Μία αποκαλυπτική συνέντευξη έδωσε η Αντριάνα Παρασκευοπούλου στο «ΜΕGA Καλημέρα».
Αν και τριπλά εμβολιασμένη η Αντριάνα Παρασκευοπούλου δυσκολεύτηκε αρκετά με τον κορωνοϊό, καθώς στο παρελθόν είχε περάσει πνευνομία. Ευτυχώς για εκείνη δεν χρειάστηκε να νοσηλευτεί σε νοσοκομείο.
«Με τα παιδιά θεωρητικά είμαι προετοιμασμένη να ανοίξουν τα φτερά τους, πρακτικά δεν μου αρέσει», είπε και για τα παιδιά της και πρόσθεσε πως αν και δίδυμοι, δεν μοιάζουν ούτε εξωτερικά ούτε στον χαρακτήρα.
«Είναι επιλογή μου να κρατήσω μακριά την προσωπική μου ζωή άπό τη δημοσιότητα. Είναι ανάγκη αυτό το κομμάτι να μην ανήκει στη δημόσια σφαίρα.
Από τις παρουσιάστριες θα διάλεγε ως προτέρημα ένα κομμάτι από την κάθε μία. Για παράδειγμα, από την Μαρία Χούκλη θα διάλεγε το ήθος, τη σοβαρότητα και το πόσο εργατική είναι.
Η ίδια δηλώνει πως δεν είναι διάδοχος της Έλλη Στάη, την οποία θαυμάζει και κρατάει από εκείνη μία φράση:
«Το βράδυ που έκλεισε η ΕΡΤ, που ήταν τόσο δύσκολο, ήμουν στο διάδρομο και με είχαν πάρει τα κλάματα. Η Έλλη Στάη με σταμάτησε και μου είπε ότι τίποτα δεν είναι τελεσίδικο, μόνο ο θάνατος, και να έχω πίστη. Την σκέφτομαι συχνά αυτή τη φράση σε πολλές εκφάνσεις της ζωής μου», είπε.
Η παρουσιάστρια μίλησε και για τη γυναίκα που συνδυάζει πολλούς ρόλους: «Πρέπει να έχω μαγειρέψει για τα παιδιά, να έχω βάλει πλυντήριο, να έχω σιδερώσει και να έρθω στη δουλειά. Αν τρέχαμε σε στίβο οι άνδρες θα ήταν πιο αποδεκτοί, ακόμα κι αν φτάναμε μαζί».
Οι αλλαγές την φοβίζουν και η ίδια θεωρεί την ΕΡΤ σπίτι της. Αν και δεν της έχουν προτείνει να ασχοληθεί με την ψυχαγωγία, πιστεύει πως αν το έκανε θα ήταν μεγάλη ανατροπή.
Η πιο δύσκολη στιγμή της ήταν όταν την ειδοποίησαν ότι ο γιος της χτύπησε σοβαρά δύο λεπτά πριν ξεκινήσει το δελτίο ειδήσεων: «Σκέφτεσαι ότι θα κάνουμε τη δουλειά μας θα εμπιστευτούμε δύο ανθρώπους που εμπιστευόμαστε και μόλις πέσει το σήμα τέλους του δελτίου θα μπούμε στο αυτοκίνητο και θα φύγουμε».
Δημοσιογραφικά το πιο δύσκολο θέμα που κλήθηκε να διαχειριστεί ήταν της πανδημίας, κάτι που την επιβάρυνε ψυχολογικά.
Πριν από ένα διάστημα ένιωθε ότι ήθελε να τα πρατήσει, γιατί ένιωθε πως δεν μπορούσε να διαχειριστεί την έκθεση και τη ζωή της: «Δεν τα παρατάω ποτέ, αλλά σκέφτηκα ότι “ναι, θέλω να σταματήσω”».
