Ανήλθε στον ελληνικό θρόνο σε ηλικία 24 ετών, στις 7 Μαρτίου του 1964, ύστερα από τον θάνατο του πατέρα του, βασιλιά Παύλου.
Ο Κωνσταντίνος Β’, βασιλιάς της Ελλάδας από το Μάρτιο του 1964 έως τον Ιούνιο του 1973, είχε γεννηθεί στις 2 Ιουνίου 1940 στο Παλαιό Ψυχικό.
Μετά το θάνατο του βασιλιά Γεωργίου Β’, την 1η Απριλίου 1947, και την ανάρρηση στο θρόνο του αδελφού του Παύλου, ο Κωνσταντίνος κατέστη διάδοχος του θρόνου, ως το μοναδικό άρρεν τέκνο του βασιλιά, σύμφωνα με τις τότε ισχύουσες συνταγματικές διατάξεις.
Στις 6 Μαρτίου 1964 ο Κωνσταντίνος διαδέχτηκε στο θρόνο του Βασιλείου της Ελλάδος τον αποθανόντα πατέρα του Παύλο. Η ορκωμοσία του έγινε ενώπιον της Βουλής και την ίδια ημέρα ορκίστηκε και αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων με τους ανώτατους βαθμούς της στρατιωτικής ιεραρχίας.
Λίγους μήνες αργότερα, ο γάμος του Βασιλιά των Ελλήνων Κωνσταντίνου με την πριγκίπισσα Άννα Μαρία, μικρότερη κόρη του Βασιλιά Φρειδερίκου Θ΄ της Δανίας τον Σεπτέμβριο του 1964, προκάλεσε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και τελικά αποτέλεσε ένα από τα γεγονότα που «σφράγισαν» το lifestyle της ελληνικής δεκαετίας του ’60.
Τα Ιουλιανά
Σύντομα, πάντως, η βασιλεία του Κωνσταντίνου κλυδωνίζεται από βαθύτατες πολιτικές κρίσεις.
Έναν χρόνο περίπου μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, ανοιξη – καλοκαίρι του 1965, η υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ στην οποία εμπλέκεται ο Ανδρέας Παπανδρέου, μετέπειτα πρωθυπουργός και ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ και γιος του τότε πρωθυπουργού Γεώργιου Παπανδρέου, θα οδηγήσει τις σχέσεις βασιλιά και πρωθυπουργού σε αδιέξοδο.
Ξεσπά έντονη πολιτική κρίση που έμεινε χαραγμένη στη συλλογική μνήμη ως τα «Ιουλιανά».
Στις 15 Ιουλίου 1965, ο Γέωργιος Παπανδρέου γνωστοποιεί στον βασιλιά Κωνσταντίνο την πρόθεσή του να παραιτηθεί από την πρωθυπουργία και εκείνος με μία πράξη αιφνιδιασμού αναθέτει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον πρόεδρο της Βουλής και στέλεχος της Ενώσεως Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου, Γεώργιο Αθανασιάδη – Νόβα.
Η Χούντα των Συνταγματαρχών
Στις 21 Απριλίου 1967, η Χούντα των Συνταγματαρχών καταλαμβάνει την εξουσία και καταλύει το πολίτευμα. Αργότερα ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος θα δεχθεί έντονη κριτική για απαθή, αν όχι φιλική, στάση απέναντι στο πραξικόπημα αυτό. Ο ίδιος υποστήριζε πάντα ότι όλες του οι ενέργειες την περίοδο εκείνη έγιναν με πρωταρχικό στόχο να μην οδηγηθεί η χώρα σε αιματοκύλισμα.
Εντονότατη κριτική δέχθηκε και για την συγκατάθεσή του να φωτογραφηθεί με τα μέλη της δικτατορικής κυβέρνησης, καθώς αποτελούσε πράξη εμφανούς στήριξης της Χούντας.
Ο ίδιος προέβαλε τον ισχυρισμό, ότι δεν είχε άλλη επιλογή και πως προσπάθησε με την έκφραση του προσώπου του να δείξει την διαφωνία του.
Στις 23 – 24 Ιουλίου του 1974, η Δικτατορία πέφτει και στις 8 Δεκεμβρίου 1974, με τη Δημοκρατία στην Ελλάδα να έχει αποκατασταθεί, διενεργείται δημοψήφισμα για τη μορφή του πολιτεύματος μεταξύ Βασιλευόμενης και Αβασίλευτης Δημοκρατίας. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ήταν 69,2% υπέρ της Αβασίλευτης Δημοκρατίας.
Η βασιλεία του Κωνσταντίνου λαμβάνει και επισήμως τέλος.
Ο Στέφανος Καβαλιεράκης, ιστορικός και συγγραφέας, σχολίασε ότι ο τέως βασιλιάς ήταν «άτυχος», καθώς ανέλαβε την εξουσία σε πολύ νεαρή ηλικία και «έπεσε» πάνω σε δύο πολύ μεγάλα πολιτικά διαμετρήματα της εποχής, αυτά του Κωνσταντίνου Καραμανλή και του Γεώργιου Παπανδρέου.
