Σταματούν σήμερα οι επιχειρήσεις διάσωσης στην Τουρκία μετά από 13 ημέρες από το διπλό χτύπημα του εγκέλαδου, με εξαίρεση δύο περιοχές, το Καχραμανμαράς και το Χατάι.
Δράμα δίχως τέλος
Η εικόνα του νεογέννητου μωρού να ανασύρεται γυμνό κάτω από τα συντρίμμια στη Συρία, στοιχειώνει. Η μητέρα του Αφρά, το γέννησε μέσα στα χαλάσματα πριν αφήσει την τελευταία της πνοή.
Τώρα, η αδελφή της μαζί με τον σύζυγό της αποφάσισαν να υιοθετήσουν το μωρό. Θα το μεγαλώσουν με τον δικό τους γιο που γεννήθηκε τρεις ημέρες μετά τον καταστροφικό σεισμό. Θα της δώσουν το όνομα της μητέρας της, Αφρά.
«Αυτό το κορίτσι σημαίνει τόσα πολλά για εμάς γιατί δεν έχει μείνει κανείς από την οικογένειά της εκτός από αυτό το μωρό. Θα είναι μια ανάμνηση για μένα, για τη θεία της και για όλους τους συγγενείς μας στο χωριό της μητέρας και του πατέρα της. Για ολόκληρο χωριό, όχι μόνο για μένα και τη θεία της».
Τουρκία
Η 5χρονη Μπερφίν σβήνει τα κεράκια επάνω στην τούρτα που της έκαναν οι γονείς της έκπληξη για τα γενέθλιά της. Μόνο που αυτά τα γενέθλια είναι διαφορετικά. Τα γιορτάζει μέσα στον καταυλισμό που έχει στηθεί για τους σεισμόπληκτους στο Χατάι.
Η ίδια όμως δε θέλει και πολλά για να είναι ευτυχισμένη.
«Είχα μια πολύ όμορφη μέρα».
Ο Ακίν πηγαίνει με την μπουλντόζα του από ισοπεδωμένο κτίριο σε ισοπεδωμένο κτίριο, στο Καχραμανμαράς. Ψάχνει ανθρώπους κάτω από τα χαλάσματα. Ελπίζει να μπορέσει να παραδώσει σε όσες περισσότερες οικογένειες μπορεί, τις σορούς των δικών τους ανθρώπων.
«Όταν ψάχνουμε για πτώματα κάτω από τα ερείπια, ενθουσιαζόμαστε. Προσευχόμαστε γι’ αυτό. Θα προσευχόσασταν να βρείτε έναν νεκρό; Το κάνουμε. Γιατί; Απλά για να παραδώσουμε τη σορό στην οικογένεια».
Στο Ντιγιάρμπακιρ δεν σταματούν να ανοίγουν τάφους στα αυτοσχέδια νεκροταφεία που έχουν ανοίξει, για να μπορέσουν να θάψουν τους νεκρούς τους.
Παντού εικόνες απώλειας και πόνου. Μερικά πολύχρωμα μπαλόνια επάνω στα συντρίμμια στο Χατάι, ένα για κάθε μια αθώα παιδική ψυχή που χάθηκε κάτω από τα χαλάσματα.
«Πιστέψτε με. Κάθε φορά που δένουμε ένα μπαλόνι στα χαλάσματα, η καρδιά μου πονάει. Έχουμε βάλει χίλια και χίλια πεντακόσια μπαλόνια μέχρι στιγμής και θα συνεχίσουμε μέχρι να φτάσουμε σε κάθε γωνιά της πόλης. Μέχρι να φτάσουμε σε κάθε σπίτι όπου χάθηκαν παιδιά».
Οι εικόνες από το ισοπεδωμένο Ζανταρίς στη Συρία δείχνουν το μέγεθος της τραγωδίας αλλά και του τεράστιου προβλήματος που θα έρθει το επόμενο διάστημα, με τους εκατομμύρια εκτοπισμένους από τον καταστροφικό σεισμό.
Χιλιάδες άνθρωποι ξεριζωμένοι από τα σπίτια τους, ζουν σε σκηνές στους μείον πέντε βαθμούς Κελσίου, σε άθλιες συνθήκες. Χωρίς νερό και τροφή, χωρίς τα πράγματά τους που χάθηκαν στα ερείπια, περιμένοντας τη βοήθεια που δεν έχουν ιδέα πότε θα φτάσει.
