Ποικίλες αντιδράσεις έχει προκαλέσει η καινούργια ταινία του Νικόλαου Δημητρόπουλου, «Καλάβρυτα 1943», που πραγματεύεται το ολοκαύτωμα στην περιοχή, όταν για αντίποινα, για τον θάνατο Γερμανών από τους αντάρτες, οι Ναζί σκότωσαν 500 άνδρες και αγόρια.
Σε συνέντευξή του στον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο, ο σκηνοθέτης μιλάει για την ταινία του και εξηγεί πώς έφτασε να κάνει μια ταινία για το θέμα.
Όπως λέει, μεγαλώνοντας στη Μεγάλη Βρετανία είχε πάντα την αίσθηση ότι δεν βγαίνουν προς τα έξω αρκετές ιστορίες που αφορούν την Ελλάδα την εποχή του 2ου παγκοσμίου πολέμου.
Για την έρευνά τους, οι συντελεστές της ταινίας επισκέφτηκαν τα Καλάβρυτα, ενώ διάβασαν και βιβλία επί του θέματος.
«Πήγαμε επί τόπου, ρωτήσαμε ανθρώπους, διαβάσαμε βιβλία».
Ερωτηθείς γιατί οι δημιουργοί επέλεξαν να αναδείξουν και τις δύο πλευρές, την ελληνική αλλά και τη γερμανική, ο Νικόλαος Δημητρόπουλος αναφέρει ότι το ευρωπαϊκό κοινό έχει συνηθίσει πια να βλέπει ταινίες για τα αισχρά που έκαναν οι Γερμανοί.
Με την απόφαση να συμπεριλάβουν και την πλευρά των Γερμανών, αλλά και με την επιλογή του συγκεκριμένου καστ, οι συντελεστές ελπίζουν να ενδιαφερθούν περισσότεροι άνθρωποι για την ταινία.
«Ελπίζουμε ότι μπορεί να βγει λίγο πιο έξω. Οι Γερμανοί δεν έχουν πληρώσει ποτέ για αυτά που έχουν κάνει στην Ελλάδα και το ζήτημα ήταν να δείξουμε ότι αυτό έχει μείνει ατιμώρητο. Για να παραδεχτούν τι έκαναν εδώ», αναφέρει ο σκηνοθέτης.
Μιλώντας για τη συνεργασία με τον Μαξ Φον Σίντοφ, ο Νικόλαος Δημητρόπουλος ανέφερε ότι ο ηθοποιός όταν είδε τα ονόματα των θυμάτων στο μουσείο στα Καλάβρυτα, συγκινήθηκε πολύ.
«Είχε συγκινηθεί. Τον έχω εικόνα να κοιτάζει τον τοίχο με όσους έχουν πεθάνει και δάκρυζε».
Τέλος, ο σκηνοθέτης αναφέρθηκε και στις έντονες αντιδράσεις που έχει προκαλέσει η ταινία, που σύμφωνα με την τοπική κοινωνία συμπεριλαμβάνει τον μύθο του «καλού» ναζί, που σώζει γυναικόπαιδα από το σχολείο του χωριού.
«Δεν υπάρχει κάλος ναζί, αυτό είναι οξύμωρο» απαντάει ο σκηνοθέτης, αναφέροντας ότι από την αρχή στόχος των δημιουργών ήταν να κάνουν μια ιστορία μυθοπλασίας.
«Κάνουμε κινηματογράφο. Θέλαμε να πούμε μια ιστορία που είναι μυθοπλασία και υπάρχουν λόγοι που βάζουμε ή βγάζουμε κάποια πράγματα», λέει ο σκηνοθέτης, προσθέτοντας ότι ο λόγος που βάζουν κάποιον να ξανασκέφτεται κάτι στην ταινία, είναι για να υπάρχει το ανθρώπινο στοιχείο, το οποίο αν εκλείψει, χάνεται η ελπίδα.
