Η παραμυθένια στέψη του Καρόλου και της Καμίλα, αν και ήταν απλή σε σχέση με άλλες παρόμοιες τελετές του παρελθόντος και προσαρμοσμένη στη σύγχρονη πραγματικότητα, ήταν πέρα για πέρα, καθηλωτική.
Η στέψη του Καρόλου Γ’ είχε όλη τη λάμψη του παραμυθιού που αρμόζει στην περίσταση, ωστόσο στοιχεία απλότητας έδωσαν 70 χρόνια μετά τη στέψη της Ελισάβετ ένα διαφορετικό τόνο στο τελετουργικό, προσαρμοσμένο στη σύγχρονη πραγματικότητα και των γαλαζοαίματων. Το στέμμα υπέρλαμπρο, αλλά και βαρύ…
Αίσθηση προκάλεσαν οι βυζαντινοί ψαλμοί και οι ελληνικοί ύμνοι που ακούστηκαν στην τελετή. Με αυτό τον τρόπο ο νέος βασιλιάς θέλησε να τιμήσει την ελληνική καταγωγή του πατέρα του, Φιλίππου, και να εκφράσει και ο ίδιος τον σεβασμό του στην ορθοδοξία.
Τα ανάκτορα του Μπάκιγχαμ άνοιξαν σε προσκεκλημένους από όλα τα δόγματα όχι τυχαία, καθώς στον όρκο του Καρόλου προστέθηκε ο πρόλογος ότι ο βασιλιάς θα επιδιώξει να καλλιεργήσει ένα περιβάλλον όπου άνθρωποι όλων των θρησκειών και πεποιθήσεων θα μπορούν να ζουν ελεύθερα.
Μικρότερης διάρκειας πομπή προς το Αβαείο, απλότητα στο ντύσιμο των υψηλών προσκεκλημένων και ένας σεμνός χαιρετισμός του βασιλικού ζεύγους από το μπαλκόνι, συμπλήρωσαν το σκηνικό της νέας εποχής των εστεμμένων.
Τα πρόσωπα που τράβηξαν πάνω τους τα φώτα στην στέψη ήταν ο γιος του βασιλιά, πρίγκιπας Χάρι, και η αδερφή του Καρόλου, πριγκίπισσα Άννα, για τελείως διαφορετικούς λόγους.
Το γεγονός ήταν πολυδάπανο, όμως συγκεντρώνοντας κόσμο από όλο τον πλανήτη έφερε, όπως φαίνεται, και τεράστια έσοδα.
Η ιστορία του βρετανικού θρόνου συνεχίζεται με τον Κάρολο και την Καμίλα να έχουν ήδη διαγράψει μαζί μία πορεία πολλών ετών, που κατέληξε σε δύο βασιλικά στέμματα.
