Η κλινική κοινωνική λειτουργός της γραμμής 10306, Ειρήνη Μπονίκου, μίλησε στο «Κοινωνία Ώρα MEGA» για το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη, και για την ψυχολογική βοήθεια προς τους τραυματίες επιβάτες του μοιραίου τρένου.
Η κ. Μπονίκου μίλησε για την ψυχολογική βοήθεια που προσφέρει η γραμμή 10306, καθώς και για τα τηλεφωνήματα που δέχεται από τραυματίες της μοιραίας αμαξοστοιχίας.
«Οι άνθρωποι προσπαθούν να ξεπεράσουν ένα σοκ, πέραν από τα σωματικά τραύματα που μπορεί να φέρουν έχουν και ένα πολύ έντονο ψυχικό τραύμα. Έχουμε διαφορετικά βιώματα από τους ανθρώπους που ήταν στο 3ο βαγόνι με αυτούς που ήταν στο 6ο ή στο 7ο βαγόνι, αλλά και των εικόνων που έχει ο καθένας. Προσπαθούμε να φύγει αυτό το βάρος από μέσα τους και να τους φροντίσουμε. Ο καθένας αντιμετωπίζεται διαφορετικά έχουν τα δικά τους βιώματα και φόβους», δήλωσε αρχικά.
«Η μυρωδιά είναι πάρα πολύ έντονη. Ήταν και οι καπνοί και οι μυρωδιές από όλα αυτά που συνέβησαν στο 1ο και 2ο βαγόνι, το οποίο ήταν κάτι που τους έχει στιγματίσει. Υπάρχει αναφορά ότι αυτή η μυρωδιά δεν θα φύγει ποτέ από τη μνήμη κάποιων. Έχουμε φοβικές αντιδράσεις, έχουμε αντιδράσεις από έντονο θόρυβο, μπορεί να πέσει κάτι κάτω και να τιναχτεί κάποιος άνθρωπος. Έχουμε φοβική αντίδραση στο σκοτάδι, δυσκολεύονται οι άνθρωποι να μείνουν μονοί τους. είναι μία λογική αντίδραση που προέρχεται από το οξύ στρες. Αδυνατούν κάποιοι να επιστρέψουν στην εργασία τους ή τη σχολή τους, γιατί δεν θέλουν να μπουν στα ΜΜΜ», είπε η κ. Μπονίκου.
Η Ελίνα, διασωθείσα από το μοιραίο τρένο μίλησε στο MEGA για τις τραγικές στιγμές που βίωσε, και ανέφερε πως προσπάθησε να επιστρέψει στην δουλειά της, χωρίς αποτέλεσμα λόγω του σοκ που έχει υποστεί.
«Συγγνώμη που έζησα. Πέρασαν 13 μέρες. πρώτη μέρα έξω από το σπίτι. Πρώτη ημέρα ήρθα για δουλειά. Όλα είναι ίδια, ο ήλιος, ο ήχος της θάλασσας, ο κόσμος που συνεχίζει κανονικά τη ζωή του. Για μένα όμως τίποτα δεν είναι το ίδιο. σωματικά οι γιατροί είπαν ότι σε δύο μήνες θα είμαι καλά και λειτουργική. Ψυχικά μπορεί να μας απαντήσει κάποιος υπεύθυνα, πότε θα φύγει αυτό το βάρος από πάνω μας;», ανέφερε η διασωθείσα.
«Το ίδιο εισιτήριο δεν πληρώσαμε; Το ίδιο ταξίδι δεν κάναμε; Κανείς μας δεν έφταιγε. Γιατί να καταφέρω να ζήσω εγώ και όχι οι άλλοι; Ήταν ηλικιακά μικρότερα παιδιά από μένα. Γιατί να μην ζήσουν και εκείνοι; Έχουμε ενωθεί και θα το κυνηγήσουμε μέχρι το τέλος, όχι για εμάς, για τους συνεπιβάτες μας που δεν θα ξαναγυρίσουν σπίτι. Συγγνώμη. Συγγνώμη που δεν μπορέσαμε κάπως να σας βοηθήσουμε και να σας βγάλουμε από τη φωτιά. Ζητάμε απλά δικαίωση γι’ αυτους που χάθηκαν. Ίσως μόνο γιατί έτσι απαλύνει λίγο τον πόνο μας προς αυτές τις αδικοχαμένες ψυχές», συμπλήρωσε η Ελίνα.
