Ο Γιάννης Μόρτζος μιλάει για τον "Ελευθέριο Βενιζέλο", μια παράσταση - στοίχημα ζωής, για την απίστευτη ομοιότητα που επιτυγχάνει, για τη συνάντηση με τον εγγονό του πολιτικού.
Ο Γιάννης Μόρτζος μιλάει για τον "Ελευθέριο Βενιζέλο", μια παράσταση – στοίχημα ζωής, για την απίστευτη ομοιότητα που επιτυγχάνει, για τη συνάντηση με τον εγγονό του πολιτικού.
"Διάβασα τα πάντα, τον μελέτησα από όλες τις πλευρές, είχα βάλει στοίχημα εδώ και μια δεκαετία να ανεβάσω μια παράσταση για τον Ελευθέριο Βενιζέλο", λέει με συγκίνηση ο Γιάννης Μόρτζος, μιλώντας στο WEB TV και την Εριφύλη Μαρωνίτη, για το έργο που ανεβάζει, στο Θέατρο Τέσσερις Εποχές \- Γιάννης Μόρτζος.
Ένα δικό σου θέατρο κι ένα δικό σου έργο; "Το θέατρο, ναι, είναι δικό μου, δικό μας, στο έργο όμως έδωσε πλοκή και το έκανε ιστορία, που εκτυλίσσεται ρεαλιστικά, με αρχή, μέση και τέλος, ο Γρηγόρης Χαλιακόπουλος", τονίζει ο δημοφιλής ηθοποιός.
Ο ίδιος υπογράφει την σκηνοθεσία και βεβαίως είναι εκείνος που πρωταγωνιστεί, υποδυόμενος τον μεγάλο Έλληνα πολιτικό.
"Πώς πέτυχα την τόση ομοιότητα; Μήνα και, μου πήρε. Μελετούσα την έκφραση, τα μαλλιά, το στήσιμο. Διόρθωνα, έφτιαχνα, χαλούσα, κι έπειτα πάλι από την αρχή!" Και η αλήθεια είναι ότι το αποτέλεσμα, είναι εντυπωσιακό. Μια ομοιότητα καθηλωτική.
"Τον συναντάμε 72 χρονών στο Παρίσι, στη θεατρική παράσταση. Η υγεία του είναι κλονισμένη. Και η ιστορία του ξετυλίγεται μέσα από τις αναμνήσεις", μας εξηγεί ο Γιάννης Μόρτζος. Καταξιωμένος και ταλαντούχος ηθοποιός, μιλάει με χαρά για τη συνάντηση που είχε πρόσφατα με τον εγγονό του Βενιζέλου!
"Ξέρεις είχε εκείνο το ίδιο σπιρτόζικο ύφος! Την κοφτερή ματιά. Του θύμισα το ανέκδοτο, που κυκλοφορούσε για εκείνον, ότι ήταν ο μόνος που κατόρθωσε να καβαλήσει τον Βενιζέλο. Επειδή υπάρχει μια φωτογραφία, που τον έχει μικρό, στους ώμους του".
Τι θα τον ρωτούσες αν μπορούσες να ταξιδέψεις στον χρόνο και να κλέψεις δυο κουβέντες μαζί του; "Θα τον ρωτούσα τι σημαίνει να είσαι πατριώτης και να αγαπάς αυτόν τον τόπο. Γιατί που θα έφτανε η Ελλάδα, δίχως εκείνον; Λίγο πιο έξω από τη …Λαμία!" λέει γελώντας ο Γιάννης Μόρτζος.
