Μία τεράστια ανακάλυψη από ισραηλινούς αρχαιολόγους φέρνει στο φως το χαμένο κομμάτι της Αγίας Τράπεζας του Παναγίου Τάφου της Ιερουσαλήμ.
Στριμωγμένη σε έναν τοίχο σε έναν διάδρομο της Εκκλησίας του Παναγίου Τάφου της Ιερουσαλήμ, η πέτρινη πλάκα μαρτυρούσε μόνο τα ονόματα προσκυνητών ανά τους αιώνες.
Αλλά όταν αποκαλύφθηκε η άλλη πλευρά της εμφανίστηκε ο προαιώνιος χώρος του ιερού της Εκκλησίας.
«Πρόκειται για ένα κομμάτι, το βασικό κομμάτι του κύριου υψηλού βωμού της εκκλησίας του Παναγίου Τάφου. Ξεχάστηκε στην ομίχλη του χρόνου για δεκαετίες, μέχρι που το ανακαλύψαμε ξανά πριν από μερικά χρόνια», λέει ο Αμίτ Ρέεμ, περιφερειακός αρχαιολόγος Ιερουσαλήμ.
Για κάποιον άγνωστο λόγο η πέτρα μεταφέρθηκε στον σκοτεινό διάδρομο γυρισμένη ανάποδα, κρύβοντας την πολύτιμη πλευρά της που ήταν η μετώπη της Αγίας Τράπεζας.
«Επιτρέψτε μου να σας πάω πίσω στην περίοδο των Σταυροφόρων ή στους μεσαιωνικούς χρόνους της εκκλησίας. Αυτό το κομμάτι πέτρας που ήταν σαν ένα τεράστιο κουτί, είναι βωμός, εντάξει; Είναι περίπου 3 μέτρα μήκος και 1,5 μέτρο ύψος. Είναι τεράστιο. Στεκόταν στην κορυφή, στο ιερό της εκκλησίας.
Όλα τα βλέμματα των πιστών, των προσκυνητών ήταν στραμμένα σε αυτό το αντικείμενο. Και ακριβώς από πάνω και γύρω από αυτό όλοι οι αρχιερείς, οι ιερείς και οι μοναχοί της εκκλησίας έκαναν όλη τη λειτουργία, την κύρια λειτουργία της εκκλησίας, πάνω στην τράπεζα, ακριβώς εδώ στην τράπεζα αυτού του βωμού».
Ο κύριος βωμός διαμορφώθηκε το 1149 μ.Χ. όμως οι αιώνες πέρασαν και η πέτρα ξεχάστηκε.
«Γιατί ξεχάστηκε η πέτρα; Γιατί βρισκόταν σε μια από τις πιο σκοτεινές γωνιές του Παναγίου Τάφου, ξαπλωμένη ανάποδα σε αυτή την επίπεδη επιφάνεια. Κανείς δεν ήξερε ποιος είναι ο σκοπός αυτής της πέτρας, ποιος την έφερε έως εδώ και από ποιον τοποθετήθηκε εδώ. Όλοι όμως ήξεραν ότι αυτή η πέτρα είναι η πέτρα γκράφιτι του Παναγίου Τάφου και έγραφαν τα ονόματά τους στη λεία επιφάνεια αυτής της πλάκας. Όταν γυρίσαμε την πλάκα στις πρόσφατες ανακαινίσεις, ήταν εκπληκτικό, βρήκαμε αυτό το θαυμάσιο κομμάτι τέχνης».
Ο αρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης, Αρίσταρχος, πιστεύει πως τέτοια ευρήματα ενδυναμώνουν την πίστη της εκκλησίας.
«Έργα ανθρώπων της τέχνης, ανθρώπων της αρχαιολογίας, συμβάλλουν σε εμάς, συμβάλλουν στην πίστη της εκκλησίας, στην πεποίθηση της εκκλησίας, ότι αυτός είναι ο τόπος, ο χώρος της εκκλησίας της Ανάστασης, του Παναγίου Τάφου, αυτός είναι ο Γολγοθάς, στον οποίο σταυρώθηκε ο Ιησούς Χριστός, αυτός είναι ο τάφος στον οποίο θάφτηκε και από τον οποίο αναστήθηκε».
Ο καθολικός κλήρος χρησιμοποιούσε τον βωμό για λειτουργίες έως ότου οι Σταυροφόροι εγκατέλειψαν την Ιερουσαλήμ, ενώ στη συνέχεια πέρασε στα χέρια της ελληνορθόδοξης εκκλησίας μέχρι που καταστράφηκε σε πυρκαγιά το 1808, παραμερίστηκε και ξεχάστηκε μέχρι τις πρόσφατες ανακαινίσεις.
