Ο πόνος δεν έχει χρώμα, δεν έχει γλώσσα, δεν έχει θρησκεία. Έχει μόνο πρόσωπο. Το πρόσωπο του Χαντίμ Χουσείν, πατέρα του δολοφονημένου μετανάστη Σαχζάτ Λουκμάν. Ενός παιδιού 27 ετών που εργαζόταν για να βοηθήσει την οικογένειά του και πλήρωσε με τη ζωή του το τίμημα.
Η βιβλική μορφή του Χαντίμ Χουσεΐν, δέσποσε στις αίθουσες των ελληνικών δικαστηρίων. Πότε μόνος να δίνει σιωπηρά τη μάχη για τη δικαίωση του παιδιού του. Πότε στις πρώτες θέσεις της δικαστικής αίθουσας, με τη μάνα- σύμβολο, Μάγδα Φύσσα, να στέκεται πίσω του. Πότε σαστισμένος από τη συμπαράσταση εκείνων που έκαναν σκοπό τους, όλα αυτά τα χρόνια, την καταδίκη των ενόχων.
Ο ίδιος και η σύζυγός του ζουν επί 7 χρόνια το δικό τους Γολγοθά. Ο γιος τους δολοφονήθηκε 8 μήνες πριν από τον Παύλο Φύσσα, ξημερώματα στα Πετράλωνα, ενώ πήγαινε με το ποδήλατό του για να πιάσει δουλειά στη λαϊκή.
Το ευχαριστώ των γονιών του Σαχζάτ Λουκμάν στους Έλληνες που αγωνίστηκαν για δικαιοσύνη, ήρθε από το μακρινό Πακιστάν για να συναντήσει τις φωνές των χιλιάδων διαδηλωτών που περιφρούρησαν τη δικαιοσύνη.
