Η Μαριούπολη πολιορκείται για τρίτο συνεχόμενο 24ωρο. Οι βομβαρδισμοί είναι συνεχείς από δύο μέτωπα και στην πόλη είναι ανοιχτά μόνο τα καταστήματα για τις απαραίτητες προμήθειες. Έλληνες δημοσιογράφοι και πολίτες έχουν εδώ και δύο ημέρες βρει καταφύγιο στο Ελληνικό προξενείο.
Ουκρανοί πολίτες, αψηφώντας το πόλεμο που μαίνεται δίπλα στα σπίτια και τις οικογένειές τους, έφτασαν σήμερα στο κέντρο της πόλης φέρνοντας κουβέρτες και μαξιλάρια για να βοηθήσουν μία ομάδα ξένων που ζει μαζί τους τον τρόμο του πολέμου.
Ο Αλεξάντερ με μία σφιχτή αγκαλιά είπε στο MEGA πως θεώρησε χρέος του να προσφέρει βοήθεια. «Ο Θεός λέει δώσε το ψωμί σου χωρίς να φοβάσαι και στο τέλος θα επιστρέψει σε σένα» σημείωσε μιλώντας στο Γιάννη Χαραμίδη.
Ο Αλεξάντερ είναι υπεύθυνος προμηθειών σε μία προτεσταντική εκκλησία στα ανατολικά της Μαριούπολης ένα χιλιόμετρο μακριά από το σημείο που οι ρωσικές ρουκέτες έπληξαν εχθές κατοικημένη περιοχή. Είπε πως στην εκκλησία φιλοξενούνται δεκάδες ορφανά παιδιά.
Στην διαδρομή αντιλαμβάνεται κανείς γρήγορα πόσο κοντά είναι ο πόλεμος. Ρωσικά πυρά κατέστρεψαν διαμερίσματα αλλά και το σχολείο της περιοχής. Ο ουκρανικός στρατός σε απόλυτη επιφυλακή. Από το σημείο απομακρύνεται στρατιωτικό όχημα που βρέθηκε στο στόχαστρο των Ρώσων. Λίγα μέτρα από το σημείο της επίθεσης η εκκλησία του Χριστού.
«Οι συνεργάτες του Αλεξάντερ μας υποδέχονται σαν να μας ξέρουν χρόνια. Μας αγκαλιάζουν σαν οικογένεια και μας ευχαριστούν εκείνοι για την επίσκεψη. Μερικά δευτερόλεπτα μετά γινόμαστε μάρτυρες των πραγματικών θυμάτων του πολέμου. Παιδιά απορρημένα που ξένοι βρίσκονται στον χώρο τους μας πλησιάζουν στην αρχή διστακτικά. Συνολικά 25 μικρά παιδιά που έχουν χάσει τα περισσότερα τους γονείς τους στον πόλεμο που μαίνεται από το 2014 έχουν βρει καταφύγιο στην εκκλησία του Χριστού. Το μικρότερο από αυτά ο Βιτάλι μόλις μερικών μηνών», αναφέρει ο ανταποκριτής του MEGA Γιάννης Χαραμίδης.
Οι υποδομές της εκκλησίας οχυρωμένες για τις οβίδες που πέφτουν βροχή εδώ και 3 ημέρες στην περιοχή συνεχίζουν να προσφέρουν στέγη, ασφάλεια και τροφή. Ο πόλεμος μειώνει το αποθεματικό τους.
Τα παιδιά χέρι – χέρι προσεύχονται γύρω από το τραπέζι στο οποίο μπορεί το φαγητό να είναι λίγο αλλά η αγάπη περισσεύει.
Στην εκκλησία του Χριστού υπάρχει και αίθουσα διδασκαλίας, όπου γίνονται μαθήματα και κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών.
«Το πλατύ χαμόγελο του μικρού Βιτάλι είναι το πιο ηχηρό μήνυμα πως η φρίκη του πολέμου μπορεί να ηττηθεί μόνο μέσα από τα μάτια και την αγνότητα ενός μικρού παιδιού» πρόσθεσε ο Γιάννης Χαραμίδης.
