Συνολικά 129.000 πρόσφυγες πάτησαν πολωνικό έδαφες χτες βράδυ. Θα πάρουν τα τραίνα για το Βουκουρέστι και άλλες ευρωπαϊκές χώρες με την ελπίδα ότι θα επιστρέψουν γρήγορα στα σπίτια τους.
Πριν λίγες ώρες εγκατέλειψε το Κίεβο για να σωθεί. Ψελλίζει λίγες λέξεις: «Επικίνδυνα, επικίνδυνα… Βομβαρδισμοί…» αναφέρει η Τζουλιέτ.
Η φρίκη του πολέμου συμπυκνώνεται στην απάντηση που θα δώσει στην κάμερα του MEGA και τη Βελίκα Καραβάλτσιου…
– Που θα πας τώρα;
– Δεν ξέρω. Δεν ξέρω.
Για τις επόμενες 7 μέρες η Σβετλάνα από τη Ζαπρόζια βρήκε ένα σπίτι να τη φιλοξενήσει. Δεν είναι συγγενών ή φίλων αλλά μιας κοπέλας που γνώρισε μέσω Instagram.
«Δεν έχω κανέναν. Απλά τηλεφώνησε σε μια κοπέλα στο Instagram και προσφέρθηκε να μου παραχωρήσει ένα δωμάτιο. Και θα κάτσω εκεί για την επόμενη εβδομάδα πιστεύω σημείωσε η νεαρή κοπέλα.
Η φρίκη του πολέμου
Γιαγιά, μάνα και κόρη αγκαλιάζονται και πάλι… Τρεις γενιές γυναικών ενώθηκαν ξανά την παγκόσμια μέρα γυναίκας κάτω από συνθήκες πολέμου. Ο πατέρας της μικρής έμεινε πίσω για να πολεμήσει στο μέτωπο, όπως πίσω έμειναν ο σύζυγος και οι γιοι της Μαρίας.
Συνολικά 130 γυναικόπαιδα έφτασαν χτες βράδυ στην Ομόνοια με εκατοντάδες χιλιάδες Ουκρανούς να ταξιδεύουν αυτή την ώρα με τραίνα, πούλμαν και φέρι μποτ. Οι προορισμοί τους: Τσεχία, Βαρσοβία, Ουγγαρία και Ελλάδα.
Η Γιάννα αναχωρεί για τη Βαρσοβία έτοιμη να ξεκινήσει τη ζωή της από το μηδέν. «Δεν ξέρω…μπορεί να μείνω εκεί για όλη μου τη ζωή» τόνισε μιλώντας στο MEGA.
Από το μηδέν όμως θα ξεκινήσει κι μια ηλικιωμένη γυναίκα που από την μια μέρα στην άλλη βρέθηκε στην ξενιτιά. Στην Ισπανία θα πάει η Βικτώρια με την ελπίδα πως σύντομα θα επιστρέψει στο Κίεβο.
Ένα κοριτσάκι κοιτά από το τζάμι την πόλη που μεγάλωσε ίσως για τελευταία φορά. Λίγο πιο δίπλα ένα αγοράκι κουκουλωμένο με ισοθερμική κουβέρτα πίνει ζεστό τσάι για να ζεσταθεί, καθώς σήμερα το θερμόμετρο κατρακύλησε στους -8 βαθμούς Κελσίου.
Το κλάμα ενός μωρού στις αποβάθρες σκεπάζει τον ήχο των βομβαρδισμών. Ξαπλώνουν ακόμα και στο έδαφος για να ξαποστάσουν… Μόλις κλείνουν τα μάτια, η φρίκη του πολέμου ξαναζωντανεύει…
Με δυσκολία συγκρατούν τα δάκρυα τους. Ο πόνος του ξεριζωμού βουβός αλλά και εκκωφαντικός ταυτόχρονα. Δύο εκατομμύρια Ουκρανοί έχουν περάσει τα σύνορα εκ των οποίων οι 900.000 είναι παιδιά και άτομα με αναπηρία.
Έλληνες εθελοντές στα σύνορα Πολωνίας – Ουκρανίας
Αρκετοί είναι οι Έλληνες που προσπαθούν να βοηθήσουν τους Ουκρανούς πρόσφυγες που αναζητούν σωτηρία την ώρα που οι βομβαρδισμοί συνεχίζονται.
Ανάμεσά τους και η Μάνια Μπίκοφ που βοηθάει στα σύνορα Πολωνίας – Ουκρανίας. «Ήρθαμε εδώ και έχουμε αναλάβει τη δημιουργία σίτισης, να στηθούν κουζίνες για τους ανθρώπους που περιμένουν για αρκετές ώρες στα σύνορα, τη μεταφορά υγειονομικού εξοπλισμού και φαρμάκων, αλλά και βοηθούμε να μεταφέρουμε με ασφάλεια ανθρώπους που δεν μπορούν να μετακινηθούν» ανέφερε χαρακτηριστικά η κυρία Μπίκοφ.
«Η προσφυγιά δεν έχει χρώμα, θρησκεία ή γλώσσα, είναι μία. Και είναι σοκαριστικό να βλέπεις ανθρώπους από εκεί που τα είχαν όλα, να μην έχουν τίποτα» συμπλήρωσε η Μάνια Μπίκοφ.
