Η φωτογράφος, Νάσια Στουραΐτη, που υιοθετήθηκε σε ηλικία 4 ετών και δεν γνώρισε ποτέ τους βιολογικούς της γονείς, μιλά για την αναπηρία της στα άνω άκρα, η οποία δεν στάθηκε εμπόδιο στην καριέρα της αλλά και για το σύνδρομο της ινομυαλγίας που μπήκε στη ζωή της μετά από έντονη ψυχολογική πίεση.
Η φωτογράφος, Νάσια Στουραΐτη, είναι υιοθετημένη και δεν έχει γνωρίσει ποτέ τους βιολογικούς της γονείς και πάσχει από φωκομέλεια εκ γενετής, δηλαδή δυσπλασία των άκρων.
«Οι γονείς μου μου μίλησαν ανοιχτά για την υιοθεσία αλλά και για την αναπηρία μου. Η φωκομέλεια είναι μια αναπηρία εκ γενετής που επηρεάζει τα άνω η τα κάτω άκρα».
Η Νάσια Στουραΐτη αναφέρει πως ποτέ δεν είχε εμπόδια με την αναπηρία της. Αλλά όπως λέει, μόνο κοινωνικά υπήρξε θέμα προς συζήτηση.
«Από την ηλικία των 10 ετών έλαβα δείγματα bullying. Ήμουν πάντα δυνατή, δεν άφηνα να φανεί ότι κάτι με έχει νικήσει. Σπούδασα νομική. Μετά κατάλαβα ότι δεν μου άρεσε. Η πίεση αυτή βγήκε στο σώμα μου με το σύνδρομο της ινομυαλγίας».
Όπως είπε, στην ινομυαλγία όταν πιέζεσαι ψυχολογικά ο εγκέφαλος διαβάζει ότι το σώμα πονάει και τον πόνο τον νιώθεις επί 100.
«Τα προβλήματα με την υγεία μου δεν στάθηκαν εμπόδιο στην καριέρα μου πάρα μόνο κοινωνικά. Κοινωνικά όταν μιλούν για έναν ανάπηρο τονίζουν περισσότερο την αναπηρία του πάρα το έργο του.
Η Νάσια Στουραΐτη είπε πως η φωτογραφία την βοήθησε να ξεπεράσει την εικόνα που είχε για τον εαυτό της.
«Πραγματοποίησα πρόσφατα την έκθεση μου στην Νέα Υόρκη και τώρα βγάζω το πρώτο μου βιβλίο με φωτογραφίες. Το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή μου αυτή τη στιγμή είναι η υγεία».
