Αυτά είναι τα τραγούδια των κομμάτων πριν τις εκλογικές αναμετρήσεις που έγιναν ύμνοι των κομμάτων.
Ο πραγματικός στίχος έπαιζε σε κάποιες περιπτώσεις από μικρή σημασία έως καθόλου.
Αυτό που μετρούσε εκείνα τα χρόνια ήταν κυρίως ο ρυθμός.
Οι οπαδοί συνεπαρμένοι. Χορεύουν, τραγουδούν και ξέρουν απέξω το κάθε σύνθημα και το κάθε τραγούδι που ακούγεται.
Ήταν τα χρόνια που τα κόμματα και τα ιστορικά τους στελέχη φρόντιζαν να καλύπτουν όλο το φάσμα των ψηφοφόρων. Καταρχήν, τους πιο παραδοσιακούς και μεγαλύτερους ηλικιακά.
Εκείνους που έπιναν νερό στο όνομα του αρχηγού.
– Τούτο το καλοκαιράκι θα νικήσει ο λαός και ο Παπανδρέου πάλι, του ΠΑΣΟΚ ο αρχηγός.
Κάποιους που ήθελαν ο στίχος να κρύβει ένα σαφές υπονοούμενο μετά από ήττες.
– Θα ‘ρθει ο καιρός και πάλι το γαλάζιο να κυματίζει πρώτο μες τον ουρανό, θα ‘ρθει ο καιρός να ξανά λάμψει το άστρο που οδηγεί τη γενιά στο λυτρωμό.
Άλλους που ήθελαν στο πέρασμα των χρόνων κάτι πιο επαναστατικό.
Και ορισμένους που επέλεξαν ένα ανάλογο επαναστατικό πνεύμα αλλά σε άλλη γλώσσα.
– Ω ομορφιά μου αντίο, ομορφιά μου, ομορφιά μου αντίο.
Διαχρονικά η δύναμη της μουσικής στις εκλογικές αναμετρήσεις είχε τη δική της ξεχωριστή σημασία. Από τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης μέχρι τα τελευταία. Με τους ήχους να σημαδεύουν από κόμματα μέχρι πολιτικούς.
Η αρχή πάντως έγινε το μακρινό 1974.
– Καραμανλή, Καραμανλή το παλικάρι μας και το καμάρι μας, ο λαός μας σε καλεί Καραμανλή, Καραμανλή, Καραμανλή.
Τα επόμενα χρόνια γράφονται ύμνοι, παίρνουν θέση ολόκληρες ορχήστρες στην πλατεία Συντάγματος, πριν από προεκλογικές ομιλίες και γίνονται συμφωνίες με συνθέτες για την αξιοποίηση της μουσικής τους. Τα κόμματα επενδύουν στη μουσική με προσοχή και οι αντιδράσεις είναι αλλεπάλληλες.
Επιστολή «Το Βήμα»
Μέχρι και επιστολές σε εφημερίδες έφταναν τη δεκαετία του ’80.
«Κύριε Διευθυντά, μια εφημερίδα έφθασε να γράψει ότι: «Η φασιστική τηλεόραση έδειξε πάλι την κατάντια της. Μετά από τη συγκέντρωση του Ανδρέα στο Σύνταγμα, έδειξε ένα ποτ πουρί από τις συγκεντρώσεις του και μάλιστα με μουσική υπόκρουση την Carmina Burana».
Το ΠΑΣΟΚ απέκτησε τον δικό του ύμνο το 1977 και οι οπαδοί του γρήγορα τον έμαθαν απέξω.
Η απάντηση της ΝΔ ήρθε το 1982 σε στίχους και μουσική του Ρόμπερτ Ουίλιαμς.
Τα κομματικά επιτελεία μελετούν και αποφασίζουν.
«Τα τραγούδια παίζουν ανάλογα με το κλίμα και την περιοχή. Στην Κρήτη φέρει πείν θα παίξουμε κρητικά», εξηγούν από το κόμμα.
Μέχρι το 1981, αλλά και το 85’, στο ΠΑΣΟΚ έπαιζαν πολύ Μπακαλάκο, τα «Αγροτικά», Ηλία Ανδριόπουλο και το «Καλημέρα Ήλιε» του Λοΐζου που όμως δεν γράφτηκε για το κόμμα. Ο κ. Λαλιώτης «ανακάλυψε» στη συνέχεια τα «Κάρμινα Μπουράνα» .
Στροφή στην ποιότητα με ξένα ποιήματα που μελοποιήθηκαν το ΠΑΣΟΚ στροφή και η ΝΔ του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.
Στα εκλογικά κέντρα της παράταξης πάντως οι επιλογές είναι διαφορετικές.
Δημοσίευμα «Βήματος»
Από το πρωί τα μεγάφωνα του κέντρου της Αθήνας παιανίζουν: «Ζήτω η πατρίδα, ζήτω η θρησκεία, ζήτω η Νέα Δημοκρατία». Ακούγονται και διάφορα άλλα, από τα λεγόμενα τραγούδια της λεγόμενης γαλάζιας γενιάς.
Τη δύναμη της μουσικής στις προεκλογικές μάχες συνειδητοποιεί ταχύτατα και ο Κώστας Καραμανλής που συμφωνεί με τον συνθέτη Σταμάτη Σπανουδάκη
Η μουσική του Σταμάτη Σπανουδάκη γίνεται σήμα κατατεθέν του άλλοτε πρωθυπουργού. Ακούγεται την ώρα εισόδου και μετά από κάθε αποφώνηση, ενώ σε μία περίπτωση το CD μάλλον μπήκε πριν την προγραμματισμένη ώρα του.
Ένα ταξίδι στο χρόνο λοιπόν για τη δύναμη και τον ρόλο της μουσικής πριν από εκλογικές αναμετρήσεις.
Με τον τόνο να δίνουν άλλοτε τα ηχεία στα εκλογικά κέντρα και στις πλατείες.
Άλλοτε οι ίδιοι οι αρχηγοί.
Και άλλοτε στελέχη που ενίοτε έκαναν διαφορετικές επιλογές από τις επίσημες του κόμματος.
