Σε συνθήκες εξαθλίωσης ζουν πλέον οι κάτοικοι της Μαριούπολης, επί μέρες χωρίς ρεύμα, νερό και τρόφιμα και συνεχείς βομβαρδισμούς. δήμαρχος της πόλης έδωσε στην δημοσιότητα φωτογραφίες που προκαλούν παγκόσμιο σοκ απεικονίζοντας πως ήταν η πόλη πριν τη ρωσική εισβολή και τα ερείπια στα οποία έχει μετατραπεί σήμερα.
Μαριούπολη πριν και μετά από τη δημοτική αρχή
Εικόνες απόλυτης καταστροφής στη Μαριούπολη…
Οι εκρήξεις είναι συνεχείς σε μια πόλη που παραμένει υπό τον ασφυκτικό κλοίο των ρωσικών στρατευμάτων αλλά και των φιλορώσων αυτονομιστών.
Σύμφωνα με τους Ουκρανούς η αντίσταση στη Μαριούπολη παραμένει ισχυρή παρά το ανελέητο σφυροκόπημα από τους Ρώσους. Σε εικόνα από drone φαίνεται ένα ρωσικό άρμα να κινείται ανάμεσα στα συντρίμμια σπιτιών τη στιγμή που πλήττεται από ουκρανικά πυρά.
Έλληνες σε ρωσικό κλοιό
Έλληνες της Ουκρανίας παρά την αγωνία που βιώνουν οι ίδιοι, ζουν με τη σκέψη των εκατοντάδων ομογενών που έχουν εγκλωβιστεί στη Μαριούπολη χωρίς νερό, βασικά είδη διατροφής και ρεύμα.
«Αυτό είναι κάτι που δεν καταλαβαίνεις. Την άλλη μέρα θα ξυπνήσεις και θα χτυπήσει το σπίτι σου χωρίς να έχεις καμία ιδέα γι’ αυτό;», δηλώνει κάτοικος.
Ένα βήμα πριν την Μαριούπολη
Η Βολνοβάχα, η βόρεια είσοδος της Μαριούπολης κατελήφθη από τους Ρώσους σήμερα σύμφωνα με την Μόσχα…
Κτήρια κατεστραμμένα, σπίτια εγκαταλελειμμένα… Ο Δήμος της πόλης δείχνει με ένα βίντεο την ομορφιά που κατέστρεψαν οι ρωσικές βόμβες μέσα σε 16 ημέρες πολέμου
Η εννιαήμερη ρωσική πολιορκία της Μαριούπολης, λιμανιού στρατηγικής σημασίας στη νότια Ουκρανία, στοίχισε τη ζωή σε 1.207 άμαχους.
Οι Έλληνες στην Οδησσό περιμένουν πως το επόμενο χτύπημα θα είναι στη δική τους πόλη…
« Είναι μια πόλη που ετοιμάζεται πριν την καταιγίδα. Είναι δυνατόν να μη φοβόμαστε; Τώρα κάθομαι ήσυχα στο γραφείο μου και μιλάω, όταν πέφτουν βόμβες δε θα είναι διαφορετικά;», λέει ο Έλληνας επιχειρηματίας στην Οδησσό, Παντελής Μπούμπουρας.
954 χιλιόμετρα για την ελευθερία
Η Εύα Κασομούλη μαζί με την 14χρονη αδελφή της εγκατέλειψαν το σπίτι τους στο φλεγόμενο Χάρκοβο για να σωθούν από τη φρίκη του πολέμου. Χρειάστηκε να διασχίσουν περίπου 954 χιλιόμετρων για να βρουν ένα ασφαλές καταφύγιο…
«Βγήκαμε να αγοράσουμε φαγητό και ξανακούσαμε σειρήνες. Ακόμα και εδώ. Αυτή τη στιγμή γύρισα σπίτι, σπίτι το λέμε τώρα πια αυτό. Είμαστε τέσσερα άτομα στο ίδιο μέρος και ζούμε έτσι μια βδομάδα. Βγήκαμε στο μαγαζί, ακούσαμε σειρήνες που δεν ακούγαμε ο ένας τον άλλο. Αρχίζουν να ρίχνουν ρουκέτες και εδώ που είμαστε τώρα. Σήμερα το πρωί ένα αεροπλάνο έσκασε μια ρουκέτα που ήταν γυρισμένη προς τα εδώ. Αυτό ήταν το δικό μας δωμάτιο, στον ίδιο όροφο υπάρχει άλλο ένα που ζει μια οικογένεια με παιδιά κι άλλο ένα που ζει άλλη μια οικογένεια με παιδιά και όλοι μας πάμε σε ένα μπάνιο. Οι τρεις οικογένειες, δεκαπέντε άτομα. Έτσι ζούμε τώρα».
Λιμάνι-κλειδί στην Αζοφική Θάλασσα, η βιομηχανική πόλη της Ουκρανίας αριθμούσε πάνω από 450.000 κατοίκους πριν αρχίσει η ρωσική εισβολή την 24η Φεβρουαρίου.
