Είναι ένας ρόλος «ζωής και θανάτου!», όπως λέει ο Δημήτρης Λιγνάδης στο Web TV του Mega Γεγονότα και την Εριφύλη Μαρωνίτη, για το σαιξπηρικό δράμα «Ριχάρδος Γ΄» που παίζεται στην κεντρική σκηνή του Εθνικού θεάτρου.
Είναι ένας ρόλος «ζωής και θανάτου!», όπως λέει ο Δημήτρης Λιγνάδης στο Web TV του Mega Γεγονότα και την Εριφύλη Μαρωνίτη, για το σαιξπηρικό δράμα «Ριχάρδος Γ΄» που παίζεται στην κεντρική σκηνή του Εθνικού θεάτρου. Την πρωτοποριακή παράσταση, που πολλούς διχάζει, σκηνοθετεί ο Γιάννης Χουβαρδάς, με ένα εξαιρετικό καστ ηθοποιών.
Ωστόσο, αν και η σκηνοθεσία έχει ήδη αποκτήσει θαυμαστές και επικριτές, η ερμηνεία του Δημήτρη Λιγνάδη, σε αυτόν τον ρόλο –ποταμό, «είμαι τρεις ώρες, non – stop επί σκηνής, μιλώ συνέχεια, σε αυτήν την άβολη στάση με την καμπούρα και το πόδι που σέρνεται» – έχει προκαλέσει μόνον θετικά ή ενθουσιώδη σχόλια. «Σε αυτήν την συγκεκριμένη, θωρακισμένη θα έλεγα παράσταση, με την οποία μπορεί να συμφωνείς ή όχι, αντιμετώπισα τις δυσκολίες του ρόλου με αγάπη», θα πει στο Web TV ο ταλαντούχος ηθοποιός.
Τι είναι ο Ριχάρδος Γ΄; «Ο σαιξπηρικός Ριχάρδος», διευκρινίζει, «γιατί όπως έχει δείξει στο μεταξύ η έρευνα ο σαιξπηρικός ήρωας δεν ταυτίζεται με το ιστορικό πρόσωπο. Είναι ένας διάδοχος που κάνει τα πάντα για να αποκτήσει την εξουσία, και όταν την αποκτά δεν ξέρει τι να την κάνει. Μας θυμίζει κάτι αυτό;»
Αναρχικός και αήθης, «αδελφός ρόλος με τον Άμλετ», η ακόρεστη δίψα για εξουσία οδηγεί τον Ριχάρδο σε ένα αιμοτοκύλισμα δίχως τελειωμό. «Σκοτώνει τους πάντες!».
Για να έρθει, λίγο πριν από το δικό του τέλος, αντιμέτωπος με τη συνείδηση που βαθύτατα περιφρονούσε , τη «συνείδηση, που είναι μια λέξη που μόνον οι δειλοί χρησιμοποιούν». Είναι η τροπή της ιστορίας που ελάχιστα είχε προβλέψει, είναι η στιγμή που εκστομίζει την εμβληματική φράση, «Το βασίλειό μου, για ένα άλογο»!
Πώς ερμηνεύεις τη φράση; ρωτάμε τον Δημήτρη Λιγνάδη. «Είναι η επιθυμία του να πεθάνει ηρωικά! Έχω τουλάχιστον αυτήν τη σημασία της αποδίδω».
Τον ρωτάμε αν αληθεύει ότι στις πρόβες, ο σκηνοθέτης Γιάννης Χουβαρδάς τους ζήτησε να γράψουν σε ένα χαρτάκι, πρόσωπα της ελληνικής ή διεθνούς πολιτικής ζωής, που θεωρούν «Ριχάδους».
«Ναι, μας το ζήτησε, αλλά μην μου ζητήσεις να σου πω τι έγραψα! Εκείνο που μπορώ να πω, είναι ότι η πολιτική μας ζωή βρίθει από ανθυπο- Ριχάρδους! Μέτριοι, πολύ μέτριοι πολιτικοί!»
«Ριχάρδος Γ΄» Η υπόθεση
Η ειρήνη και η ευημερία φαίνεται να έχουν επιστρέψει στην Αγγλία, μετά από έναν μακροχρόνιο εμφύλιο πόλεμο. Εγγυητής αυτής της ευημερίας είναι ο βασιλιάς Εδουάρδος, της δυναστείας των Γιορκ. Όμως, ο μικρότερος αδελφός του Βασιλιά, Ριχάρδος, αν και πολύ πίσω στη σειρά διαδοχής του στέμματος, επιθυμεί την εξουσία. Χωρίς αναστολές και με μια εκμαυλιστική γοητεία, χρησιμοποιεί τη βία, τη διπλωματία, την πειθώ, τη σαγήνη και ενεργοποιεί όλα τα μέσα που διαθέτει, για να υπερπηδήσει όσα εμπόδια του κλείνουν το δρόμο προς την κορυφή.
Ταυτότητα παράστασης
Μετάφραση: Νίκος Χατζόπουλος
Σκηνοθεσία: Γιάννης Χουβαρδάς
Δραματουργική επεξεργασία: Γιάννης Χουβαρδάς – Έρι Κύργια
Σκηνικά: Εύα Μανιδάκη
Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη
Μουσική: Δημοσθένης Γρίβας
Παίζουν (αλφαβητικά)
Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης, Μάνος Βακούσης, Ιερώνυμος Καλετσάνος Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, Αναστασία Κονίδη, Δημήτρης Λιγνάδης, Θεανώ Μεταξά, Περικλής Μουστάκης, Θέμις Μπαζάκα, Κώστας Μπερικόπουλος , Άγγελος Παπαδημητρίου, Δημήτρης Παπανικολάου, Άλκηστις Πουλοπούλου, Κρις Ραντάνοφ, Σοφία Σεϊρλή, Γιάννης Τσορτέκης, Γιωργής Τσουρής, Νίκος Ψαρράς, Νικόλας Χανακούλας .
*Το Εθνικό Θέατρο έχει παρουσιάσει το «Ριχάρδο Γ» δύο φορές στην ιστορία του: το 1939 σε σκηνοθεσία Δημήτρη Ροντήρη με τον Aλέξη Μινωτή και το 1960 σε σκηνοθεσία Αλέξη Μινωτή με τον ίδιο να ερμηνεύει πάλι τον κεντρικό ρόλο.
Εριφύλη Μαρωνίτη
