Ο ηθοποιός Λεωνίδας Κακούρης βρέθηκε καλεσμένος στην «Ελένη», και μίλησε για τη συμμετοχή του στην ταινία «Σμύρνη μου αγαπημένη», την συνεργασία του με την Μιμή Ντενίση, αλλά και τις αντιξοότητες των γυρισμάτων.
Ο Λεωνίδας Κακούρης μίλησε αρχικά, στην Ελένη Μενεγάκη για τα σχόλια που ακούει συνήθως για τη φωνή του, αλλά και για τις ερωτικές σκηνές με την Κατερίνα Διδασκάλου στις «Άγριες Μέλισσες». «Βλέπω μέσα από τα μάτια του ρόλου. Βλέπω την Κατερίνα ως «Μυρσίνη» δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο, έτσι γίνεται», ανέφερε, ενώ για την φωνή του επιβεβαίωσε, πως δέχεται πολλά θετικά σχόλια.
Για την συμμετοχή του στην ταινία «Σμύρνη μου αγαπημένη»
«Ήταν ένα ολόκληρο ταξιδι πηγαμε στη Σμύρνη, όχι μόνο πήγαμε εκεί, αλλά πήγαμε πίσω στο 1922, μπήκαμε στα παπουτσια των ηρώων, πήραμε μία μυρωδιά των ανθρώπων που έζησαν εκεί», είπε αρχικά ο ηθοποιός.
«Είναι ένα ταξιδι που το χάρηκα, έτσι είμαστε οι Έλληνες, είμαστε το κράμα όλων αυτών των ανθρώπων. Είμαστε το «demo» του πλανήτη όπως λέω χαρακτηριστικά. Δεν έχω την αναγκη να ταξιδεχω σε όλον τον κόσμο γιατί είμαι στην Ελλάδα που έχει τα πάντα. Πρέπει να είμαστε ευγνώμονες που μπορουμε και απολαμβάνουμε τα μικρά πραγματα«, συμπλήρωσε.
«Έτσι ήταν και η Σμύρνη. Σε κανεναν δεν είχε περάσει από το μυαλό ότι θα ερχόταν αυτή η καταστροφή. Νομίζω δεν την ξέρουμε την Ιστορία μας, ούτε εγώ γνωρίζω την ιστορία όπως θα ήθελα. Είμαι χαρούμενος που τη γνωρίζω μέσω της δουλειας μου. Είναι κάτι ζωντανό η Ιστορία και γράφεται καθημερινά», είπε ο Λεωνίδας Κακούρης και εξήγησε τα συναισθήματα των ανθρώπων που συμμετείχαν στην ταινία.
«Η Σμύρνη είναι Ελλάδα, ακόμα και οι βοηθητικοί ηθοποιοί που ήρθαν ήταν γόνοι Μικρασιατών, και είχαν έρθει με αφοσίωση και προσήλωση και μία ψυχική ανάταση. Ένιωσαν ότι αποκαθιστούν την ιστορία και ζουν μέσω των παππούδων και των προγόνων τους», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Ο Λεωνίδας Κακούρης, επίσης, αναφέρθηκε στον ρατσισμό που βίωσαν οι Έλληνες της Μικράς Ασίας, όταν ήρθαν στην Ελλάδα μετά την καταστροφή της Σμύρνης, γεγονός το οποίο αποτυπώνεται και στην ταινία.
«Υπήρξε κοινωνικός ρατσισμός για τους Μικρασιάτες που ήρθαν, δεν μπορούσαν να ενσωματωθουν. Ένας τέτοιος ήρωας ήταν και ο «Δημήτρης Μπαλτατζής» που υποδύομαι, ο άντρας της Φιλιώς, που υποδυεται η Μιμή Ντενίση», συμπλήρωσε.
Η ταινία, αφηγείται την ιστορία μιας εξέχουσας οικογένειας, μέσα από το κάδρο της καταστροφής της Σμύρνης. Το πρώτο μέρος αναδύεται από την ζωντάνια της εικόνας, και αυτή η οικογένεια έρχεται προ τετελεσμένων γεγονότων, μετά την καταστροφή.
«Έρχεται το Δεκέμβριο η ταινία και ευελπιστώ να πάνε όλα καλά, ανυπομονώ, πραγματικά. Στο σύνολό του, αυτό που περάσαμε είναι εξαιρετικό, θέλω να πω μπράβο στη Μιμή που κατάφερε μεσα από την εποχή της κρίσης και του κορωνοϊού, που ξεκίνησε και κατάφερε να ολοκληρώσει την ταινία μαζί με την εταιρεία παραγωγης. Ήταν ότι πιο επαγγελματικό έχω δει», πρόσθεσε ο ηθοποιός, πλέκοντας ταυτόχρονα το εγκώμιο της Μιμής Ντενίση.
Για τη ζωή του
Ο δημοφιλής ηθοποιός, είναι μία καλλιτεχνική φύση που από μικρός ανέβαζε μικρά έργα με τους φίλους του. Το θέατρο τον κέρδισε παρόλο που είχε περάσει στη Νομική.
