Αυτές τις ώρες στην Τουρκία επικρατεί χάος και η όποια προσπάθεια συντονισμού μοιάζει πραγματικά εξαιρετικά δύσκολη.
Οι Τούρκοι διασώστες έχουν ξεπεράσει τις δυνάμεις τους αλλά ο ανθρώπινος πόνος είναι τόσος που η οργή υπερτερεί. Οι Αρχές απαγορεύουν προσπάθειες απεγκλωβισμού από πολίτες για λόγους ασφαλείας, με τους πολίτες, σε πολλές περιπτώσεις, να αισθάνονται παρατημένοι από την Πολιτεία.
Κραυγή αγωνίας
Κραυγές αγωνίας ανάμεσα στα ερείπια. Στη Μαλάτια, μια οικογένεια ψάχνει τα παιδιά της που βρίσκονται κάτω από τα συντρίμμια. Θερμοκρασία υπό το μηδέν και μόνη παρηγοριά μια μικρή φωτιά.
Η οδηγία της κυβέρνησης προς τους πολίτες είναι να μην ψάχνουν για επιζώντες, αλλά να περιμένουν τους διασώστες.
«Τα εγγόνια των πεθερικών μου είναι εκεί. Είμαστε εδώ δύο μέρες. Είμαστε συντετριμμένοι. Βλέπετε πώς τα πάμε. Σε ό,τι αφορά το κράτος, λένε ότι το κράτος είναι εδώ. Πού είναι το κράτος; Πού είναι εδώ και δύο μέρες;», δηλώνει η σεισμόπληκτη, Σαμπίχα Αλινάκ.
Ο Αχμέτ Αλινάκ επιμένει πως μπορούν μόνοι τους να σώσουν τα παιδιά.
«Έχω δύο ανίψια στα συντρίμμια πίσω μου. Γύρω στις δύο η ώρα χθες αυτό το κτίριο κατέρρευσε. Πιθανόν υπάρχουν εκατοντάδες κτίρια σαν αυτό. Χιλιάδες βρίσκονται κάτω από τα ερείπια. Οι Αρχές δεν μας αφήνουν να τους σώσουμε με τα δικά μας μέσα, ούτε στέλνουν κάποιον να μας βοηθήσει».
Ξεχειλίζει η οργή
Τα θύματα του σεισμού, κατηγορούν την κυβέρνηση ότι δεν μπορεί να συντονίσει την κατάσταση. Η οργή για τον κρατικό μηχανισμό ξεχειλίζει.
«Δεν υπάρχει κανείς εδώ, είμαστε καταδικασμένοι. Αυτή είναι η εντολή που έχουμε αφού ζούμε στην Τουρκία. Δεν είναι αυτό που περιμέναμε από το κράτος. Δεν παίζει ρόλο πόσο μεγάλος ήταν ο σεισμός, η κινητοποίηση όλων ήταν επιβεβλημένη».
Η απελπισία των ανθρώπων ραγίζει καρδιές.
«Αφήστε μας να τους βρούμε για να τους θάψουμε. Να αυτοκτονήσω; Τι να κάνω, πού να πάω; Θεέ μου, δικό σου έργο είναι, αλλά…», δήλωσε η Σαμπίχα.
