Ένα παιδί της «Κιβωτού του Κόσμου» που φοβήθηκε τότε να μιλήσει, σήμερα παίρνει θάρρος από την «βροχή» των καταγγελιών και αποκαλύπτει στο LIVE NEWS το πώς ανώτατο στέλεχος της δομής είχε μπει στο δωμάτιο απομόνωσης που βρισκόταν ως «τιμωρημένος» και επιχείρησε να τον παρενοχλήσει σεξουαλικά.
«Όταν ήμουν στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας όταν κοιμόμουν εγώ, είχε έρθει ο (…) και ξαπλώνει στο κρεβάτι μου και μου πιάνει τα (…) και του λέω ‘τι κάνεις ρε;’ και μου λέει ‘θα σου αρέσει’».
Η αντίδραση του ήταν ακαριαία. Όπως λέει, τον χαστούκισε και του ζήτησε να φύγει από το σκοτεινό δωμάτιο που τον είχαν κλειδώσει για τιμωρία.
«Και του έριξα χαστούκι εκεί και του λέω ‘σήκω, φύγε από εδώ’. Κι έφυγε και από τότε με είχε στα ώπα – ώπα για να μη μιλήσω και φοβόμουν κιόλας να μιλήσω. Γιατί και σε άλλο παιδί είχε κάνει κάτι στην κατασκήνωση. Και τον είχαν βγάλει τρελό».
Ο 15χρονος είχε μιλήσει τότε μόνο σε έναν φίλο του, που είχε βιώσει κάτι αντίστοιχο από τον ίδιο άνθρωπο. Λίγες μέρες μετά, ο φίλος του αυτός απομακρύνθηκε από την «Κιβωτό».
«Μου είχε πει ότι ακριβώς αυτό του είχε κάνει το ίδιο πρόσωπο. Τον είχαν απομακρύνει, τον είχαν βγάλει τρελό και μετά μας έλεγαν ότι είναι κωλόπαιδα. Όσοι έφευγαν από το κέντρο μας έλεγαν είναι κωλόπαιδα, ότι θα μπλέξουν. Έτσι έλεγαν και στον αδελφό μου για μένα».
«Εμείς οι τιμωρημένοι»
«Ήμουν στον Κολωνό, από αυτούς τους ‘τιμωρημένους’».
Έτσι περιγράφει τον εαυτό του ο 27χρονος σήμερα νεαρός που μπήκε στην «Κιβωτό» στα 14 του χρόνια.
«Ήμουν ένα παιδί που ζητιάνευε στα φανάρια. Έτρωγα ξύλο από τον πατέρα μου και πήρε η Αστυνομία, με πήγε στο νοσοκομείο πρώτα και μετά με πήγαν στην ‘Κιβωτό’».
Αρχικά η Κιβωτός έμοιαζε παράδεισος στα μάτια αυτού του παιδιού που είχε ζήσει την απόλυτη φρίκη στα χέρια του πατέρα του. Ήταν 14 χρονών και δεν ήξερε ούτε να γράφει, ούτε να διαβάζει.
«Στην ‘Κιβωτό’ στην αρχή μου έμαθαν γράμματα, μου έμαθαν να διαβάζω. Δεν ήξερα να γράφω, ούτε να διαβάζω τίποτα».
Τελείωσε το Γυμνάσιο, ωστόσο τον απέτρεψαν να πάει στο Λύκειο. Γρήγορα μπήκε στον κόσμο και τη φιλοσοφία της δομής που την τιμωρία τη βάφτιζαν «συνέπεια» και την παιδική εργασία «εργοθεραπεία».
«Μας έλεγαν ότι θα κάνετε ‘εργοθεραπεία’. Έτσι την είχαν ονομάσει. Πηγαίναμε σε ένα χωράφι το καλοκαίρι. Με 40 βαθμούς από πάνω μας και ήμασταν με τσουγκράνες και μας έλεγαν ‘να τα βγάζετε από τις ρίζες’. Και όταν τους λέγαμε ‘δεν μπορούμε άλλο’, απαντούσε ‘έλα κάνε, κάνε. Θα κάνεις εργοθεραπεία. Πρέπει να το κάνεις’».
Σήκωνε ψυγεία και ντουλάπες, καθάριζε τουαλέτες και έσκαβε χωράφια. Αυτά περιγράφει ο 27χρονος από τις μέρες του στη δομή.
«Αυτοί που ήταν εργαζόμενοι έβαζαν εμάς να κάνουμε τις δικές τους αγγαρείες και τις δουλειές τους και σηκώναμε ψυγεία, σηκώναμε ντουλάπες, πηγαίναμε και παίρναμε πράγματα από κόσμο και τα κουβαλάγαμε εμείς και αυτοί καθόντουσαν και μας κοιτάγανε».
Όταν τα παιδιά αντιδρούσαν για τις βαριές χειρωνακτικές δουλειές που υποχρεώνονταν να κάνουν, ο 27χρονος καταγγέλλει πως οι υπεύθυνοι γίνονταν σκληροί και πολλές φορές βίαιοι απέναντί τους.
«Υπάρχουν μερικά άτομα από εκεί μέσα που πρέπει να πάρουν πόδι. Γιατί αυτά που μεγάλωσαν εκεί μέσα και τώρα είναι υπεύθυνοι κακοποιούν. Δείχνουν τον ανδρισμό τους με χαστούκια και μπουνίδια και με απειλές».
Τις ημέρες της απομόνωσης, ο 27χρονος τις πέρασε σε δύο σπίτια ένα στον Άγιο Παντελεήμονα και ένα στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας, όπου πέρασε τρεις ολόκληρους μήνες με άλλα παιδιά.
