Οι καταδικασθέντες πλεόν Χρυσαυγίτες - κάνοντας χρήση των διατάξεων του νόμου- δεν είχαν το θάρρος να βρεθούν ενώπιον του φυσικού τους δικαστή στερώντας από την Μάγδα Φύσσα την ελάχιστη ικανοποίηση να τους δει να καταδικάζονται από την πολιτεία για την δολοφονία του παιιδού της. Η Μάγδα Φύσσα, που περιμένει να ακούσει τις ποινές, συγκλόνισε το πανελλήνιο με την μάχη που δίνει, εδώ και επτά χρόνια. Η χθεσινή κραυγή της είναι η κραυγή της δημοκρατίας απέναντι στους εχθρούς της, η κραυγή της δικαιοσύνης, που θα μείνει για πάντα χαραγμένη στην μνήμη όλων.
Πάω να δω τον γιο μου.. Ήταν η πρώτη κουβέντα της Μάγδας Φύσσα σήμερα το πρωί… Πέρασε μια μεγάλη νύχτα… είχε πολλά να του πει….
Αγκαλιάζει τη μορφή του… τον φυλάει… γονατίζει και του αφήνει λίγα λουλούδια.
Ζητά την εσχάτη των ποινών… ξέρει ότι δεν θα γίνει. Η κοινωνία δικαιώθηκε αλλά το παιδί μου δεν γυρίζει πίσω λέει…. για το Παύλο της που ήταν γλυκός σκανδαλιάρης και πάντα χαμογελαστός…Για αυτή τη νίκη όμως… κατά του φασισμού… χρειαζόταν μια θυσία.
Η Μάγδα Φύσσα επιστρέφει στο Εφετείο…. Αν δεν ακούσει τις ποινές, ο αγώνας της δεν έχει τελειώσει…
Η κραυγή της ηχεί ακόμα στα αυτιά όσων άκουσαν χθες την απόφαση του δικαστηρίου… Χθες, έμεινε στο εφετείο από τις 8 το πρωί μέχρι τις 11 το βράδυ. Παρακολούθησε τους δικηγόρους να ζητούν ελαφρυντικά για τους δολοφόνους του παιδιού της…
«Το χρωστάμε στον Παύλο, στον Παύλο που άντεξε… αυτά τα 4 λεπτά»
Γιατί ο Παύλος, αυτά τα 4 λεπτα πριν αφήσει την τελευταία του πνοή, αιμόφυρτος στο πεζοδρόμιο… στη γειτονιά που μεγάλωσε, λίγα μέτρα από το σπίτι του… ήταν αυτός που υπέδειξε τον δολοφόνο του με όση δύναμη του είχε απομείνει.
Ο παύλος γεννήθηκε στις 10 Απριλίου το 1979 στο Πέραμα του Πειραιά. Παιδί βιοπαλαιστών. Από μικρός δεν άντεχε την αδικία και τις ανισότητες.. τον πονούσε… κι έβρισκε διέξοδο στη μουσική
Όποιος θέλει να μάθει για τον Παύλο να ακούσει τη μουσική του λέει η μητέρα του. Τα έλεγε όλα στους στίχους τους, στους στίχους που αποδείχθηκαν προφητικοί.
