Δύο κυπαρίσσια στην αυλή του ναού των αγίων Ελισάβετ και Φιλίππου στον λόφο της Δεξαμενής στη Νίκαια έμειναν να αφηγούνται σήμερα μία ξεχασμένη ιστορία για την Κοκκινιά της προσφυγιάς, που είδε την Ελισάβετ να φυτεύει εδώ, στη μοναδική της επίσκεψη στην Ελλάδα με τον σύζυγό της, Φίλιππο, το 1950.
Η επιγραφή στην είσοδο της εκκλησίας αναφέρει μόνο το όνομα του Πότη Αλμπάνη, του δημάρχου που ανέλαβε την ανέγερση απο το 1947 ως το 1950. Πίσω απο αυτη τη λιτή επιγραφή ξεδιπλώνεται μία ιστορία που ξεκινά από τα χρόνια της μικρασιατικής καταστροφής.
Όταν ο Πότης Αλμπάνης, τότε 25 ετών, κοντά στο 1919, υπηρετούσε στο ιππικό του πρίγκιπα Ανδρέα, που ήταν ο πατέρας του Φιλίππου, δεν ξέχασε ποτέ όσα τον έκαναν να νιώσει ευγνώμων εκείνη την εποχή και στις 20 Νοεμβρίου του 1947, ημέρα του γάμου της Ελισάβετ και του Φιλίππου, έβαζε τη θεμέλιο λίθο της εκκλησίας που ήθελε να τους αφιερώσει.
Στη μοναδική της επίσκεψη στην Ελλάδα τον Δεκέμβριο του 1959 η Ελισάβετ, πριν στεφθεί βασίλισσα, ανέβαινε μαζί με τον Φίλιππο αυτά τα σκαλοπάτια για να χαρίσουν στην εκκλησία τις δύο εικόνες των ομώνυμων αγίων που παραμένουν μέχρι σήμερα στην ίδια θέση, στο εσωτερικό του ναού.
Μέσα στο γραφείο του ιερέα σε μια γωνιά ειναι φυλαγμενο το απόκομμα της εφημερίδας για την ημέρα που η Ελισάβετ και ο Φίλιππος επισκέφτηκαν την εκκλησία τους.
Το βασιλικό παρελθόν της εκκλησίας για τους περισσότερους ήταν άγνωστο, κυρίως για όσους έρχονταν να τελέσουν κάποιο μυστήριο, όπως και σήμερα που άκουσαν με έκπληξη πως τα δύο δένδρα δίπλα στην κολυμπήθρα φυτεύτηκαν από την ίδια την Ελισάβετ και τον Φίλιππο πριν από 72 χρόνια.
Για κάποια χρόνια την εκκλησία επισκέπτονταν ελάχιστοι πιστοί, ενώ σπάνια γίνονταν λειτουργίες και τελετές. Σήμερα οι πύλες είναι ανοιχτές σχεδόν καθημερινά. Μαγευτικό τοπίο, πίστη και ιστορία συμβαδίζουν αρμονικά.
