Μέσα σε κλίμα συγκίνησης έγινε η κηδεία του τελευταίου «μπον βιβέρ» της αθηναϊκής ζωής, Ζάχου Χατζηφωτίου.
«Έζησα όπως ήθελα. Χαίρετε».
Είναι το αντίο του Ζάχου Χατζηφωτίου έτσι όπως είχε ζητήσει ο ίδιος να χαραχθεί δίπλα στην προτομή του στην τελευταία του κατοικία.
Το χειροκρότημα την στιγμή του αποχαιρετισμού αντήχησε σαν το τέλος όχι μόνο μιας γεμάτης ζωής αλλά και μιας ολόκληρης εποχής στην Ελλάδα του πιο γνωστού μπον βιβέρ.
Η συγκίνηση ήταν διάχυτη στο πρώτο νεκροταφείο Αθηνών όπου τελέστηκε σήμερα η κηδεία του Ζάχου Χατζηφωτίου .
Το μοναδικό παιδί του από τους πέντε γάμους του η κόρη του Ματίνα, τα 3 εγγόνια, τα 2 δισέγγονα του οι φίλοι του, προσωπικότητες της δημόσιας ζωής ήταν εκεί. Γεμάτοι αναμνήσεις από τον αυθεντικό, ελεύθερο, καυστικό, εστέτ και μαχητικό Ζάχο Χατζηφωτίου με το μοναδικό στυλ.
Ο Ζάχος Χατζηφωτίου έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό ως δημοσιογράφος κι ως συγγραφέας. Είχε ξεκινήσει ωστόσο να γραφεί την ιστορία της συναρπαστικής ζωής του από πολύ μικρός.
Ήταν μόλις 17 ετών όταν απέδρασε στην Αίγυπτο για να πολεμήσει σε 3 μέτωπα του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, στην πολιορκία του Τομπρούκ, στο Ελ Αλαμέιν και στο Ρίμινι ως μέλος της 3ης Ορεινής Ταξιαρχίας.
Η ελληνική σημαία κάλυπτε το φέρετρο του και άγημα του γενικού επιτελείου στρατού τον τίμησε κρατώντας τα παράσημα του.
Ο εκδότης των βιβλίων του Χρήστος Ζαμπούνης θυμάται τα λόγια του Ζάχου Χατζηφωτίου πριν από 4 χρόνια σε ένα ραντεβού στο κέντρο της Αθήνας όπου γινόταν μια διαδήλωση και του είχε προτείνει να το ακυρώσουν για να μην ταλαιπωρηθεί.
Η κηδεία του Ζάχου Χατζηφωτίου έγινε με δημοτική δαπάνη, καθώς διετέλεσε για πολλά χρόνια δημοτικός σύμβουλος και αντιδήμαρχος Αθηναίων.
