Στο αεροδρόμιο της Καμπούλ οι σκηνές που διαδραματίζονται είναι σπαρακτικές με χιλιάδες γυναίκες μαζί με τα παιδιά τους να συνωστίζονται για να βρουν μια θέση σε κάποιο αεροπλάνο και να γλιτώσουν από την μοίρα που τους επιφυλάσσουν οι Ταλιμπάν, με αποτέλεσμα επτά άνθρωποι να χάσουν τη ζωή τους από συνωστισμό.
Ειδικότερα, αναταραχή προκλήθηκε στον χώρο υποδοχής μεταναστών στο αεροδρόμιο της Καμπούλ.
Αμερικανοί και Βρετανοί στρατιώτες σταματούν ότι κάνουν και προσπαθούν να σώσουν ζωές. Ένα κύμα προσφύγων στριμώχτηκε ανάμεσα σε δύο κοντέινερς, κάποιοι έπεσαν και ποδοπατήθηκαν. Οι ένστολοι κρατούν στα χέρια τους γυναίκες και παιδιά, παράλληλα προσπαθούν να ηρεμήσουν το πλήθος. Γυναίκες και παιδιά χωρίς τις αισθήσεις τους, άντρες που προσπαθούν να αναπνεύσουν.
Αφυδατωμένοι και τρομοκρατημένοι. Οι στρατιώτες ραντίζουν τον κόσμο με μία μάνικα, οτιδήποτε για να τους δροσίσουν, άντρες, γυναίκες και πάρα πολλά παιδιά. Η ζέστη είναι αφόρητη. Όσοι γλίτωσαν από το ποδοπάτημα, τώρα προσπαθούν να δροσιστούν, να αναπνεύσουν.
Λίγο πιο εκεί κείτονται οι πρώτοι νεκροί. Οι στρατιώτες σκεπάζουν τα άψυχα κορμιά με λευκά σεντόνια. Πληροφορίες αναφέρουν πως οι νεκροί είναι περισσότεροι από επτά, στην πλειοψηφία τους γυναίκες. Βρετανοί και Αμερικανοί τρέχουν να ασφαλίσουν το αδύνατο σημείο που παραβιάστηκε από τους Αφγανούς που ποδοπατήθηκαν.
Οι αλεξιπτωτιστές δίνουν τα πάντα για να ανακόψουν το παλιρροϊκό κύμα μιας καταστροφής σε εξέλιξη.
Οι μετανάστες ξεμένουν από χρόνο, σε λίγες μέρες οι πτήσεις από το αεροδρόμιο Χαμίτ Καρζάι θα σταματήσουν. Έχουν προσπαθήσει τα πάντα.
Άφησαν τα μωρά τους στα χέρια στρατιωτών, περίμεναν για μέρες κάτω από τον καυτό ήλιο, παρακάλεσαν, δέχθηκαν χτυπήματα, τους τρομοκράτησαν, τους ξεγέλασαν.
Κάθε ένας από αυτούς τους δυστυχισμένους βλέπει τους στρατιώτες σαν σωτήρες, περιμένουν ένα νεύμα τους που θα τους δώσει την πολυπόθητη βίζα, τον δρόμο προς την ελευθερία, μακριά από το Αφγανιστάν.
