Συναισθηματικά φορτισμένος ήταν ο επικήδειος λόγος του Παύλου.
«Κωνσταντίνε, μεγαλειότατε βασιλιά, πατέρα μου, παππού, Ολυμπιονίκη. Είναι οδυνηρή αυτή η ημέρα χωρισμού για την αγαπημένη σου βασίλισσα και μητέρα μας, για μας τα παιδιά σου και τα εγγόνια σου», ξεκίνησε τον επικήδειο λόγο του ο Παύλος.
«Όμως, δεν είναι αυτό το τέλος, πατέρα. Θα ζεις για πάντα στη σκέψη μας και στην καρδιά μας, όπως συμβαίνει σε κάθε ελληνική οικογένεια που χάνει ό,τι πιο αγαπητό και πολύτιμο έχει ένας άνθρωπος στη ζωή».
Στη συνέχεια ο Παύλος αναφέρθηκε στην εποχή που ο τέως βασιλιάς Κωνσταντίνος ανέβηκε στον θρόνο, κάνοντας λόγο για μία δύσκολη εποχή.
«Στερήθηκες πολύ νέος τον πατέρα σου, τον αείμνηστο βασιλέα Παύλο, τον παππού μου. Τήρησες όμως πάντα την παρακαταθήκη του που άφησε όταν έγινες 18 ετών και ανέλαβες την ευθύνη του διαδόχου του ελληνικού θρόνου. Σου είπε “αφιέρωσε τη ζωή σου εις την ευτυχία της πατρίδος. Ενθυμού πάντοτε ότι προτιμότερο είναι να υποφέρει ο βασιλεύς παρά ο λαός και η χώρα”».
«Αναζήτησες τρόπο να εκδιώξεις την Χούντα των Συνταγματαρχών. Η προσπάθειά σου απέτυχε, όμως δεν ήθελες μένοντας στην Ελλάδα να γίνεις η αιτία μίας άλλης αιματοχυσίας. Πάντα πιστός στην παρακαταθήκη του πατέρα σου έχθηκες με σεβασμό την απόφαση του ελληνικού λαού», είπε, αναφερόμενος στο δημοψήφισμα του 1974.
«Ο Θεός σε αξίωσε, πατέρα, να αφήσεις την τελευταία σου πνοή στην πατρίδα μας, που αγάπησες όσο τίποτε άλλο σε όλη σου τη ζωή. Όπως μας δίδαξες, πατέρα, όλα αυτά τα χρόνια εμείς, τα παιδιά σου, τα εγγόνια σου, που είναι το μέλλον της οικογένειας, προσφέραμε και πάντα προσφέρουμε στην πατρίδα και την Ελλάδα».
«Καλό ταξίδι», κατέληξε ο Παύλος σε ένα βαθιά συναισθηματικά φορτισμένο αντίο προς τον πατέρα του.
