Καθηλωτικές είναι οι μαρτυρίες όσων κατάφεραν να βγουν ζωντανοί, μέσα από την κόλαση. Τα φλεγόμενα βαγόνια είχαν γίνει μια άμορφη μάζα από λαμαρίνες και οι επιζώντες αλλόφρονες έτρεχαν μέσα το σκοτάδι, για να απομακρυνθούν στα χωράφια.
Ένας μεγάλος κρότος και μετά φωτιά. Χάος. Άνθρωποι σε πανικό. Βαγόνια τυλιγμένα στις φλόγες. Λιωμένες λαμαρίνες. Εφιάλτης.
«Εγώ έφυγα μέσα από ένα τούνελ σκαρφάλωσα σε κάτι βράχια για να βγω σε ένα δρόμο», δήλωσε ένας επιβάτης.
Από τα δύο πρώτα βαγόνια της επιβατικής αμαξοστοιχίας δεν έμεινε τίποτα. Η μηχανή του τρένου εκσφενδονίστηκε μέτρα μακριά. Οι επιβάτες βρέθηκαν στην κόλαση. 1300 βαθμοί Κελσίου έλιωσαν ακόμα και τα σίδερα.
«Τα τρία μπροστινά μας δυστυχώς διαλύθηκαν είχαν πιάσει φωτιά εμείς τριγυρίζαμε στα χωράφια, τα μόνα συναισθήματα φόβος αναταραχή παράνοια».
Νεαρά παιδιά, φοιτητές που είχαν περάσει το τριήμερο με τους γονείς τους και γύριζαν πίσω στη Θεσσαλονίκη. Νεκροί, ακρωτηριασμένοι. Όσοι επέζησαν… φαντάσματα, σκιές μέσα στη νύχτα τριγυρνούσαν στα χωράφια, εκλιπαρούσαν για βοήθεια.
«Είχαν ανοίξει οι συνεπιβάτες την πόρτα παλεύαμε ώρες και με τα παράθυρα να τα σπάσουμε , αν θυμάμαι καλά ήμουν στο βαγόνι 5 είναι όλα μπερδεμένα μεταξύ τους».
Σε σοκ οι επιβάτες
Η ζωή κι ο θάνατος… μια ζαριά. Μία κοπέλα κανονικά ταξίδευε στο δεύτερο βαγόνι. Μόλις λίγα λεπτά πριν ο τρόμος σκεπάσει τα πάντα, είδε μια φίλη της που καθόταν πιο πίσω και αποφάσισε να αλλάξει θέση. Έτσι, σώθηκε.
«Είχα θέση για το 2 ναι πήγα προς τα πίσω ήταν μια φίλη μου καθίσαμε είχε μεγάλο τράνταγμα δε νιώσαμε φρένο φωτιά φωνές, γλίτωσες από θαύμα δηλαδή, ναι ναι».
Όσοι κατάφεραν να βγουν από τις λιωμένες λαμαρίνες προσπαθούσαν να σώσουν και τους υπόλοιπους. Οι πόρτες ήταν κλειδωμένες. Μέσα στο απόλυτο σκοτάδι, τη σιωπή έσπαγαν οι κραυγές και τα ουρλιαχτά των επιβατών.
«Είχε κλίση 45 μοίρες, είχε λάδια γλιστρούσαν όλα. Κατέβηκα μέσα από λασπώδη χωματόδρομο για να πλησιάσω τα πρώτα βαγόνια που κρεμόντουσαν στον γκρεμό. Ήταν στον αέρα εκεί δεν υπήρχε κάνεις εκεί πέρα».
Από το σημείο της τραγωδίας έφυγαν πέντε λεωφορεία που μετέφεραν τους επιβάτες του δυστυχήματος στη Θεσσαλονίκη. Οι περισσότεροι κατέβαιναν σε κατάσταση σοκ με αίματα και σκισίματα στα ρούχα, έπεφταν στην αγκαλιά των συγγενών τους ξεσπώντας σε κλάματα.
Άλλοι ελπίζουν σε ένα θαύμα ενώ έξω από το νοσοκομείο της Λάρισας περιμένουν να ενημερωθούν για τα παιδιά και τους συγγενείς τους που δεν έχουν δώσει σημάδια ζωής.
Με μια φωτογραφία στο χέρι, ο πατέρας του φίλου της 24χρονης Αναστασίας από την Πάφο που βρισκόταν στο 3ο βαγόνι και από χθες δεν απαντάει στο τηλέφωνο της, κάνει έκκληση σε όποιον γνωρίζει κάτι να τον βοηθήσει.
Λίγα μέτρα μακριά ένας ακόμη κύριος που ψάχνει το γιο του. Κανείς, όπως λέει, δεν τον έχει ενημερώσει για την τύχη του παιδιού του.
Προσφορά ζωής στους τραυματίες
Το χώμα βάφτηκε κόκκινο στα Τέμπη. Με το αίμα των αθώων φοιτητών. Ο κόσμος συγκλονισμένος πήγε στην κεντρική πλατεία της Λάρισας να δώσει το δικό του αίμα για να σώσει έστω έναν τραυματία.
Ανάμεσα στους δεκάδες πολίτες, άπλωσε το χέρι για να προσφέρει κι αυτός το αίμα του, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας.
Άλλη μια τραγωδία. Άλλη μια καταστροφική στροφή του χρόνου στην καταραμένη κοιλάδα.