Αριστούχος του Εθνικού Θεάτρου, έχει παίξει πολλούς ρόλους, κάνοντας πολλές φορές τον «κακό».
Κότω από αυτό το σοβαρό επιβλητικό προσωπό του κρύβεται ένας ανθρωπος γλυκός, τρυφερός και ευαίσθητος, που του αρέσει να κάνει μιμήσεις.
Σε νεαρή ηλικία, μέχρι τα 18 είχε δύο σημαντικές απώλειες, αυτή του πατέρα και αυτή της αδερφής του.
Ωστόσο, ο Λεωνίδας Κακούρης δήλωσε: «Το χειρίστηκα με το να το αποδεχτώ. Η ζωή ειναι απρόβλεπτη, μπορει να αλλαξουν πολλά ξαφνικά, σε εκείνη την ηλικια ήμουν πιο εσωστρεφής. Ήθελα να βρω δύναμη και κουράγιο και να το συνειδητοποιησω. Μετά βγήκα απο το προσωπικό μου δράμα και είδα τον έξω κόσμο. Το θέατρο ήταν η διέξοδος μου για να αντιμετωπίσω τις απώλειες. Σε κάποιους έγινε βιβλίο σε μένα έγινε ρόλος», εξήγησε.
«Με θυμαμαι να κάθομαι να ξενυχτάω να διαβάζω, έχω φίλους. Στην ηλικία των 19 ετών ερωτευτηκα, είχα την πρώτη μου μεγάλη σχέση, ήταν μεγαλυτερή μου η κοπέλα τότε. Οι ανάγκες του μέσα μας μας διαμορφώνουν τον χαρακτηρα μας σε κάθε περίπτωση. Δεν πρεπει να είμαστε ρόλοι στη ζωή μας. Πρέπει να είμαστε αληθινοι, η ζωή είναι πιο πεζή αλλά καιι πιο ποιητικη. Μεσα από ένα άγγιγμα μπορεί να βγεί ποιηση», δήλωσε ο ηθοποιός.
Για την οικογένειά του
«Έχουμε κουραστει όλοι από τον κορωνοϊο, υπάρχει θυμός. Από την αλλη αυτό είναι, αυτό συμβαίνει. Αυτό το «έργο» πρεπει να δούμε πως θα το ζήσουμε καλυτερα. 87 νεκροί δεν είναι κάτι απλο, είναι 87 άνθρωποι με ονοματεπώνυμο», είπε για την πανδημία που μέρα με τη μέρα παίρνει ανησυχητικές διαστάσεις.
Ο Λεωνίδας Κακούρης αναφέρθηκε μεταξύ αλλων για τα βιώματά του την παιδική ηλικία του αλλά και τις συμβουλές που δίνει στην κόρη του.
«Στη ζωή μου εγώ γενικότερα, ήμουν ένα παιδί που έκανα υπερβολες. Για παράδειγμα έτρεχα με τη μηχανή μου, δεν έκανα επικυνδυνα πραγματα, αλλά «το πάταγα». Δεν φοβόμουν λιγότερο, αλλά η νιότη δεν έχει φόβο, δεν κρυώνει, δεν ανησυχει. Στο παιδί μου θα πω πρόσεχε, μπορει να φανώ αφόρητα γραφικος ,αλλά δεν μπορώ να το πω. Ο μόνος τρόπος να το κατανοησουμε είναι να μπουμε στη θέση τους», πρόσθεσε.
«Πρέπει ως γονείς να νιώθουμε τα παιδιά μας, να τα κατανοούμε, όσο μεγαλώνουν αλλάζουν. Μέσα από τα παιδιά μας, βλέπουμε τον εαυτο μας .Πρεπει να τον φροντίζουμε και να τον αγαπάμε, είναι ο καλύτερος δρόμος. Όσο αφορά στα πράγματα που με ενοχλούν, υπάρχουν πολλά πραγματα που με ενοχλούν και με θυμώνουν, αλλα είναι όλα μέσα στη ζωή. Δε μπορεις να ζήσεις «ζεν» σε έναν κόσμο που είμαστε σαν μαγνητισμένοι πόλοι, αναγκαστικά θα διαφωνήσουμε», κατέληξε.
Αύριο, ο Λεωνίδας Κακούρης μαζί και με άλλους συντελεστές θα βρίσκεται στο Μεγαλο Μουσικής με την «Όμορφη πολη», και με καλλιτέχνες όπως ο Δημήτρης Μπασης, η Γλυκερία, η Μελίνα Ασλανίδου, ο Κώστας Καζάκος, η Ελισάβετ Μουταφη, με το ημερολόγιο της ποίησης και του έργου του Μίκη Θεοδωράκη.
«Όλο αυτό είναι ριζωμένος μεσα μας», δήλωσε χαρακτηριστικά ο δημοφιλής ηθοποιός.
