Ο ψυχίατρος Δημήτρης Παπαδημητριάδης εξηγεί τις διάφορες μεταξύ μοναξιάς και μοναχικότητας.
Η μοναξιά είναι το συναίσθημα που νιώθουμε όταν θέλουμε μα συνδεθούμε με άλλους ανθρώπους και είτε δεν υπάρχει κανένας διαθέσιμος, είτε ο σύντροφος δεν ανταποκρίνεται.
Όταν είμαστε βρέφη αναπτύσσουμε έναν ισχυρό δεσμό προσκόλλησης στο φορτιστή μας, αν κλαίγαμε και δεν ερχόταν κάνεις θα μπορούσαμε να είχαμε πεθάνει. υποσυνείδητα, λοιπόν, συνδέουμε το αίσθημα της μοναξιάς με τον θάνατο.
Αν έχουμε επιτύχει μια ώριμη προσωπικότητα, επιδιώκουμε τη συμμετοχή μας σε ομαδικές δραστηριότητες ή προσεγγίζουμε ανθρώπους, κάνουμε φίλους και καλλιεργούμε την κοινωνικότητα μας.
Όταν υπάρχουν ελλείμματα στην ωρίμανση της προσωπικότητας μας, επιδιώκουμε την προσοχή των άλλων προβάλλοντας μια αδύναμη εικόνα του εαυτού μας στους υπολοίπους.
Έτσι είναι εύκολα να φτάσουμε στη μοναχικότητα, η οποία συνδέεται με το ακατέργαστο κοινωνικό άγχος, τη ντροπαλότητα, τη μελαγχολία, τη χαμηλή αυτοεκτίμηση, την εχθρικότητα και το θυμό.
Περίπου 2 στους 10 ανθρώπους ηλικίας άνω των 60 ετών, εκδηλώνουν μοναχικότητα.
Έρευνες δείχνουν ότι στο σύγχρονο κόσμο αυξάνεται η επίπτωση της μοναχικότητας στην εφηβεία, ίσως γιατί οι γονείς δεν είναι ουσιαστικά παρόντες.
Οι άνθρωποι πρέπει να παραμένουν κατά το δυνατόν δραστήριοι κοινωνικά, ακόμη και σε περιόδους που νιώθουν ότι δεν έχουν ενέργεια, όπως το πένθος.
Δεν υπάρχει οροί στην ηλικία για νέες επαφές και φίλους.
