Συγκίνηση που «ραγίζει» καρδιές. 15 ημέρες μετά τους φονικούς σεισμούς σε Τουρκία και Συρία, οι ιστορίες όσων κατάφεραν να βγουν ζωντανοί από τα χαλάσματα, συγκινούν.
«Μπαμπά μην κλαις»
«Αυτή είναι η κόρη μου και είναι ο μικρός μου ήρωας, ο ήρωάς μου. Η κόρη μου με κράτησε στη ζωή. Μου έλεγε ‘μπαμπά μην κλαις’ όσο ήμασταν θαμμένοι».
Ραγίζει καρδιές η ιστορία του Αχμέτ Αγιάν και της κόρης του που μετά από τέσσερις ημέρες θαμμένοι κάτω από τα ερείπια, κατάφεραν να βγουν ζωντανοί,.
Η μητέρα της μικρής και ο αδερφός της ωστόσο, δεν ήταν τόσο τυχεροί, αφού δεν κατάφεραν να διασωθούν παρά τις προσπάθειες των διασωστών.
Η τετράχρονη κόρη του και αυτός επέζησαν και, όπως λέει ο Αχμέτ, όταν άρχισε να χάνει την ελπίδα του κάτω από τα ερείπια, η κόρη του δεν τον άφησε να απογοητευτεί.
«Η κόρη μου, μου έλεγε ‘μπαμπά μην κλαις, έρχονται να μας σώσουν’».
Σώθηκαν από θαύμα
Οι δραματικές στιγμές που έζησαν κάτω από τα συντρίμμια δεν τους λύγισαν. Μέχρι την τελευταία στιγμή, η ελπίδα έμεινε ζωντανή.
«Μείναμε θαμμένοι τέσσερις ημέρες όταν έπεσε το κτίριο. Η κόρη μου κρατήθηκε από το πόδι μου. Δοξάζω τον Θεό που δεν έπεσαν πέτρες πάνω της».
Οι ελπίδες τους δικαιώθηκαν με τις προσευχές τους να εισακούγονται, όταν, την τέταρτη ημέρα, οι διασώστες κατάφεραν να τους προσεγγίσουν και να τους βγάλουν από τα συντρίμμια.
«Την τέταρτη ημέρα μου είπε ‘κοίτα μπαμπά είναι φως’, δεν το είδα στην αρχή και τότε άκουσα φωνές».
Τώρα, οι δυο τους θέλουν να αφήσουν πίσω τους τις δυσκολίες και να κάνουν μία νέα αρχή, με αισιοδοξία στα μάτια τους και την πίστη πως θα έχουν για πάντα ο ένας τον άλλον.
«Ο γιος μου ήταν ζωντανός για δύο μέρες αλλά δεν μπορούσα να κάνω κάτι»
Ο Αχμέτ Αγιάν, ο πατέρας που εγκλωβίστηκε, μίλησε αποκλειστικά στο «LIVE NEWS» για τα όσα έζησε.
«Όταν έγινε ο σεισμός πήρα την κόρη μου και έτρεξα έξω. Πίσω έμεινε ο γιος μου και ο ανιψιός μου. Όλο το κτήριο έπεσε πάνω μας και μείναμε κάτω από τα χαλάσματα 4 μέρες. Λίγο τον άκουγα, της γυναίκας μου δεν την άκουσα καθόλου. Ο γιος μου ήταν ζωντανός για δύο μέρες αλλά δεν μπορούσα να κάνω κάτι. Η κόρη μου ήταν δίπλα μου. Όταν έπεσα εγώ, έπεσαν και μεγάλες πέτρες αλλά ευτυχώς στα πόδια μου. Πήρα αγκαλιά την κόρη μου για να ηρεμήσει και μετά επειδή πονούσα πολύ μου έλεγε πως όλα θα πάνε καλά και θα μας βοηθήσει ο θεός.
Όταν ο πατέρας κατάφερε να βγει, έψαχνε την κόρη του αλλά εκείνη δεν ήταν εκεί.
«Μισή ώρα πριν από εμένα έβγαλαν την κόρη μου και εγώ περίμενα να με απεγκλωβίσουν. Όταν βγήκα, ρωτούσα που ήταν η κόρη μου, άρχισα να τρέχω σε όλες τις εγκαταστάσεις ώστε να τη βρω και τελικά με πήραν ένα τηλέφωνο και μου είπαν σε ποιο μέρος ήταν».
