Από την μία μειωμένες κούρσες λόγω ακρίβειας που κρατάει τους πελάτες εκτός ταξί και από την άλλη έξοδα που αυξάνονται κάθε ημέρα, με αποκορύφωμα το πανάκριβο καύσιμο.
Αν και κάποτε τους έλεγαν εφοπλιστές της ασφάλτου, πλέον οι οδηγοί ταξί είναι ο… φτωχός συγγενής στα επαγγέλματα που θέλουν πολλές ώρες στο τιμόνι.
Στα 120 ευρώ είσπραξη περισσεύουν τα 20, με αποτέλεσμα ο ένας μετά τον άλλο να πουλάνε τα ταξί, ενώ όσοι ήταν οδηγοί είναι πλέον εξαφανισμένο είδος.
Άλλοι πουλάνε για να επενδύσουν τα λεφτά σε κάποιο ακίνητο που θα νοικιάσουν και θα έχουν εισόδημα, άλλοι απλά για να έχουν κάποια λεφτά στο χέρι και σχεδόν όλοι για να συνεχίσουν να δουλεύουν με πολύ καλύτερες αποδοχές αλλά και με γενναία πουρμπουάρ ως ντελιβεράδες.
Τι και αν το ταξί παραμένει το επάγγελμα που πάρα πολλοί επιλέγουν και θέλουν να κάνουν; Οι συνθήκες δεν τους αφήνουν πια να ζήσουν και έτσι θέλωντας και μη πουλάνε το ταξί και αλλάζουν δουλειά, ενώ οι οδηγοί ειδικά δεν σκέφτονται καν το μεροκάματο στο ταξί.
Ειδικά για τους οικογενειάρχες που λείπουν από το σπίτι όλη την ημέρα και δεν βγάζουν λεφτά, η επιλογή αν και δύσκολη μοιάζει μονόδρομος.
Αν πάλι τα πράγματα φτιάξουν στο μέλλον. η ελπίδα τους να πάρουν το ταξί τους πίσω παραμένει ζωντανή…
