φτιάχναμε καταστρώματα και καμπίνες, συντηρούσαμε τα σκάφη που έβγαιναν το καλοκαίρι», συμπλήρωσε ο ηθοποιός.
«Υπήρχε ήδη η Έφη (Μπίρμπα) στη ζωή μου, όταν πήρα την απόφαση να πάω να δουλέψω στη μάντρα, μου είπε «εννοείται, να το κάνω» & ότι είναι φυσιολογικό. Με την Έφη έχουμε διαμορφώσει ο ένας τον άλλον, νιώθω ως ευλογιά τη συνάντησή μου μαζί της, έμαθα ουσιαστικά πράγματα από εκείνη, τη θαυμάζω. Η Έφη αντιλαμβάνεται την καθημερινότητα με πολύ καλλιτεχνικό τρόπο, ενώ εγώ είμαι πιο πρακτικός άνθρωπος», τόνισε ο Άρης Σερβετάλης.
Για την κωμωδία «Βάτραχοι» του Αριστοφάνη είπε: «Επιλέξαμε τους «Βατράχους» του Αριστοφάνη, γιατί είναι ένα ιδιαίτερο κείμενο, μια στρεβλή κωμωδία, κάτω από την οποία υπάρχει ένα τραγικό συμβάν. Ο Διόνυσος με το δούλο του Ξανθία, κατεβαίνει στον Άδη, όπου υποδύεται τον Ηρακλή, για να αναστήσει και να πάρει μαζί του τον ποιητή. Κατά τον Αριστοφάνη, επειδή η πολιτική πέθανε, μόνο η ποίηση μπορεί να εμπνεύσει και να ενεργοποιήσει τους ανθρώπους. Η καθημερινότητά μας έχει στεγνώσει, τρέχουμε με ανεξέλεγκτους ρυθμούς, έχοντας χάσει την ουσία, μόνο και μόνο για να ικανοποιούμε ακόρεστες ανάγκες».
Για την καθημερινότητά του, ο ηθοποιός αποκάλυψε πως, «εδώ και 20 χρόνια δεν έχουμε τηλεόραση στο σπίτι, ενημερωνόμαστε αποκλειστικά από το διαδίκτυο. Μου έχει λείψει η τηλεόραση, είναι πολύ ωραία διαδικασία, υπήρξαν προσεγγίσεις, αλλά δεν με γέμιζαν».
Για τον «Ρινόκερο» και την Ορθοδοξία
Για την αποχώρησή του από τη θεατρική παράσταση «Ρινόκερος», η οποία συζητήθηκε ποικιλοτρόπως το φθινόπωρο του 2021, μίλησε ο Άρης Σερβετάλης.
«Η στάση μου ήταν συνειδητή, δεν ήθελαν να μπω στο διαχωρισμό «εμβολιασμένοι & μη», ανακοίνωσα αυτό που είχα ήδη προαναγγείλει στην παραγωγή και αποχώρησα. Αποδείχτηκε ότι τελικά δεν είμαστε τόσο ελεύθεροι, γιατί αν ένας πει κάτι αντίθετο από τη γενικότερη κοινή άποψη, δεν γίνεται αποδεκτό στην πράξη. Δεν είμαστε τόσο ελεύθεροι όσο θέλουμε να πιστεύουμε ότι είμαστε, γιατί όλοι μιλάμε για τα δικαιώματα των ανθρώπων και την ελευθέρια λόγου», υπογράμμισε, και πρόσθεσε μεταξύ άλλων:
«Ας πει ο καθένας την άποψή του, δεν με ενοχλεί καθόλου, με στεναχώρησε όμως, όταν έγινε από ανθρώπους που ήταν πιο κοντά επαγγελματικά & πιο ουσιαστικά. Με στεναχώρησε το γεγονός ότι, ενώ τα πράγματα ήταν εξαρχής ξεκάθαρα, ξαφνικά δεν ήταν ξεκάθαρα και όλο αυτό ήταν περίεργο. Δεν θέλω να το ξεχάσω, γιατί ήταν τόσο αποκαλυπτική αυτή η περίοδος, ήταν μάθημα ζωής ως προς τη δύναμη του όχλου. Ακόμη και αντίθετη άποψή να έχει κάποιος, στο τέλος θα πάρει το μέρος του όχλου, γιατί ο όχλος είναι πολύ δυνατός».
Για την σχέση του με την πίστη και τον Θεό ο ηθοποιός σημείωσε: «Ο άνθρωπος είναι κατασκευασμένος να πιστεύει, γνωρίζοντας την Ορθοδοξία. Άλλαξα ως άνθρωπος, βλέπω τη ζωή με έναν τελείως διαφορετικό τρόπο. Η Ορθοδοξία δεν είναι θρησκεία, είναι αποκάλυψη, όταν κάποιος φτάνει σε σημείο που δεν έχει να πιαστεί από κάπου, έρχεται η πρώτή γνωριμία με τη θρησκεία. Ήμουν σε τέλμα λόγω καταστάσεων, και σε αυτή τη δύσκολη περίοδο ψάχνεις να βρεις τι είναι αυτό που θα δώσει νόημα στη ζωή σου. Η Ορθοδοξία μου έδωσε απαντήσεις για το νόημα της ζωής, μου απαντήθηκαν πράγματα πολύ βασικά για την ψυχοσύνθεσή μου. Ανακάλυψα τη θρησκεία μέσω ενός ιερομόναχου, αν και στις μέρες μας υπάρχει ο προσωπικός ψυχολόγος, εμένα ψυχαναλυτής μου είναι ο πνευματικός μου».
