Η γνωστή ηθοποιός, Άννα Βαγενά, μίλησε στην κάμερα του «Mega Καλημέρα» και αναφέρθηκε στην οικογένειά της, την καριέρα της αλλά και στα παιδιά της.
«Μου λείπει το σανίδι. Για μένα το θέατρο ήταν πάντα μια μορφή πολιτικής έκφρασης. Επειδή ήμουν πολιτικοποιημένη από πολύ μικρή ακόμα και η δημιουργία του Θεσσαλικού Θεάτρου ήταν πολιτική πράξη», παραδέχτηκε.
«Στα 8 είπα στο δημοτικό στη Λάρισα ένα ποίημα και εκείνη τη στιγμή κατάλαβα τι θέλω να κάνω», ανέφερε στη συνέχεια.
«Δεν ήταν εύκολα όλα»
Για την οικογένειά της τόνισε: «Έχασα τον πατέρα μου πολύ μικρή. Η απουσία του μας έδεσε με την αδερφή μου και τη μαμά μου. Η μαμά μου δεν είχε προκαταλήψεις απέναντι στην τέχνη. Η αγωνία της ήταν ο βιοπορισμός, το μέλλον το δικό μου, πώς θα ζήσω. Όταν με είδε στην πρώτη μου παράσταση ήταν περήφανη».
«Έκανα εκπτώσεις για να έχω δουλειά. Υπήρχαν εποχές που χρειαζόμασταν χρήματα με τον Λουκιανό. Είχαμε τα παιδιά, το σπίτι. Δεν ήταν εύκολα όλα. Ό,τι κάναμε το κάναμε μόνοι μας και με σκληρή δουλειά», αποκάλυψε μιλώντας για τη δουλειά της.
Για τον σύζυγό της, τον γνωστό ερμηνευτή, Λουκιανό ανέφερε ότι τον γνώρισε το μακρινό 1972.
«Ο Λουκιανός ήρθε στη ζωή μου το 1972. Τον είδα σε ένα δίσκο και θέλησα να τον γνωρίσω. Ήταν κεραυνοβόλος έρωτας. Ζήσαμε 44 χρόνια μαζί, υπέροχα χρόνια, συντροφικά», είπε.
«Είναι δίπλα μας συνέχεια»
Μιλώντας για τον θάνατό του λύγισε. «Έχω αποδεχτεί ότι θα είμαι λυπημένη. Θα μας λείπει. Δεν είμαι δυστυχισμένη, είμαι λυπημένη γιατί δεν είναι εδώ ζωντανός. Είναι όμως δίπλα μας συνέχεια. Στο σπίτι το υπνοδωμάτιο είναι όπως ήταν όσο ζούσε. Και το στούντιο επίσης. Λυπάμαι που δεν βλέπει τα εγγόνια του. Δεν μου λείπει γιατί είναι σα να μην έφυγε».
«Ως μητέρα είμαι υπερπροστατευτική. Δεν έχω υπομονή. Είμαι πολλές φορές παρεξηγημένη. Αυτοί που με ξέρουν και με ενδιαφέρει η γνώμη τους με καταλαβαίνουν», είπε.
Τέλος, αναφερόμενη στη νέα της παράσταση σημείωσε: «Το 2022 θα είναι για μένα ένας χρόνος αφιερωμένος στην Αγγέλα Παπάζογλου. Μιλάει για την Μικρά Ασία, για την προσφυγιά».
