Κίνησε να πάει στην αθανασία, αυτή που τον σφιχταγκάλιασε και τον φίλησε, που του δόθηκε γενναιόδωρα, όπως κάνει σε λίγους εκλεκτούς.
Την κέρδισε την αθανασία ο Γιάννης Διακογιάννης, αυτός ο μοναδικός βιρτουόζος των σπορ, βάζοντας την ανεξίτηλη σφραγίδα του.
Ταξίδεψε ο θείος Γιάννης, πέταξε για να βρει αυτούς που αγάπησε και τίμησε.
Κι η κληρονομιά που άφησε; Τεράστια, κολοσσιαία. Όπως κι ο ίδιος άλλωστε: Κολοσσός.
Πέταξε. Κι η εικόνα του, η φωνή του –αυτή η φωνή…- θα είναι για πάντα εδώ.
Τον ποιητή του ποδοσφαίρου και του στίβου, των σπορ που λάτρεψε και απογείωσε με τις περιγραφές του όπου γης, πήγαν να αποχαιρετήσουν παιδιά που ανέβασε στα ουράνια!
Συγκίνηση, αναμνήσεις, λουλούδια για το άνθος των σπορ, όλοι είχαν να λένε για τον άρχοντα των μεταδόσεων, τον πρύτανη, τον δημοσιογράφο –πληρέστερο όλων- που έδωσε οντότητα στον αθλητικό συντάκτη και άλλαξε το χάρτη.
Θρύλος, μύθος, αξεπέραστος, μοναδικός, εραστής του αθλητισμού, της τέχνης, της μουσικής, βαθιά καλλιεργημένος, βασιλιάς, ζωγράφος, ποιητής!
Γι’ αυτό τον παρασημοφόρησε η Ελληνική Πολιτεία με το χρυσό σταυρό του Τάγματος του Φοίνικα στις 16 Δεκεμβρίου 2015. Σαν σήμερα! Απίστευτο!
Τον σκέπασε το ελαφρύ χώμα, αλλά η αθανασία που τον αγκάλιασε θα τον έχει πάντα γύρω μας…
