Η ζωή τους άλλαξε μέσα σε λίγα λεπτά. Οι κάτοικοι της Βαρυμπόμπης βλέπουν τους κόπους μιας ζωής να χάνονται μέσα στα χαλάσματα. Κάποιοι έχασαν τα σπίτια τους, κάποιοι άλλοι έσωσαν ότι μπορούσαν.
«Ουφ, δύσκολα… Τι να κάνουμε αυτά έχει η ζωή».
Η ζωή τους άλλαξε μέσα σε λίγα λεπτά. Η καθημερινότητά τους δε θα είναι πια η ίδια. Η 86χρονη κυρία Δέσποινα έμεινε μόνη στη Βαρυμπόμπη. Οι φίλες της αναγκάστηκαν να φύγουν από την περιοχή, τα σπίτια τους κάηκαν.
«Μείναμε πάλι στη μοναξιά».
Την ημέρα της φωτιάς περίμενε την κόρη της. Ο δρόμος είχε κλείσει και οι φλόγες κινούνταν απειλητικά προς το σπίτι της.
«Η ψυχή σου σε έπιανε, η ψυχή σου σε έπιανε».
Είναι 86 ετών, σε αυτό το σπίτι έζησε όλη της τη ζωή. Αναμνήσεις πενήντα χρόνων χάθηκαν στις στάχτες.
«Η ζωή μου ήταν ο κήπος, τώρα… Βγαίνω έξω, τους μιλάω. Εντάξει… πάλι θα φτιάξουμε. Τι να κάνουμε, έτσι είναι δυστυχώς. Η ζωή αυτά έχει».
Στο σπίτι δεν έχει ακόμη ρεύμα και νερό.
«Δίχως φως είναι το βράδυ μαρτύριο».
Μια άλλη ηλικιωμένη, η κυρία Άννα, βγαίνει από το καμένο της σπίτι με μάτια βουρκωμένα. Κρατάει στο χέρι της τα λουλούδια που σώθηκαν. Το αύριο άγνωστο. Μοναδικό της στήριγμα τα παιδιά της.
«Τα παιδιά μου, τα παιδιά μου… Τίποτα προς το παρών, δεν έχουμε πει τίποτα. Ότι το σπίτι κάηκε, ότι μένουμε λίγο στο ξενοδοχείο και σιγά σιγά θα υπάρξει ελπίδα να ξαναρθούμε».
Παρόμοιες δεκάδες ιστορίες ανθρώπων που έχασαν το βιός τους από την πύρινη λαίλαπα.
