Φοβίες. Τι τις προκαλεί; Πώς να μην τις μεταφέρω στους άλλους και στα παιδιά μου;
Η κλινική ψυχολόγος, Άννα Κανδαράκη, αρχικά ξεκαθάρισε ότι οι φόβοι είναι απολύτως φυσιολογικοί να εμφανίζονται σε οποιοδήποτε στάδιο της ζωή μας και δεν θα έπρεπε να μας προβληματίζει.
Αντίθετα η έλλειψη ύπαρξης αυτών «χτυπάει» καμπανάκι.
Πώς αντιμετωπίζονται οι φοβίες;
Σε όλη την διαδικασία της αντιμετώπισης των φοβιών το πιο χρήσιμο και σημαντικό είναι αρχικά η ανακάλυψη του φόβου. Και αυτό γιατί μπορεί ένας άνθρωπος να εντοπίσει κάποια φοβία και να προσπαθήσει να την «κουκουλώσει», με αποτέλεσμα αυτή είτε να μεγεθύνεται είτε να εμφανιστεί με άλλη μορφή, πχ. ως κρίση πανικού.
Άλλο συναφές συναίσθημα είναι ο θυμός, γιατί αυτό σημαίνει ότι κάποιος φοβάται κάτι και ξεσπά.
Οι φοβίες, μέσω θυμού είναι αρκετά σύνηθες να εμφανίζονται στα παιδιά με αποτέλεσμα να επηρεάζονται άμεσα οι σχέσεις μεταξύ γονέων και παιδιών.
Σε αυτό το στάδιο η κλινική ψυχολόγος συμβουλεύει ότι το σωστό θα ήταν να «ποτίζουμε την επιθυμία για να μικρύνει η φοβία».
Αυτό σημαίνει ότι εάν βρούμε τι είναι αυτό που θέλουμε, τι είναι αυτό που φοβόμαστε, τότε η επιθυμία να το κατακτήσουμε ή να το αντιμετωπίσουμε θα μας δείξει τον δρόμο.
Οι ποιότητα των σχέσεων που χτίζουμε είναι ο καθρέπτης του εαυτού μας.
Πώς αντιμετωπίζουν οι γονείς την κακή επίδοση των παιδιών στις σχολικές εξετάσεις;
Και σε αυτή την περίπτωση το κλειδί είναι η συζήτηση με το παιδί και να ανακαλύψει το ίδιο το παιδί τι είναι αυτό που πραγματικά το δυσκολεύει.
Ένα παιδί, συνεχίζει η ψυχολόγος, είναι βασικό να έχει ενδιαφέρον για την ζωή και να χτίσει μία κοινωνική ζωή και λιγότερο για τα μαθήματα.
Το κυριότερο σε αυτήν την αμφίδρομη σχέση μεταξύ γονέα και παιδιού είναι αρχικά οι γονείς να ακούν τα παιδιά και κατόπιν να έχουν πίστη σε αυτό που επιθυμούν και να στηρίζουν την διαδρομή τους.
