Κάηκε το σπίτι του στη Βαρυμπόμπη, έχασε το υλικό του από όλα τα χρόνια στο φωτορεπορτάζ και αρνείται να αποχωριστεί «την ψυχή του» όπως λέει.
Ένας από τους μεγαλύτερους φωτορεπόρτερ της χώρας βίωσε τον πύρινο εφιάλτη. Έχασε το σπίτι του όπως είπε «με πήραν βίαια, χωρίς να ελέγξουν τι ήθελα να κάνω. Μπορούσα να το ελέγξω. Η φωτιά δεν προερχόταν από την κύρια φωτιά, πήρε από τα σκουπίδια στον δρόμο. Αν δεν ήταν στα σκουπίδια ίσως ήταν λιγότερη η ένταση», ανέφερε. «Ο δρόμος ήταν βατός για το όχημα της πυροβεστικής, με μισό κυβικό νερό θα σωνόταν μια μεγάλη περιοχή που πήρε στη συνέχεια», ανέφερε.
Έχασε το βιός του, έχασε το υλικό του. Κοιμάται πλέον στα αποκαίδια. Αρνείται να φύγει, δεν γίνεται όπως είπε να εγκαταλείψει την ψυχή του. «Εδώ είναι η ψυχή μου, το προσωπικό μου αρχείο στο φωτορεπορτάζ από το 1967 ως το 2013. Έχω αναπνεύσει τόσο δακρυγόνο στη ζωή μου που το καρβουνάκι δεν μου κάνει τίποτα», τόνισε. «Περνούσα το αρχείο σε υπολογιστές, δεν πρόλαβα. Κάηκαν και τα αρνητικά. Έγινε μια ανάφλεξη…», περιέγραψε.
«Πολυτεχνείο, Βιετνάμ, Λίβανος, Παλαιστίνη, Γιουγκοσλαβία… χάθηκε όλη μου η ζωή», ανέφερε. «Υπάρχει ένα κενό, αλλά μου λένε ότι έχω χιούμορ, γιατί κάπου τα βλέπω αισιόδοξα τα πράγματα, και εγώ τους λέω “black humor”», ανέφερε.
«Τέτοια καταστροφή μόνο από ναπάλμ στο Βιετνάμ», τόνισε και όπως είπε «αρχίζει νέος κύκλος τώρα. Στο μυαλό νιώθω μικρός και τώρα μέσα στα αποκαΐδια, νιώθω ότι ξεκινάω από την αρχή».
«Τακτοποιούσα το αρχείο για να κάνω μια έκθεση. Συνεχίζω να είμαι “άρρωστος” με αυτή τη δουλειά. Ξεκινάει νέος κύκλος. Κάνω όνειρα μέσα στα κάρβουνα», τόνισε συγκονίζοντας. «Είμαι αισιόδοξος, θα τα καταφέρω».
