Έχουν περάσει 15 ημέρες από την τραγωδία των Τεμπών κι ακόμα τα ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα. Ο πόνος ασήκωτος για 57 οικογένειες που θρηνούν τους νεκρούς τους.
«Είμαστε τα θύματα όλης αυτής της υπόθεσης που κάποιοι αποφάσισαν για εμάς χωρίς εμάς. Και δυστυχώς είχαμε τα αποτελέσματα αυτά που γνωρίζουμε… τι να πούμε… να πούμε για ποιον και γιατί;», λέει πατέρας θύματος.
«Ο γιος μου σκοτώθηκε εν ώρα εργασίας γιατί δεν γνώριζε πως κινδύνευε» θα πει αποκλειστικά στο LIVE NEWS ο πατέρας του 32χρονου μηχανοδηγού, Δημήτρη Μασσαλή.
«Θεωρούσαν ότι παρόλα τα προβλήματα, τα ξεπερνούσαν και πήγαιναν και γυρνούσαν με καθυστέρηση μεν αλλά ασφαλείς στη δουλειά τους. Το ότι δε θα είναι ασφαλείς δεν πέρναγε ποτέ από το μυαλό κανενός».
Ο Δημητρής Μασσαλής ήταν ο μηχανοδηγός της εμπορικής αμαξοστοιχίας. Το δρομολόγιο αυτό το εκτελούσε σχεδόν καθημερινά, όμως ουδέποτε είχε σκεφτεί πως ήταν τόσο ριψοκίνδυνο.
«Να πληρώσουν όλοι οι υπεύθυνοι ανεξαρτήτως θέσης και ιδιότητας. Όσοι είναι υπεύθυνοι να πληρώσουν. Ο πόνος είναι αβάσταχτος και δεν μπορεί κανείς να καταλάβει αν δε βιώσει κάτι παρόμοιο. Κανείς δυστυχώς. Κι εύχομαι κανείς να μην βιώσεις κανείς κάτι παρόμοιο».
«Ταξίδευαν για να κάνουν έκπληξη στους γονείς τους»
Κι όταν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι δεν μπορούσαν να διανοηθούν το μπάχαλο που επικρατούσε στον ΟΣΕ, σε άγνοια βρίσκονταν οι εκατοντάδες επιβάτες που επιβιβάζονταν ανυποψίαστοι στην αμαξοστοιχία του θανάτου.
«Σίγουρα το να αποδοθεί δικαιοσύνη είναι το Α και το Ω, θα πρέπει να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι και όχι μόνο αυτό να διασφαλιστεί ότι δεν θα ξαναγίνει κάτι τέτοιο».
Ο 23χρονος πυροσβέστης γιος του, ο Νικήτας Καραθεοδώρου, ταξίδευε με τη σύντροφό του, Καλλιόπη Πορφυρίδου, για Θεσσαλονίκη. Πήραν το τρένο στο ρεπό τους για να κάνουν έκπληξη στους γονείς τους. Δεν έφτασαν ποτέ.
«Ήταν στο πέμπτο βαγόνι και τη μοιραία στιγμή είχαν σηκωθεί να πάνε στο κυλικείο για κάποιο νερό, κάποιον καφέ, εκεί βρέθηκαν, εκεί τους βρήκε το συμβάν».
Τραγική ειρωνεία πως οι αποσκευές των παιδιών πίσω στο βαγόνι 5 εντοπίστηκαν σχεδόν άθικτες, με τον πατέρα του σήμερα να σκέφτεται πως αν δεν είχαν πάει μέχρι το κυλικείο ίσως σήμερα να ζούσαν.
«Περάσαμε άλλη μία επώδυνη ημέρα γιατί πήγαμε στα Τέμπη να πάρουμε τα πράγματά του, τα οποία ήταν σχεδόν άθικτα. Αλλά αναγκαστήκαμε να δούμε και όλους τους χώρους που ήταν αραδιασμένα πράγματα, σε οποιαδήποτε κατάσταση μπορείτε να φανταστείτε. Μου θύμισε ταινία, πραγματικά ταινία πολεμική, αυτό το περιβάλλον που είδα».
«Έψαχνε τα παιδιά μας κάτω από βαλίτσες»
Και σε αυτό το απόκοσμο σκηνικό που θύμιζε ταινία θρίλερ, μια μάνα επιβάτης έψαχνε απεγνωσμένα τα παιδιά της κάτω από αποσκευές και συντρίμμια.
«Ήταν στο βαγόνι 3. Ήταν η γυναίκα μου. Η κόρη η μεγάλη 13 ετών και ο γιος μου 11,5 ετών. Τώρα να ψάχνει τα παιδιά της κάτω από τις τσάντες. Να φωνάζει βοήθεια αλλά δόξα τω Θεώ υπήρχαν άτομα εκεί που βοηθούσαν. Τα παιδιά ειδικά που έσπασαν το τζάμι, βοήθησαν πάρα πολύ. Και ο κύριος που βγήκε έξω. Εκείνος πήρε τη μικρή και βγήκαν έξω και μετά έδωσε η γυναίκα μου τον μικρό από το παράθυρο πάλι».
Αυτές τις συγκλονιστικές σκηνές με τους επιβάτες να σχηματίζουν ανθρώπινη αλυσίδα για να απεγκλωβιστούν από τα παράθυρα τα δύο παιδιά 11 και 13 ετών είχε περιγράψει στο LIVE NEWS κι ένας ακόμη επιβάτης του τρίτου βαγονιού.
«Το μόνο που την ένοιαζε ήταν να σώσει τα παιδιά. Όπως το περνάει η γυναίκα μου, τα παιδιά είναι λίγο καλύτερα. Απλά το σκέφτονται μερικές φορές. Ο μικρός κάπου – κάπου ‘χάνεται’. Απλά μαζεύουμε τα κομμάτια μας τώρα».
Τα κομμάτια της μαζεύει και μια 20χρονη φοιτήτρια που ταξίδευε από Λάρισα για Θεσσαλονίκη τη μοιραία εκείνη νύχτα.
«Το χέρι του χτύπησε. Το έχει χτυπημένο το χέρι. Το πλάκωσε λαμαρίνα. Αυτά που έζησαν κορίτσι μου. Αυτά που έζησαν από θαύμα… Δόξα τω Θεώ έζησαν από θαύμα. Όταν ήρθε η Φιλιώ και πήγαν ο μπαμπάς και η μαμά να την πάρουν από τα τρένα το πέταξε το μπουφάν και τα παπούτσια. Μαύρα (από στάχτες)», λέει η γιαγιά της.
Για εκατοντάδες οικογένειες ο χρόνος έχει παγώσει την 28η Φεβρουαρίου. Τραυματίες προσπαθούν να επουλώσουν τις πληγές σε σώμα και ψυχή όσο οι συγγενείς θυμάτων προσπαθούν να συνειδητοποιήσουν πως ο άνθρωπος τους δε θα γυρίσει ποτέ.
